Alle inzendingen over verleren

volle borst Hèt leven smaakt altijd naar meer Hèt leven smaakt altijd naar meer Hèt leven smaakt altijd naar meer dat begeren nooit verleren dat begeren nooit verleren dat begeren nooit verleren Dat is mooi een stoere man een mooie vrouw oerlelijk of aartsdom een echte man een echte vrouw wie zingt er mee…

Tijd als oneindig spel verbindt de weg met het doel maakt zich los van de saaie eentonigheid, of het links of rechts is, het blijft vrij in de verwezenlijking in het verlangen de juiste afslag te vinden wat onontbeerlijk scheen, verlost zich in het mozaïek van ons oer gevoel, soms weelderig wild vol compassie waarin onze hemel wordt…

Jij meisje jij dat zomaar ergens staat, staart mij bekeert verleer ik wat het was om te (on)pas je verwonderende ogen te kijken, je te stralen en te verhalen over hoe grauw nostalgie is in contrast met jouw meisje jij-zijn.…

niet verleren.…

Om het luide psalmodieren niet te verleren liet hij de kerk restaureren de gemeente zingt nu luid de hele noten uit laat Juffertoren onbekommerd vibreren.…

terecht een mens, dat wordt je niet dat ben je wat ken je en wat leer je hoe meer je weet verleer je die primitieve drang om hard te slaan en lang en dat maakt me zo bang gewoon en ongeremd lief hebben wie je kent maar ook die vreemde die bange en die boze die domme grenzeloze en tot slot lief te kozen wier haat je slaat en…

Laten we vergeten dat we waren te gedogen om niet te verleren verwaaid, verstrooid geroofd in onwetendheid vloeit helder bloed uit onzichtbare wonden vreugde raakt de pijn, bijna volmaakt refrein, uit de poriën van het lot gedragen, gedachten onbesuisd niet geringd, vogelvrij, deze luxe lijkt onuitputtelijk er wellen tranen die…

Fijn, dat kat en muis samen niet kunnen leven en hij, de muizenjacht niet zal verleren. Een standbeeld voor wie Felis sylvestris heeft gedomesticeerd.…

een rode doos met kers in chocolade ma cherie bonbon bon ton zoals jouw hartje bonkt en mijn kater ronkt in zijn trage droom over zachte handen die loom het strelen nooit verleren dan pluk ik rode kussen van je mond die ik beroeren wil en nooit vergeten dan ben ik de chocolade-kers die van je lippen snoept…

lucht met koude wind omlaag gehaald donkere wolken regen gegeven om zich uit te leven waar transparant ooit uitzicht bood is alles dik beslagen zweet eigendunk in ongewenste smaken door vele lagen eelt uit de achterkamertijd waar haat en nijd elkaar constant fileren passie en tranen in onderbuiks chanteren gerechtigheid verleren…

want alwat je moest leren van juffen, meneren van argumenteren, correct formuleren van draaien en keren - exact transformeren: van alles verleer je van andermans veren op de dag des Heren ...na wimpel en vlag...…

Hopend dat ik het ooit verleer, Ben ik moe tot op het bot, Uitgeput soms val ik neer, En ben gewoon kapot..…

Hoezeer ik ook probeer steeds mezelf te zijn hoe meer ik dan verleer te geloven in de schijn Zijn we allen niet vervat in één of ander cliché? Voorgekauwde toekomst en idee, groep en stand en beeld Anders dan elk ander is dat wat jij wil zijn?…

élégance waarmee zij zich in het openbaar bewogen levend in een protocol dat met geld en macht in stand wordt gehouden hofdames en lakeien als persoonlijke getrouwen gebonden aan blauw bloed maar heb ook de stamboeken gelezen waarmee het adellijk vee tot grotere rijkdom werd gedreven vechten zuipen en hoereren hebben zij nooit kunnen verleren…

Verleer mezelf niet te overschatten, verwen het maar als het onderhuidse kind, is het moeilijk in te schatten waar je de oprechtste tranen vindt eerst ontkende ik de waarheid, er bestaat geen wereld van gelijk, nooit een waarde zonder enige broosheid naast het verspilde schroot, beleer de tijd, alles blijft in wezen onvoltooid.…

Verleer mezelf niet te overschatten, verwen dan maar liefst als eenzaam kind, is het moeilijk in te schatten waar je de oprechtste tranen vindt.…

Wellicht zie ik je ooit in het nooit meer maar houden van is wat ik zeker niet verleer.…

Als men als Pavarotti wist te zingen Zou men zich nooit het hoofd hoeven te breken Stel dat men zong, zou men de kracht verleren Van woorden die dan slechts symbolen bleken Als beelden, die veeleer op dromen leken Zou men de zin ervan dan niet ontberen?…

Verleer mezelf niet te overschatten, verwen dan maar liefst een eenzaam kind, en is het moeilijk in te schatten waar je de oprechtste tranen vindt, eerst misgunde ik mij die waarheid, er bestaat geen wereld van gelijkheid, nooit een waarde zonder enige broosheid naast het schroot, verpeel de tijd niet, alles blijft in wezen onvoltooid.…

Dit arme hart weet plotseling weer dat er lente komt, dat liederen gaan klinken uit de huizen waar de kinderen het nooit verleren blij te zijn. Wat springt mijn ziel plots op van louter vreugde en dankbaarheid, van nieuw vertrouwen al is er Haïti, al zijn er doden.…

Als beleven kijken is, te wijken voor alles in het nietig menselijk stof, geen pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis, verleer mezelf niet te overschatten.…

nieuwe dingen leren is vast fijn maar 'k droom zo graag en dát wil ik niet verleren het gaat me vast wel lukken als ik alles heb geleerd om dan, nieuwe dromen, dromen...…

Na lange tijd ga ik het toch maar weer een keer proberen Want anders dreig ik de sonnettenkunst nog te verleren Niet dat ik mij daar kundig of ervaren in mag noemen Nee, zulk een titel kan ik mij nog lange niet op roemen Helaas kan leraar Adriaan mij thans niet onderwijzen Dus reken in nabije toekomst niet op poezieprijzen!…

Als beleven kijken is, te wijken voor alles in het nietig menselijk stof, geen pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis, verleer mezelf niet te overschatten.…

Als als ons niet meer is gegeven zullen we het denken gaan verleren zal de mensheid niets nieuws beleven uit creativiteit niets nieuws nog uit proberen Als het ooit zover komt Zegt men op z’n plat Bargoens: ’t is kut met peren…

Als beleven kijken is, te wijken voor alles in het nietig menselijk stof, geen pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis, verleer me in alles te spiegelen Verwen het liefst een naamloos en eenzaam kind wat ik niet ken, in het idioom van het leven is het moeilijk in te schatten op welke oprechtste schouder je het tehuis…

Eigen wegen, eigen zegen; geen, die 't ooit verleren zal! Fier vooruit, en, overlegen, Belgen! Belgie bovenal!…

Lichaam van God, leer mij extase en verleer het niet. Dappere vrouw, ik zocht naar de ochtend van Geest in Geest in Geest te Jebaloega. Kom nu maar en dans met mij, zoals de vogels rond de graven, de smaak van deze Wijn wil ik met je delen.…

zei de wolf; ik zal je verleren, Fatsoenlijke lui op zo'n manier te mystificeren*. Hierop verslond hij met huid en haar Het gehele lam, of 't een Engelse oester waar, En bracht de rest naar huis om er zijn kindertjes op te trakteren. Het lam had hieraan natuurlijk het land, Doch voor de wolf was het net een kolfje naar zijn hand.…

De koele Najaden Verleren het baden, En schuilen in ’t hout: En ’t groeien der plassen Maakt vuile moerassen Van weiden en woud. Zo wislen de stonden, Aan beurten verbonden, En houden hun tree! Zo spruiten en sterven En bloemen en gerven, En boomooft, en snee! Viersoortige rente, Van ’t bloeien der Lente Tot d’aftocht der kou!…