Alle inzendingen over snuiten

(hooikoorts) ik zie de kleur van mint of van smaragd de lentetinten na eenvoudig snuiten die zo charmant de mensenneus ontspruiten ik vang ze in de hand, geniet de pracht soms komt er slechts een habbekrats naar buiten maar is er sprake van een karrenvracht die zich ontworstelt met een woeste kracht dan vallen trots en jubel niet te stuiten…

Wanneer ik mijn geliefde toetsen streel Zie ik zo af en toe hun boerse snuiten Grimassen trekken voor mijn schone ruiten En erger ik mij dikwijls groen en geel. Diep in mijn hart hoor ik een melodie Die ik in noten voor mijn ogen zie, Het wordt een variabel meesterwerk.…

Al was men ook vertederd door z'n snuit, het beestje kon de atmosfeer bederven door van z'n ouders wind en storm te erven: de mensen hielden 't in z'n buurt niet uit. Wanneer het door z'n pa werd uitgelaten of door z'n moe, dan klonk er luchtalarm: z'n uitlaatgas verliet z'n endeldarm; de mensenmassa evenzo de straten.…

En draagt een zak met pakjes Een jongen fluit Het meisje lacht Maar dan is daar haar vriendje Die ziet de jongen fluitend staan Hij heeft een heel kort lontje Ondeugend als het meisje is Tuit ze met haar mondje De jongen grijnst nu ongeveinsd Haar vriendje is haar hondje Maar dan plotsklapt Haalt hij uit En slaat de jongen op zijn snuit…

jouw hart veroud door tijd en gedragen door een hand vol gedachten is je kaars het verblindend licht in de vele reizen naar de kwelders van ons Wad jouw snuit vol reizen en aankomsten geuit door het doffe water in je ogen verwoordt het geblaf als een streling in jouw stem ik begrijp je en ik volg je schreden door het wankel gras wie je…

het was midwinter, maar warm als op een mooie dag in maart honden die anders nooit buiten kwamen of van wintergasten waren (sommigen met mutsjes op, als in een kerstreclame) speelden, geconcentreerd van snuit tot staart op het strand liep een pooier in colbert, in gezelschap van een bodyguard en een mastino napoletano, vierkant en onvervaard…

Maar als je komt, ben je nooit alleen Je bent altijd met velen dat haat ik, maar soms is het goed Dat jullie mijn verdriet dan willen delen Ik veeg je af en snuit mijn neus Je druppelt en blijft me storen maar naderhand,als je opgedroogd bent voel ik me als herboren...…

De kerel heeft van wege zijn postuur een beddenlaken om z'n neus te snuiten. Z'n sterke arm heet straatarm naar men zegt. Elk neusgat is een gokhol; daarmee ruikt hij voedsel, maar als eetstok wordt gebruikt een laadboom voor 't Japanse rijstgerecht. Z'n echtgenote is eraan gewend en denkt: 'Gelukkig is-ie impotent.'…

In het land van Potjestan dansen twee bruine beren poten klauwen door de lucht "bewegen" schreeuwen de heren snuiten kijken droevig rond in doffe ogen schittert vocht bekken zien er uit als mond nadat alle tanden zijn verkocht links en rechts op elke bil zitten grote kale plekken exceem zweert bij hoog en laag verdwenen zijn stoere nekken…

De snuiten. Het vermoeden dat gedurende jaren in hun genen was geslopen. De ontreddering van soortgenoten, het recht op leven en voor wie dat dan wel gold.…

je bent een beetje ziek je huilt tranen met tuiten je neusje zit verstopt er valt ook niks te snuiten je knort als een big ademen gaat niet zo fijn je wordt zo driftig je wilt niet ziek zijn je bent zo klein en begrijpt het niet dat je rust moet houden want je bent zo verkouden maar je hebt zo'n verdriet je wilt niet ziek zijn stil…

Mijn zoon jij bent op vrijersvoeten en ik wil het even kwijt het is een leuke meid ook je moeder wil haar graag ontmoeten Het maakt ons helemaal niet uit of ze bruin is of wit of ze dun is of dik een mooie of een lelijke snuit Geen kritiek zal je van ons horen zo zitten wij niet in elkaar wij loven en we prijzen haar niets in onze houding…

Mijn zoon jij bent op vrijersvoeten en ik wil het even kwijt het is een leuke meid ook je moeder wil haar graag ontmoeten Het maakt ons helemaal niet uit of ze bruin is of wit of ze dun is of dik een mooie of een lelijke snuit Geen kritiek zal je van ons horen zo zitten wij niet in elkaar wij loven en we prijzen haar niets in onze houding…

In een nis gevangen schalt het klaroen, verfijnde reukorgaan, snuit normaal luidt in met strepen vergeven snot lap van katoen. Luiden geluiden, zoals ze in een leuk fort niet misstaan. Strijken neer, onder gelijke pas voort, door pas poort.…

draag een hoed en een riem en mijn vioolsnijdersmes en als ik lach kijk niet naar het geblikker van het scherpgepunte staal in mijn mond pas op voor de tanden die ik onverbiddelijk in het lome, zelfgenoegzame vlees aan de binnenkant van je dij zetten zal en snachts zijn mijn begeleiders grijs en snellen op hoge poten en met veel te lange snuiten…

we kennen elkander precies jij snuit als ik nies in eenzelfde klas gezeten op dezelfde plee gescheten we hebben lol maar praten ook echt onze meningen worden hardop gezegd en jij als directeur van je eigen bedrijf en ik doe wat ik doe, staat voor ons beiden buiten kijf maar in jouw bedrijf zegt men tegen jou niet jij daar voelt men…

Een kleine muis met spitse snuit voelde zich bij de mieren thuis. Hij hing daar dan de macho uit verpletterde hen met zacht geruis.…

Een olifant met lange snuit is geen overeenkomst, ik blaas geen verhaaltje uit. Een giraffe met zijn lange nek, ‘k lijk er niet op, maar toch is ’t gek We hebben allemaal iets weg van dieren. Een slang daar doe ik niet voor onder, alleen gif spuit ik voor geen een!…

Haar achterlichaam glimt melkwit in het duister, spant zich waakzaam bij elke klank in 't bos, dat luidruchtig rust, stelt het jong tijdens moeizaam stappen gerust, wijst de verborgen weg tussen vlier en braam, draait om boven kruiden, nietig maar heilzaam, die de zwarte snuit gaarne ruikt, nadert, kust...…

Wroetend met een platte snuit Woelend in een modderbad Een zegen voor de huid In een kuil, met mos en gras bekleed Weert hij mug en vlieg en parasiet En hoe?…

Ook veel wc-bezoek en neuzen snuiten, geknoei met kauwgom en met frisdrank, onderwijl verbeten schrijvend met hun natte vingers op de ruiten. Het pluche treinstel voor de rest bezet met stemmig grijs, pc en aktetas, denkt met de kortgeknipte vader mee: zat ik maar in een andere coupé!…

ze hoefde zich nergens voor te schamen haar schoentjes altijd mooi gepoetst met de meest dure exclusieve schoenpoets ze ging dineren met een jongeheer van onberispelijk gedrag maar voor ieder komt een keer dat men toch wat anders dacht zij gingen samen twee aan twee keurig netjes hand aan hand liepen netjes tot freule Desiree op haar snuit…

steeds harder slaat haar betoog in het ritme waarmee ze tot me spreekt zij weent, ik weerspreek de onrust en bewapen mijn woorden met een poëtisch geladen kleinood totdat de mist zich in mijn ogen nestelt en me de ontroering brengt die ik voelde wanneer het houten paard van de kermis me liet voelen dat het van me hield dat het een koude snuit…

Veeg je gat ermeê of snuit je neuzen En frommel ’t vod in de oude kreuken, voor den Duivel! – dát ’s hollands hè? Dàt heb je lief.…

We strompelen maar voort in onze Sahara's, we vallen keer op keer te pletter met onze snuiten in het hete zand. Happen zand. 'Another one bytes the dust!', zong Freddy Mercury terecht. Liefde is vaak een fata morgana en dan stik je in het zandslikken. Er is meer woestijnleed dan liefdesoasen.…

ik zijn ontzielde herinnering verzacht en hij even geen woorden duldt zie ook wel dat deuren overal, ondanks diverse tinten, zo grijs blijven kleuren of dat het voorhang de afwezigheid bewaakt en dubbel glas als het toneel wel zichtbaar is de wereld geluidloos buitensluit bij het ontbreken van de dragende takken is het de natte snuit…

Zag er slecht uit, zijn paard met bebloede snuit. Een soldaat lag kermend op de grond dood te gaan. “Wat is dit nou voor kutbaan” morrelde de Generaal. Tijd voor plan B. Hij had altijd een wit doek mee.…

Het leven wordt allengs wat triest voor haar; ze heeft een loopneus die ze telkens snuit want elke zes seconde weer een drup dat zijn er per minuut een stuk of tien. Ja vroeger was ze wel van zessen klaar, maar langzaamaan ging toch de fut er uit. Zo nu en dan eens naar de handwerkclub of soms in ’t buurthuis een partijtje kien.…

Oh mensenkind met je smalle snuit liefde komt er soms op die tedere manieren uit. Er zijn zoveel soorten vreugde naast ook verdriet die een ander steeds zo of net even anders ziet. Er zijn dingen die de grond intens kunnen beroeren elders andere zaken waar men naar kan loeren.…

En wijzelf en ons lief zitten vastgebonden in de snuit die blaft, de slurf die ratelt, de oren die slingeren, het rubberen bekkeneel, de blik van reuzel, en mossellippen, in de neusgaten schapenhaar. O zo ver, zo diep dringen wij in onze kartonnen huid en loeren en piepen er vanonder uit.…