Alle inzendingen over steeds

de stad weifelt over de huizen de morgen vaart over de daken de stad binnen de zon staat op tussen de huizen onder carillonmuziek de mensen wandelen in het donker als het elf uur is de zon spoelt aan op de daken aan het strand van de verten ligt de stille zee der lucht waarin het schip van een kerktoren flikkert in de buik…

Ongelukkig ben ik er niet onder toch verre van opgewekt aan mijn gezicht is niets te zien mijn handdruk blijft ferm krampachtigheid is niet te bespeuren liefde kan ik nog steeds uitstralen hoop blijft voor mij een gegeven vertrouwen is op mijn lijf geschreven en steeds maar weer is er iets wat me treft het overkomt me gewoon misschien…

- Een mens heeft maar één hart Een ziel wel duizenden Het maakt dat de mens Een mens verdragen kan - hier sta ik dan tien jaar verder van jouw dood verwijderd als zachte tikken van koper tegen ’t mahoniehout gaat de tijd voorbij al wat ik hoor is jouw stem tussen het steen en het mos de kiezels bewijzen dat jouw adem niet…

alleen hier en zij...is nog steeds niet terug…

Kon ik nog maar vrolijk huppelen loop nu met een stok te knuppelen mijn tanden klikken mee op de maat mensen, wie weet er goede raad. Wij raken op, zijn bijna versleten dat merk je ook met drinken en eten steunkousen houden het water in toom ouder worden is een kwade droom. Toch, ik loop zachtjes te zingen al kan ik echt niet meer swingen…

Veerkrachtig geloof is een zwak zuchtje dat al dansend voortzweeft van bloem naar bloem omhoog zweeft _ de wijde lucht tegemoet waar verrassende vrijheid wenkt door ruwe stormwinden geslagen wordt vermoeid op brullende golven neerzakt onder vernielzuchtig schuim verdwijnt bijna zinkt maar stootsgewijs verder drijft lang ronddraait - tenslotte…

Warme slagen worden almaar steeds intiemer Horizon één lijn…

(tanka) Tijd van fluitekruid toont zich duidelijk maar fijn, gaat zachtjes voorbij... Een sterke troost: vergeten en wachten tot volgend jaar!…

Ook vroeger kenden renners een manier Om dopingfraude effectief te dienen Het was iets met kapotjes vol urine (Vooral bekend door Michel Pollentier) Wie had destijds gedacht dat die praktijken Veel later haast onschuldig zouden blijken?…

daar dronken we de hete chocola van de winterkampioen op een vlonder in het klagend riet en de ijzers raasden langs de elf verzonnen steden het landschap bescheen kraakhelder de barrières aan de wallenkant.…

ik wil je schaduw vangen maar zij ontglipt me steeds restjes licht blijven aan mijn vingers hangen worden in het donker sleets volg je waar je gaat maar kom voor het raken vaak te laat heb je in vol licht benaderd zag alleen je schoenen staan je schaduw had je uitgedaan…

steeds weer de vloer op de eeuwenoude schimmen wisselend van rol in de coulissen stil nog kinderen van de rekening global village tanka…

Steeds dichterbij de dood schuif ik aan; hij is mijn vriend, hij is mijn vijand maar ik ga nog niet naar zijn land ik ga naast hem staan niet tegenover hem en zo houd ik mezelf in deze morbide waan.…

(tanka) Met Jezus meegaan; daarbij stevig doorstappen, moeizaam strompelen of struikelend voortkruipen: dit alles is Hem volgen!…

in de dageraad van ontwakend leven zag ik het eerste levenslicht ik groeide op met zorg omringd en leerde vast in ‘t leven staan genoot van zon trotseerde rauwe kilte, tegenwind, storm en regenbuien des levens lente, de zomer en ook de herfst genoot ik steeds met volle teugen nu in de winter van m'n leven pluk ik de dag steeds…

zag de cirkel kleiner worden behoedzaam in het omgaan met elkaar de buitenwereld werd al slechter ze ontweken vaker de agressie daar op erf en huis heerste nog vrede maar in hun lach en ogen kwam steeds meer verleden toen hij haar ontviel heeft zij de kring gesloten was terug bij hem voordat de dood haar ogen had gebroken…

het huist al in warme tuinen struint op beschutte plaatsen in de duinen jaagt met de vogels in lied en gebied bij het zonnig lengen van dagen het cirkelt rond in takjes met vragen hoe krijg ik dit jaar mijn nest van de grond het is mijn lente nog steeds prenataal zij wordt geboren in een totaal onverwacht ochtendgloren…

met wat in bloei zo mooi is geweest als zacht geritsel begon zich verder bewoog tot wat me teder leerde leven één en al weelderigheid mijn hele wezen tot passie dreef toeliet dat ik me in hem bleef verdromen ben ik boven ’t licht uitgetild om mettertijd nog even verliefd weer te ontwaken…

Houdt er rekening mee, de winter komt er aan, de tijd dat Friezen weer massaal aan 't bidden slaan.…

Steden vertrouwen op hun burgers, de dorpen -- vertrouwen op god.…

" Deze klank omhelst lang vervlogen faam, die bij ons vorstenhuis steeds mag duren. Deelnemer Willem-Alexanders schuilnaam verheelt zijn prins-zijn tijdens de kampuren, brengt het met Oranjes adel tezaam.…

.' '...en dat ik nog steeds niet geloof - niet in staat ben om te geloven dat het een droom was.' ---------------------------------------- uit: 'De professor en de hyena', 2015.…

Steeds zonniger Prachtige dagen in het vooruitzicht, met een zonnige en heldere hemel lijkt Pinksteren te gaan verlopen. Een heel lang weekend waarin de horeca weer open mag zoals we weten, de voorbereidingen zijn al in volle gang. 1,5 meter van elkaar, ik ben benieuwd hoe het allemaal zal gaan!…

Ongeveer 1,3 lichtseconde om precies te zijn, ruimte kent geen tijd zoals wij geen genade, ook geen wonden meer, steeds dieper, verder, definifief onherhaalbaar, steeds exclusiever lopen we ons landschap uit…

Nog steeds die luchten, schaduwen van wolken wegvluchtend op windrimpels in de rivier Het landschap onherkenbaar veranderd zeggen wij die nu leven, nu zien Er is een wereld, diep beneden, hoog boven ons die wij hier alleen vermoeden kunnen Het moment na de laatste toon voor de eerste herinnering: een ruimte die bij iedere ontdekking verder…

Lieve Heer, U zit daar nu wel boven En ziet alles wat hier op aard gebeurt Maar moeten wij dat allemaal geloven We hebben al zoveel ellende betreurd Eens, zegt U, mag ieder bij U komen, Eens zal voor ieder de hemel opengaan Komt er een eind aan alle dromen Zullen ook wij door ’s hemels zalen gaan Maar toch blijven wij inmiddels wachten…

Geert Wilders is verzot op rechters wraken want die zijn akelig vooringenomen ‘Ik moet de eerste Rus nog tegenkomen…’ zei Pechtold spottend. Kan hij dat wel maken? En dan die vent die zomaar uit kan flappen: Dat Duitsers heel veel maken, maar geen grappen!…

Mensen borrelen op uit duistere dromen, elke morgen weer, en monden gelaten uit in de slurpende stad, steeds opnieuw.…

steeds weer mag ik jou genieten in de langzaam groeiende berg van opdiepende herinneringen die gelijk herontdekte brieven zich steeds opnieuw lezen laten steeds weer wordt ik beter in de kunst van herinnering door almaar nieuwe beelden die als afgestofte filmopnames mij blijvend terug bij jou brengen steeds weer nieuw is de expositie…

ik heb gelachen en gezongen heb schandelijk gefeest heb in het wilde weg als een dolle rondgesprongen als een ongekend losgebroken beest o wat heb ik een lol gehad en nu nu zit ik oud en belegen stilletjes op mijn slappe gat overzie hoe het was en is geweest en heel stiekempjes beleef ik het dan toch weer in m’n eentje met mezelf…