Alle inzendingen over wonden

Geen dragender, doodlijker wonde dan het knagend en slepend besef van een schuld, een erflijke zonde, bedreven voordat wij bestonden en waarmee ook het vlees is besmet.…

sneed in een pompoen de naam van mijn beminde; Het schrift was eerstmaal teer*, men zag daar anders niet Als dat het groen gewas beschreidde mijn verdriet: Maar als* ik naderhand hier weder kwam getreden, Toen stond ’t uitgepuild* al wat ik had gesneden; Dies* riep ik overluid*: dus* gaat ’t met de min*, Daar komt een grote wond…

Eén ogenblik verstrooid en ik sloot De vingers van mijn kind tussen de deur En stijl, haar adem Stokte, ze wrong haar hele wezen Als een foetus tegen Het brandend feit van haar pijn. Ik wenste dat ik in duizend stukken Openbarstte en verspreid werd Tussen de dode, flikkerende sterren. Haar schreeuw brak open, Ze klemde zich aan mij vast En…

De aanslag, niet te verkroppen, Honger naar een antwoord, Vragen, Omgeven met raadsels, Een antwoord niet te vinden, Een lach, een traan, De duisternis en een vrouw, Vingers, Die je gezicht strelen, Een spoor van bloed achterlatend, Een vrouw en kind, Geluk, daar lijkt het op, Oude wonden, Ze helen niet, maar komen terug, Door het…

ik was mijn brein liefdevol met water het zout bijt maar de vlekken ze blijven bestaan zijn de stempels pas echt blanco als de inkt op is of laten ze zelfs dan een voelbare indruk in je geest achter?…

Dat ik daarom niet de enige ben Is voor mij een schrale troost De zon staat morgen weer aan de hemel Herinnert mij opnieuw aan die vrouw Hoe verliefd ze me aankijkt, stralend bloost Een spiegelbeeld van een open wond Het gevoel nog dagelijks Brandend op de voorgrond...…

Het heeft me veel moed en kracht gekost, om mij van mijn eigen boeien te bevrijden en eindelijk mijn leven vrij te kunnen leiden en niet meer gebruikt te worden als therapie voor een ouder wiens wonden diep en ongeheeld bleven en deze dus maar op de kinderen had geprojecteerd.…

De tijd wordt ziek van eenzaamheid, maar heelt z'n eigen wonden. Het duurt een poosje voor de tijd een tijdmaat heeft gevonden. Hij wordt door bedtijd zeer verblijd en beiden gaan ter sponde. Er wordt onvoorbehoed gevrijd: er komen veel seconden. Z'n eenzaamheid verdwijnt zo echt.…

Moed en vertrouwen moet er zijn dan verdwijnt de ergste pijn Tijd heelt uiteindelijk iedere wond en geeft ons weer de vaste grond.…

wereld is, waaraan ik al mijn liefde wil geven, dan wil ik leven in een wereld met jou, Jij de ware waar ik zielsveel van hou, ik heb angst om je leven, door ziekte omgeven, ik wil dat je leeft, dat ik er ben die om je geeft, die om je geeft zoals je bent, die jou door en door kent, ben je bereid je leven met mij te delen, zodat we samen je wonden…

het is ernst als ik de herfst zie gaan in strakke lakens, verstrooide bomen even snerkt de wonde aan de wind droogt in hemelsnaam, is volkomen…

Ik zag hoe hij door mijn hart ging lezen… en mij liefdesmedicijn gaf, die zou genezen zijn liefde was zo groot en heel oprecht en kort nadien werd de wonde helemaal gehecht!…

De lichte ruk waardoor het twijgje vruchten lost, en veert, en zich zo snel door huid kan boren, kleine weerhaak, groengepunt. Zwart is het trosje dat bloed lost, een druppel, amper genoeg voor smaak, het loskomen van heel ver, noem het een einder aan dit ogenblik waarop je, vinger in de mond, geschrokken naar me staart met…

Heel langzaam kruip je dan uit dat dal en weet dat de tijd ook deze wonden helen zal.…

Een scherp stuk glas, brengt meestal pijn Maar de geheelde wonde aanschouwen... fijn!…

Wij hebben 't bloed gezógen; een lách heeft onze smart gekoeld; - maar w' hebben in de wond gevoeld 't geraamte van ons logen... Aldus, van 't zinken wél bewust in 't drab van onze' onzaal'ge lust, met jammrig-nutloze armen, gaan we door 't misten onzer jeugd, - barmhartig om ons koele vreugd en lieflijk-wrang erbarmen.…

Koraalrood vloeit pijn uit diepe wonden gesneden door een bijna dodelijk lot Facetten der vermetelheid die het grootse hart koperkleurig doen voortstuwen verhinderen de aftakeling naar een noodlottig leven en verbazen vriend en vijand Door kracht en zegen, een Herculeske daad in deze Titanenstrijd zal op het scherpst van de snede…

volmaaktheid bestaat niet en laten we daar maar blij om zijn blij met elk deukje of schrammetje een ieder z'n eigen schadegevalletje met het litteken als herinnering aan een pijntje van gisteren we lopen uiteindelijk allemaal wel iets op een scheur breuk wond of wellicht een gebroken hart maar het geneest na verloop van tijd en je…

fossiele resten van de wonden aan mijn ziel als scherpgekante stenen wachtend op de balsem der erosie ijskristallen snakkend naar het vuur dat ik zelf niet stoken kan gletsjer die geen waterval kan zijn ongeschreide tranen doen het meeste pijn…

De zwarte auto’s in het groene land Ik zal het nooit vergeten op mijn netvlies staat het gebrand honderden mensen aan de kant Een lichte trots vervult mijn hart thuiskomen in een land van vrede de realiteit is bikkelhard geen toekomst meer, alleen verleden Door herinneringen voor altijd verbonden ‘t is balsem op een open wond Zij gaan…

En de wonde blijft open… Na het nimmer uit mijn gedachte te wissen beeld, van jouw weerkaatsing aan die oever, echter niet alleen… Maar in mijn hart, nooit meer met z'n twee.…

men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken of het soms een ander hart kan breken toch zal gedeelde smart vlugger helen een luisterend oor kan wonden strelen of de scherpste kanten zacht afbreken men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken toch is er angst dat je geklaag…

nee natuurlijk heelt niet tijd mijn wonden van jouw verlies mij blijft het litteken trots jou dragen opdat nooit jij verdwijnt…

Uit het bloed van Uw wonden zijn rozen ontsprongen die groeien op groene stengels van nieuwe hoop zij bloeien met een groot hart rood als Uw liefdesvuur en voeden zich met ‘t zuiverste water uit de Oerbron van alle leven, waar de witte vlinders zweven doorheen het zacht - blauw van ‘n lentehemel waar een gouden paaszon stralend…

slechts de witte lelies weten het wanneer ze luisteren naar het ruisen van de wind achter een optrekkende mist van tranen, troost daar waar de vlinder zijn vleugels spreid terwijl de arme dichter met een veer tussen de vingers de kwalen lichter schrijft balsemende woorden honing dat de rauwe wonden zalft, een nieuw mens de hoop…

uit de wonden van een gesnoeide roos komt geen bloed het heeft een andere naam die ik nog vinden moet…

Harteloos gesnoeid nonchalant in groei en bloei bedekt zij wonden…

pijn ingevreten wonden opengereten lekken stille haat…

De grote kunde Via de kwast beschilderd Wond er geen doek om…

gebroken nachten schuren langs oude wonden dagen verslijten…