Alle inzendingen over zinken

trossen los schreeuwt mijn stem al kan ik niet begrijpen dat niemand het schip laat varen het blijft aan de kade van de haven achter en ik zink naar de bodem van het bestaan…

Nee, hij is niet van steen Dat nu ook weer niet Misschien meer als was in handen van erbarmelijke lieden die als steen om zijn nek hangen Samen zinken ze diep in het half lege glas…

Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt; ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt; verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet; wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - kwatrijn uit Porta Nigra (1934)…

Gedachten drijven weg zinken naar de diepte met een stroomversnelling worden ze gehusseld om met de vloed terug te keren naar mijn Haventje. Gelouterd en ontdaan van overtollige ballast. Zo is er balans en zal het weer eb zijn.…

ik voel het licht als warme lampen, deinend in geboortevocht naar boven, de strijd naar boven, weg van de bodem geluidloos stoot ik op het donkere ijs en zink weg in vergetelheid…

Geeft u liefde voor mijne liefde weder, Wat baat het ons: eens zal de doodwind blussen Uw vlam en mijne vlam, en wij zinken neder.…

vecht ik me naar rechts Door de kolkende donkere golven Zonder hout om vast te houden Hap naar adem, maar slik water Ik zink dieper en dieper naar De allerdiepste diepten…

Laat mij de last niet wegen die bittere dagen in zich draagt Die het licht van witte muren steelt en vormen groeft in mijn gezicht Zink in mijn ogen noem mijn naam en zeg me dat het niet waar is…

ik draag je als een bloem in mijn hart in ‘t licht dicht bij U waar schaduwen van bomen zinken U die zon bloemen en de merel geschapen heeft en mij om troost te brengen met mijn verzen Uw muziek in mijn verzen…

Ik mag zuchten, ik zal zinken, zinken zal ik uit de leegte en dan zal ook de leegte niet meer bestaan.…

Tot aan de dag dat het wel was, kon alles zinken in het gras, dat groen en dauwde gras voor gras.…

en schrijven ligt nog een toegenegen gebied wat ik ook ga doen het kan krimpen of zinken toch durf ik te bekennen dat het ene woord het andere uithaalt en niemand meer weet waar het over gaat zodat ik nu maar even vakantie hou……

Ik ken ook een, die is nog stukken knapper: “Een mens kan net zoals een baksteen zinken, Maar ik weet ook hoe je níét moet verdrinken.”…

Kijk eens hoe diep een voetbalcoach kan zinken Als hij voor tips hoe je een strafschop stopt Leergierig op de deur van Murphy klopt, En dat hij met die man gaat koffiedrinken. Bij mij is er van jongs af ingepompt Dat je met Murphy op de koffie komt.…

een stapeltje kleren op de oever keurig opgevouwen een bril erbovenop geheimen zinken kringelend naar de diepte rimpelingen komen langzaam weer tot rust het meer glinstert in de zon alsof er niets gebeurd is…

Hij laat ze zinken naar beneden, Wanneer der maar een windje speelt, Het groene tijdje is verleden, Dat sap en kracht had mee gedeeld. ô Wereld-boom! gij boom van allen, Wat hebt gij van 't beginsel af, Veel duizend blaad'ren laten vallen, Die al verrot zijn in het graf!…

Ik weet dat ik niet goed genoeg mijn best doe, om hier uit te geraken ik staar mij blind op een grijze muur de ankers van mijn ziel zinken niet raken niet tot de bodem zoeken altijd een uitvlucht om niet te zinken kijk ik naar de vogels rode vogels bonte vogels maar ik weet mij niet te vliegen en klim langzaam hoger uit diepere dalen…

Zij eisen van ons, — want zij dragen een naam, in 's lands kronijken van grote faam, — dat we zinken voor hen op de knieen; verwonderen doet hun ons spotgelach , ze dragen — ontwetend — hun naam van gezag, als een ezel... relikwieên.…

Kan je als donor ook nog dieper zinken? Ze kunnen allemaal mijn bloed wel drinken.…

Een onderzeeboot is met ramptoeristen Op weg naar de Titanic zoekgeraakt De zaak waarmee je zulke reizen maakt Stelt alles in het werk voor de vermisten Straks kun je er een combidealtje scoren En dieper zinken nog dan ooit tevoren…

Zo zacht als de wind Zo mooi als een vlinder Tippel je Mijn gedachten in Ik slik je door Vast gevangen In mijn emoties Donker en zwaar Kom je weer Uit mij Gesloten in richting Verzwaard zink je weg Je verdrinkt En ik kijk Toe…

er is daar de traag wurgende omhelzing van de slang de ijzeren klauw uit het gapende ravijn het zinken in de giftige grond van het walmende moeras de inktzwarte duisternis die het bevende licht verslindt er is daar de verlammende stilte in de angstdromen van de nacht…

Je ziet de tanks, de bommen en de rook, De doden, ouders die ter aarde zinken, Gehuil blijkt overal gelijk te klinken, In Israël en in de Gazastrook. Als we het willen, kan het vrede zijn, En knuffelt de imam met de rabbijn.…

Nu de bomen met wit zijn betogen wordt ik door hun stilte opgenomen en zal langzaam een droom geboren, waar sneeuwen zinken in mijn ogen, die als een eeuwigheid voortduren-, niemand telt meer mijn uren; van een heengaan staan de sporen vers, als van uw laatste toebehoren.…

mocht de dag de nacht het uur ooit komen hoe zal ik weten of je nog leeft ergens buiten mij laat bladeren ritselen wees een klank op de wind zweef om me heen als mist zink neer in mij en rijs in mijn gedichten…

Avond aan ’t meer Als het veersemeerse water Zich vermengt met Veersemeerse lucht En een grote grolse maan De volle kater jaagt En de boten trillend Zinken in hun vlucht En de vissen vliegen In de lucht Dan verwacht Het veerse meer De nacht…

Onbekende scheppen met de leegte van de nachten beladen, in jouw haven liet ik zinken. Roze orchidee met mijn handen maakte ik weer levend.…

Zomerzon zal zelden zeewaarts zinken Zolang zij zenitzoekend zwerft in 't zwerk 'Zalig zij zus Zilvermaan,' zo zuchtte Zebedeus, zoon en zendeling Zwaarmoedig, zorgzaam, zeldzaam zielsverwant Zo zintuigzwevend zacht - een zonderling…

Ze gooien mij te water, en laten mij zinken. Wat kan het hen ook schelen, dat een worm zal verdrinken? Ik voel mij klein, men kan mij niet verstaan. Als ze me zouden horen, zouden ze me dan laten gaan?…

' Het wordt nu trots pompen en toch verdrinken Dus heus, lieve Rita komt wel tot zinken...…