Alle inzendingen over smijten

En smijt je wederom met die term, maar je legt uit wat je met "Ik hou van je" bedoelt. In het kleine vakje op mijn telefoon, schieten de letters aan mij voorbij. Ik lees alles, maak de inbox weer schoon, en schuif mijn telefoon weer opzij.…

Jij duwde onzekerheid weg en plantte daar vertrouwen zonder te vragen naar uitleg durf jij mijn muur af te bouwen Als ik mijn deur dicht smijt vindt jij weer een open raam je wordt door liefde begeleid al gaat het af en toe best moeizaam Jij raakt mijn gevoelige snaar dat maakt mij soms verlegen en stil steeds meer groeien wij naar elkaar…

Leven in een andere realiteit, Heerlijk en toch ook niet, Verdwijnen als iemand iets naar je hoofd smijt, Afwezig zijn als iemand je hart aan gruzelementen schiet.…

Dees godvergeten dolheid smijt De wet uit Mozes' handen. Ontzinde mensen, laat u raên: Gij stookt de helse vlammen aan Met heilloos offerbranden.…

Hier en nu, in vers geweven, smijt ik mijn laatste greintje tederheid op de bühne, omgeven door sneeuw en hagelstenen - En u... U verstopt uw stiften achter zonnebrillen, en pulkt mijn hulzen tot purschuimgedichten.…

kom maar spelen in mijn taalspeeltuin samen met de letters van de glijbaan woord taartjes bakken in het zand waarin spelvouten gemaakt mogen worden rebels woordhangen in de touwen taal kliederen op de schutting als vijf en half jarige heb ik het moeilijk met mijn lekkere bekkie smijt ik toch gezellig mee raak bijna…

Wanneer je zoekt wordt het eb als je terugtrekt in je eigen diepten om dan, door de kracht van gevoel een waanzin die je meesleurt naar het land, waar ik wacht en je woorden me overspoelen, zandgedachten verwoestend Je brengt me schatten uit de zee; sterren, een krab wrakhout smijt je me toe waarmee ik een hut kan bouwen Wanneer ik gekroond…

In een penthouse in Manhattan vermaken zij elkaar glimlachend De lucht is blauw, balkondeuren open beiden in ontklede staat Tere schaamstreek bedekt zit zij het oude wicht in balans met blote dij de armen wijd uitgespreid Zijn haar krult roodblond uit zijn slip Zou hij zich omdraaien en haar naar beneden smijten vanwege levensverzekering…

uitgelezen nu vallen de pagina’s door elkaar op de grond er is geen touw aan vast te knopen toch wil ik weten in welk hoofdstuk het stond het moraal van het verhaal het moet wel fictie zijn ik zoek het laatste blad om het enigszins te begrijpen het is verkreukeld ik strijk het niet glad ik wil het plotseling niet meer weten ik smijt…

Miserie, zooi of gewoon ellende Dik zin je onder een rijdende wagen te smijten. 't Kan ieder wel een keertje overkomen En zeg nooit - aan mij niet besteed. Wie geeft dan thuis Net geteld drie wezens ter aarde. Lui me ergens onbekend ergens op één uitzondering na De zogezegde Liefste Vriend nekt je met lust ook plezier.…

Op televisie werd onlangs bewezen -Soms is het medium nog niet zo gek Smijt het eens niet met veren en met pek- Dat je van trauma’s zeker kunt genezen Dat de herinnering uit lijf en leden Vervaagt en dan uiteindelijk verdwijnt Er afstand tot het gruwelijks verschijnt Het voelen weer uit het gevang kan treden Het is een zoektocht om te…

Hij poedert neuzen aan de kom en mengt zich met een klutselkwast wie moeite neemt die klopt hem vast voelt zich al roerend minder dom Want Doktor Oetker is niet zwaar `t is zuivel, water en een zakje smijt het tezamen in een bakje een ei erbij, schudden en klaar Wel jammer is als fout gespeld recepten onverklaarbaar lijken afvalligen tegen…

er heeft een storm gewoed zonder dat ik iets kon doen op de weg ligt een els uitgestrekt mannen als wandelende takken zwoegen hun vermoeide lijven naar open haarden, vastberaden knettert het vuur vrouwen staan voor open deuren vegen bladeren aan de kant naar waar de wind gegaan is kinderen smijten stekelbollen in vijvers - die…

Ga met me mee Naar die verre woestijn We begraven je verdriet Als we daar zijn Ga met me mee Met je zorgen voor later We gaan naar een meer En smijten ze in ‘t water Ga met me mee naar dat verre oord Pak al je angsten We gooien ze daar overboord Ga met me mee We reizen almaar door Naar het begin van je wereld Waar je de paniek…

Woordenwisselingen, misverstanden, momenten om op het puntje van je tong te bijten, terwijl je 't liefste met van alles en nog wat in de rondte zou willen smijten. Boze gezichten, tranen, omdat je je zin niet krijgt. je zegt dat je volwassen bent, feit is dat je kind blijft.…

mijn kleine leven verkruimelt in de krimpende vuist die heet: tijd hoe ik mijn lijfje tegen zijn vereelte handpalm smijt opnieuw opnieuw wil ik met mijn voorhoofd door zijn vlees en pezen heen ik blijf hier niet ik ben dit niet dit verrimpelde kind dat handenvol tanden verliest en mandenvol haren o kon ik toveren ik klapte in mijn handen…

De wind stormt het nieuwe jaar binnen met kracht 8 op de schaal van Beaufort, smijt slagregens en hagelstenen royaal om zich heen, breekt boomtakken af. Het nieuws wordt kletsnat, reclame bekogeld, de kerkgang danig gehinderd. Een hoed kiest het hazenpad. De vaan is volledig dolgedraaid, de kinderen zijn uit hun gewone doen.…

de zon doet ongelofelijk zijn best smijt onbaatzuchtig met de laatste krachten -de kou laat nu niet lang meer op zich wachten- hij strooit de levensvreugd die hem nog rest de zomergasten zijn nog niet vertrokken ze wachten op het teken voor de vlucht de stilte wordt verbroken door gerucht vanuit de verte roepen zacht de klokken je strompelt…

wonen in Maastricht met uitzondering van Angelie Zij waarschuwt met haar vingers en telt theatraal één, twéé en drie laat gitzwarte vlerken verschijnen rode hoorns uit haar voorhoofd haar tanden als een haaiengebit Wie niet horen wil zal zij eens bijten Wie niet wil zien zal zij graag doorboren Hoed u als zij met harpjes gaat smijten…

dinsdag in November, het regent Eenzaamheid en verdriet, Kale bomen langs de gracht Steken als magere antennes Omhoog zonder ooit met welk leven Dan ook contact te maken, Al helemaal niet Met die man hieronder Die zich de laatste mens Op de wereld waant - Plots komt hem die koffer Nogal overbodig voor, zonder Na te denken smijt…

moet ik nu de kansen grijpen met nova's naar de zon gaan smijten de maan verdampen in mijn laatst kwartier ik kan sterren roven hun koude schittering zonder scrupules doven ik heb ze binnen handbereik in de mij nog toegemeten tijd zal ik religies af gaan tuigen tot de sluiers openwuiven en de waarheid zichtbaar is van hun leugens…

De ronde zee waar wij zwalken, die eindeloos wenkt en geeuwt, en ons doet van begeren balken, en ons verre vrouwe verweeûwt: wij ankren in de taveernen waar geniepig een rust ons smijt. Daar wachten ons rood de deernen. Daar raken wij 't leven kwijt.…

Ze willen je villen, onthoofden, vierendelen, eindeloos martelen en in de electrische stoel smijten, maar dat is allemaal farce en emotieloos gekrioel van slangen. Je genialiteit overstijgt de botte systemen van hun beleid en dat zit hun dwars, dat er zomaar een eenling is, die hun superieuriteit feilloos weet te ontmaskeren.…

en sereen doorheen het danssalon meetronen Ritmische ballades verstrengelen hun harten in een vorig leven ooit in Buenos Aires verloren Improvisatie dwingt hun stappen in een omhelzing intenser dan nooit tevoren Zij vullen de lege plaats op klanken door de bandoneon met melancholisch tristeza verzonden Om zoveel repertorio traditional smijten…

Je zet me stilletjes onder druk Ik schreeuwend in gedachten En zonder dat ik het eigenlijk merk Smijt jij mijn zelfvertrouwen stuk Jij bent voor mij te sterk * Ik rende weg van mijn gedachten Vier jaar lang vast elke dag Dagelijks dezelfde strijd Ondanks pogingen te trachten Te vluchten uit die tijd Als je op de vlucht bent Al is het…

blauw het doek, flarden wit kalm en geel de eerste streken dan een scheut oranje, de stof vat vlam, vuur en gloed alom buiten zinnen nu smijt de Schilder met rode tonen laat linnen bloeden, blozen maar dan bekruipt hem spijt open wonden stelpt hij met een mauve pastelverband steeds dikker, doffer, grauwer totdat hij plots met rappe hand…

vaker blijven ze de hele dag gesloten ze laten licht door ja dat wel, het is dus overdag beslist niet aardedonker toch gaan de planten dood de krant heb ik een maand geleden opgezegd T.V. heb ik nooit gekeken mobieltje uit en weggelegd want ik wil niemand spreken het valt mij op dat ik de laatste tijd steeds vaker met serviesgoed smijt…

Het fatsoen opgebergd smijt ik woest al het voedsel weg, krijs je naam, ontsluit mijn hart, slurp de hele wijnkelder leeg uit pure residusnik.…

goed verstopt, in mysterie gehuld de beeldige in een zaak van geduld een Hercules met in zijn rug een muur Ons wereldje draagt hij heel even wichtig op de breedste schouders van `t heelal nooit eens of ooit, noch wiekend na val zijn naaste is daarenboven (mede) plichtig Tezamen draaien zij moeiteloos door zaaien verwarring door termen te smijten…

aarzelend open ik mijn grote muil stem mijn lied in witgrijze damp grom mijn grieven tegen de lamp die helderheid brengt in beneveld gehuil verknipt toon ik mijn schaduwkant als silhouet in priemend blauw gelijst dat zielsverdriet naar boven krijst verkracht onteerd en aangerand lange halen smijt ik de argeloze hemel in woest roep ik de…