Alle inzendingen over teelt

Ook een soort van circus met al die bomenkap en illegale teelten, nog maar te zwijgen over de jacht.…

Waar nu nog wiet groeit voor de koffieshop En toppensnijders steeds een inval vrezen Zou het op dit moment vrij lonend wezen Te transformeren naar de teelt van hop En zet je er ook nog wat ketels bij Dan functioneert je loods straks als abdij…

Toch raakt de fruitman die hier peren teelt Door deze misoogst allerminst misdeeld; Hij zal veeleer daarvan de vruchten plukken. De perenprijs zal immers exploderen. Dus zit de klant met de gebakken peren.…

Daarom wordt er nu gepleit Voor heel andere muziek: Burgemeester Dominic wil de teelt door boeven kwijt! Spruiten, koffie, THC, wie ’t teelt, kan ons niet schelen. In Zwijndrecht zit men nergens mee, laat óns nu die wiet maar telen! Je kunt het bijna niet geloven: straks Nederwiet uit Nederhoven?…

Wat aan het eind niet is is aan het begin een flard die bijkans in zijn teelt deze reis met blinde ogen neemt in de ochtend bazuint hij zijn fatsoen met vormen die erectieloos [ want leeftijd heeft ermee te doen] de dag voorspellen zoniet de avond want in het duister huist zijn lot en samen met lange armen voor de ramen vermoed hij een…

Hoort mij als ik mijn lippen tuit de dichtkunst aan mijn geest ontspruit hoe ik je mijn geheimen uit akkoorden van de muze fluit Ziet hoe dit de ziel verbeeldt de bloemen in de hemeltuin teelt het nageslacht gunstig bedeelt Neen, de kunst die niet verveelt Proeft hoe goed dit voedsel smaakt hoe het alle harten raakt als de waarheid heel…

onder 't zongebleekte scherm bij de vruchten van zijn teelt ligt hij gapend in de berm wachtend op zijn clienteel vingerkotend wordt geteld hoeveel schapen hij moet scheren wijl de krekels in het veld zonder zorgen concerteren kralen schuiven af en aan distelbossen moet hij maaien langs de huisbaas moet hij gaan en opnieuw het land inzaaien…

klonk over de vallei het denkbeeld van een stem ten tijde van het avonduur als de lucht al leeg was, het onderworpen land waarin niets sprak, de weg die met de ogen volgbaar liep in alle stilte langs loofbos van het buiten en in de ruimte boven aarde - klokslag negen uit de toren van het gat dat naast zijn akkers ligt en weiden en zijn bongerd teelt…

Zie de hongerige dagen Aan elkanders vruchten knagen, Woedend op hun eigen teelt. Ketens van veranderingen Slepen 't lot der stervelingen Door de ruwe levensbaan. 't Is met alles wat wij bouwen, Waar we op rusten of vertrouwen: Zo geworden, zo vergaan!…

Ik wil alles voor je zijn de noten op je zang de pukkel op je wang je uiterste datum en je fatum het vele dat je veelt de sherry-tomaatjes die je teelt je la, je mi, je do je piccolo, je gigolo de poezen op je vlo je alles en je niets het zadel op je fiets.…

Bij 't rossig, zwaaiend schijnsel der flambouw, Welks walmen tranen teelt bij 't krinklend stijgen, Zie 'k spichtig kegels stijgen, pegels nijgen, Wier blijde blankheid werd tot wenend grauw.…

wil en duidt, zo mogelijk, iedere verslaafdheid ik leer dan weer zitten op de grond, kruipend door woelige gedachten met ieder een eigenaardig lont en gehuld in knellende vachten als ik toekomst wil scheppen dien ik het gerezen eigenbeeld opnieuw in helend azijn te deppen zodat mijn uitzicht wordt vernieuwd en ademen nieuwe vruchten teelt…

Aarde is hij, gestampte vreugde en verdriet, teelt van verleden en een toekomst op de akkers van nog te vormen taal, waarop hij alleen het onkruid wiedt, gewassen woorden ontstaan in trage groei, breekt inspiratie open, gezaaid in onwelriekende geuren van bemeste grond in een bestaan dan komen literaire knoppen geleidelijk tot bloei…

Bij 't rossig, zwaaiend schijnsel der flambouw, Welks walmen tranen teelt bij 't krinklend stijgen, Zie 'k spichtig kegels stijgen, pegels nijgen, Wier blijde blankheid werd tot wenend grauw.…

vlekken wissen uit, Zo weinig als men mag* van dorens vijgen plukken, Zo weinig als een steen zich rechten* kan of bukken, Zo weinig als een trom vanzelf slaan geluid, Zo weinig zonder vocht opschieten kan het kruid, Zo weinig zonder zaad de landbouw kan gelukken, Zo weinig als een pot zelf wasset* uit de aard' Zo weinig als een kind zichzelve teelt…

Wanneer de min in de ogen speelt, En ieder blik een blikje teelt; Wanneer, in elke warme zucht, De ziel naar 't zuchtend liefje vlucht; Wanneer de min de boezem jaagt: De ontsloten mond een antwoord vraagt; Der wangen gloed veel meer verraadt, Dan ooit in minnebrieven staat; De hand, zacht trillend, drukjes biedt, Elk drukje een pijl…

Aarde is hij, gestampte vreugde en verdriet teelt van een verleden en de toekomst op de akkers van de nog te vormen taal waarop men alleen het onkruid ziet.…

Grond is hij, gestampte vreugde en verdriet geur van aarde en de teelt van gisteren, de visie op de velden van z’n nog te vormen taal waarop hij alleen het onkruid wiedt.…

Aarde is hij, gestampte vreugde en verdriet geur van grond en late teelt van gisteren, een visie op de onontgonnen velden van z’n te vormen taal waarin hij het onkruid wiedt.…

Hij teelt er spruitjes, Stiense bonen, soms tomaten en onderwijl leest hij de grijs bestofte platen waarop geschreven staat waarheen de trein zich spoedt. Meestal naar Utrecht of Den Helder, nooit naar Groet, maar wel ‘t noordoosten in, naar godverlaten gaten.…

Kònden zij het blauw bevolken Met hun beeldende gezichten, Tuinen zouden door de wolken, In een teelt van rozen, lichten; Ieders ander land ging gloren In een glans van zomerweders, En zijzelven, nieuwgeboren, Zweefden op ontploken veders.…

Haver, gerst, boekweit en rogge Biodiversiteit uit een historische tijd Zelfvoorzienend in voorraad Het landschap als kameraad Bij de oogst van spelt Je stond versteld Granen met lange sprieten Aan het randje groeide bieten Landschappen waarin je kon geloven De teelt en al die korenschoven Wisselbouw beleefde je trouw Er was geen ruimte…

driekwart van alle lucht een kleur- en reukloos gas pandemisch, nochtans geenszins schadelijk voor mens en milieu Maar o zodra de alchemie luchtoxiden aan stikstof bindt schaadt het wel degelijk de mens en zijn milieu Stik- met zuurstof, NOx, van industrie woon- werkverkeer; en stik- met waterstof, NH3, ofwel ammoniak, in teelt…

De spreker ging voorbij; zijn adem is gebleven: Hij stierf; zijn adem leeft, zijn ziel kleeft vast op 't blad; Ja, teelt zich-zelve voort, om 't aardrijk door te zweven; Vermaant, getuigt, beveelt, in d'enkle vederspat. ô Hemelgift der Taal, gij band der stervelingen!…

Judea's wijnstok groent hier niet; Olijf, noch vijg teelt ons gebied; Gij gaardet hier, in rauwer lucht, Min weeldrig blad, min zoete vrucht; En toch, gij zit, uw lot getroost, Te midden van uw talrijk kroost; Uw Feesthut staat bij ons geplant, Als eens in 't Palestijnse Land.…

Judea's wijnstok groent hier niet; Olijf noch vijg teelt ons gebied; Gij gaardet hier, in rauwer lucht, Min weeldrig blad, min zoete vrucht; En toch, gij zit, uw lot getroost, Te midden van uw talrijk kroost; Uw Feesthut staat bij ons geplant, Als eens in 't Palestijnse Land.…

Ja, menig puikroos teelt deze aarde, Maar, ach! nauw boeit zich 't hart er aan, Of spoedig schroeit de zon haar bladen, En zij verwelkt op onze paân.…

En roept uw klare geest te wapen In 't werktuig dat uw leger teelt, In 't voorjaar dat uw moed zal dragen. Uw onder-gang en op-tocht beeldt In de gedaante van de dagen. Wier ring in u zijn orde herschept. O gij: gedenk de stille maaier, Die vroeg genoeg zijn voeten rept! - Zie! zie: daarginder gaat een zaaier!…

En roept uw klare geest te wapen In 't werktuig dat uw leger teelt, In 't voorjaar dat uw moed zal dragen, Uw onder-gang en op-tocht beeldt In de gedaante van de dagen, Wier ring in u zijn orde herschept. O gij! gedenk de stille maaier, Die vroeg genoeg zijn voeten rept! - Zie! zie! daarginder gaat een zaaier!…