‘k Geef nu aan jou mijn vreugd, mijn leed en mijn schemergouden dromenschat, opdat je later nog zal weten hoe ik je eens heb liefgehad. Later, als al dit schoon voorbij is, want tijd neemt liefde, vreugde, smart – als elk van ons weer droef en blij is dicht aan een nieuw gevonden hart, dan zal ineens alles vervagen bij ‘t zien van dit vergeten…

Die alle watertjes doorzwommen heeft en paarde in de zee van Saragasso en hier belandt en in dit zilte zoete Wase land haar draai niet vindt en kronkelend de bocht uit gaat. En die ter hoogte van de Waterstraat het Palingsgat in duikt en zich gefnuikt voelt als het vel haar levend van het lijf getrokken wordt. Die spartelend en kermend in de…

In alle onschuld verloopt alles volgens even eeuwenoud als misdadig plan. Waar het geld vandaan komt laat zich raden. Zijn we neergestreken in de nepschaduw van nep, waar het samen zalig roken is geblazen, kunnen we niet anders dan mekaar onthalen op de pret die niet op kan. De permanente, die je op kunt laden. ------------------------…

De grondwet van de aarde is langs de kanten van wegen en paden nu al uit planten en bloemen te raden: waarom hier dit gras? Omdat iemand zo pas of ooit, zeg maar ooit een eeuw geleden langs is gereden en zijn bakje as had leeg gestrooid. Waarom daar die planten? Daar heeft een tante op een deken gezeten en bessen gegeten…

Die maandag is blauw. Daarna lijkt alles even nooit geweest. Ik wacht tot ik droom over sluitertijden, ruitenvloeistof en gekleurde waaierstaarten in een zwarte oceaan. Dan kruipt alles door één kanaal naar buiten. Ik open mijn rookgordijn en lig gespleten over twee kussens verspreid. ---------------------------- uit: "Hollands Maandblad…

Fluwelen Hond, Lamlendig Kenner der Geslachten, Mannetjeskonijn van de Duisternis, Koning der Snapshots, Blote Kont, Blauwe Hemel, Keet van Jammer, Heilig Rund, Ritssluiting der intelligentie, Sok des Doods, Ribfluweel der 60.000 Zintuigen, Oelewapper, Huivering der Analfabeten, Heerlijk Dier, Blikken Buik, Slagroompunt, Driehoeksquerulant…

De zon ging stralend onder De zon kwam stralend op Daar lag het dus niet aan Dat ik zo godvergeten was.…

Wat vrijheid is leerde ik van een oom die in vee handelde. Na zijn vijftigste kreeg hij een vriendin. Zij had evenveel verstand van koeien als hij. Soms namen ze een dag vrij. Ze noemden dat vakantie. Ze bezochten dan een veemarkt. -------------------------------------------------- uit: 's Middags zwem ik in de Noordzee', 2016.…

Je gaat er met de bus of tram naar toe en volgt vandaar de richtingbordjes maar. Gebeurt het goed, kom je er met een kerst- gevoel of zoiets moois getroost vandaan. Het is heel erg naar maar ook weer niet zo erg. Bedenk bij onweerstaanbaar opkomend verdriet: Die hebben ze - mij hebben ze nog niet. -------------------------------------…

Goed toeven moest het zijn waar alles werkte, een voorbestemd, aanlokkelijk, zalig oord; extatisch, dringend roepen van de soort- genoten beloofde voedsel, onbeperkte vrede en verrukt verkeer. De vlerken gaven toe aan poten en een ongehoord snel zakken van de bout, het hart bekoord door 't zachte wiebelen van het wed -Merkte nou niemand…

In een natijd bewoon ik je al Voor ogen heb ik ons steeds opnieuw: gescheiden lijken we te worden geboren in iemand anders, zelf zijn we het misschien buiten ons om Is dit genoeg, vraag ik, aan wie niet voor wie? Zelf ben ik van binnen als een ander die ik ook niet zie We leven als een gelijkenis, hoor ik, gelijk aan ons lichaam waarin…

Mijn lichaam had nergens iets te verbergen, maar het verborg zich toch uit huiver voor de grote vinder die er enkel op uit was het mee te nemen naar elders. Het dierf niet te kijken, zocht beschutting achter veel te kleine handen en met die handen wist het zich geen raad. Het kroop in de kast om zoek te raken, dook dieper onder, zette zijn tanden…

Hoe het als terloops de eigen plaats vond in een stenen wereld, niemand in de weg, net tussen macadam en stoeprand. Kwetsbaarder dan vlees en bloed bestaande dankzij minder dan één vingerhoed bijeen gewaaide aarde. Uit alle macht de deining van de dag verdragend, het steeds aanwezige gevaar van misstappende hakken, van roekeloos verkerend…

Zodra ik ik laat vallen trekt de lucht boven mij samen vergrijst en legt zich neer boven de stad. De stad vernauwt zijn straten kromt de bruggen als tenen in mijn schoenen. Mijn tenen? Mijn schoenen? Ik is een vlag op een maanlandschap waar iemand metaalgaren in stak om het oneindige wapperen te bereiken dat in windstilte iets monumentaals…

Er is de aangename dubbelzinnnigheid van 'dood' na 'ik'. Er dreigt aan de einder. Aan de einder dreigt er. De dubbelzinnigheid van horizon, schip, boortoren. Van horizon de dubbelzinnigheid. De wind die de meeuwen draagt die de wind maken. Er: ergens. Er: hier. Er lonkt de aangename aanname van alles, zonder denken. -----------…

me en vind me jaren later terug vouw me open als was mijn huid van papier en de stad van je nachten lees wat je kwijt raakte, wat achterbleef in de binnenzak van een oude jas terwijl onder een brug de regen wacht op de laatste bus en op de tijd die ons ontbrak en weer samenveegt als een hand de kruimels van de tafel maak me weer onmisbaar,…

Iedere passant die ik bij de ogen grijp, stel ik voor om mee te gaan. Niet ver, geen uren, gewoon een stukje lopen, langs het water, de kade. Ik zeg niet dat ik moe ben, dorst heb, dat er vandaag geen keuze is. Terloops raak ik haar arm aan, zijn hand, en herhaal: gewoon een stukje lopen. De man spuugt, de vrouw slaat om zich heen. Alleen…

voor Inez Mijn ogen zijn gemaakt Van zon en van maan Mijn wimpers Van vleugels van dons Mijn oren van afstand Mijn mond van valleien Mijn ledematen zijn Van donder en donker Van akkers hout en rivieren Zijn alle andere delen Die ik amper ken Maar op gelijke voet leven met elkaar. --------------------------- uit: 'Som van tijd'…

Wie voedt hier de witgouden waterval met klatergeluiden, strijkt met hemels licht over de achtergrond, sluit schaduw in en uit, voert met volharding het heldere water van grote hoogte af? Er speelt wind door het gordijn, alsof een hand de bron zoekt. Witter kan water niet vallen, in alle puurheid opengaan. Zomerlicht stuift spetterend uiteen…

Toen een predikant eens aan mijn vader vroeg of hij ook dankte voor zijn dagelijks brood, antwoordde hij – Danken? Waarvoor? Ik heb er toch altijd keihard voor gewerkt? En inderdaad hij heeft er keihard voor gewerkt. Alleen de dood kreeg het eelt van zijn handen. ---------------------------------------------- uit: "Zo vaak heb ik haar…