De koe schenkt ons uitsluitend melk, Hetwelk op treffend inzicht wijst, Daar voor het schenken van rosé Een B-vergunning is vereist. ------------------------------ uit: 'De Tweede Ronde' (1981)…

We eten rijst hier, 't lijkt wel vermicelli. Geen vlees. Je ziet, nog altijd principieel! We doen vanuit de kibboets reuze veel: eergister heb ik met een knul uit Delhi een urenlange rit op een kameel gemaakt naar woeste oorden in de valley met oude tempels, echt heel cultureel. Nou stop ik weer, tot schrijfs en kusjes, ................…

Later. Een nevelige zon. Een cliché als een steenappel. Ik verhaastte mijn pas. Dacht: als het licht ons inslikt, waar zijn we dan? Als de wind bevriest, wonen we op het land. Je opende een gat tussen ons. ----------------------- uit: 'De gang', 1979.…

vanuit het oosten waait het de zee over een veld is begonnen, zout verworden een zwerver, hoe moet ik in deze stilte wegvegen, roepen hoe hoog het golfde maar aan de wind proef je de tijd niet. ----------------------- uit: 'Bezonken', 2014.…

hoger en hoger klimt de maan in het geboomte tot zij zich nog aan één tak vasthoudt dan laat zij plotseling de aarde los ------------------------------------------------ uit: 'de eeuwigheid duurt ieder ogenblik', 2011.…

Achter weilanden weiden, daar weer achter dijken, zee en Zweden. Waar zou je heen? De blik verliest je met zichzelf in ruimte waar aankomst ver en ver te zoeken is. Niet voor de woerd die plotseling en onbedaarlijk groen het zonlicht en je oog inzwemt. Kijk bij je voet, maant hij, waar speenkruid bloeit, de lucht gespiegeld blauw is in het diep…

Over de steile heuvels vlokken schapen een colonne koeien probeert een wolk voor te blijven die zijn reusachtige schaduw op het gras achter zich aan trekt over een slobberweggetje klim ik, een emmer in zichzelf klotsend water, de heuvel op het land afduwend zoals vanuit een vliegtuig de wereld langs een diagonaal wegdrupt een slinkend stuk…

Onder de meisjes menig stevig stuk, maar er zijn ook van die nog hele tere, onder de jongens veel in herenkleren, en allen, allen stralend van geluk. Niet langer meer gebukt onder het juk van heel veel saais om uit het hoofd te leren: niemand zal ooit nog bij hen informeren naar passé défini of overdruk. Maar ’t is meteen ook de examenklas…

Als met water zelf, met de gedachte spelen dat je ooit en eindelijk zult weten wat het is. Het is regen geweest, een rivier, een zee, hier was het, hier heb ik het gezien en zie ik water en weet niet wat het is. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…

Gracielijk en licht sterven, een kleine zucht in de paniers en 't is niet meer. dien avond heeft men ons gekleed te bed gelegd, als in een rose medaillon voor iedereen te kijk - en o bepoederde horreur, het clavecimbel speelt door. -------------------------------- uit: 'Een harp op wielen', 1959. * panier = open mand…

Ik was al vroeg artiest: ik won een wedstrijd kleuren; héél jong verzon ‘k een rake limerick. Bewierookt werd mijn vers in aangename geuren en meen’ge fraaie beker inde ik. Zo rees mijn ster: door tantes en vriendinnen voor ieder woord op zoetigheid onthaald, wordt thans mijn tong wel vorstelijk betaald: men leest mijn lied in goud-op-snee…

Zij kwam, verschrikt, uitdagend, onverwacht en wankelde mijn armen in en zag mij aan ik zag haar ogen vochtig, donker en verleidend staan in een vermoeid gezicht – zij bleef de ganse nacht en stamelde mij toe dat zij een offer bracht aan mijn verlangen – en brak in tranen uit en lachte schamper, roekeloos en luid – het was een vreemde trieste…

Juffrouw Peters Strikt haar veters En ze kijkt eens in de spiegel Of ze netjes is gekleed Nieuwe hangers in d'r oor Kan ze zo wel naar kantoor En maakt dat streepje in de lengte niet te breed? Ja, ze weet 't Weegt en meet 't Ze is een tikkeltje te zwaar En daarom doet ze aan de lijn Maar een vriendin zei laatst: wat zâ-je Nou gaan zeuren…

Er was een droom van duizend mooie jongens Op witte paarden rijdend door de nacht Met wapperende zachtfluwelen kleren Ze hadden heel het leven in hun macht De aarde draaide door hun galopperen En waar zij reden, werd het nooit meer licht. Hun schoonheid was alleen nog te bezweren Door ’t magisch ritueel van een gedicht: Er was een droom…

Het is avontuurlijk te leven in een land vol elektriciteit, waar de dingen eendrachtig streven naar een beetje beweeglijkheid. Je drukt op een knop en ze zoemen, ze schudden, bewegen en draaien, of laten zich 'bruikbaar' noemen omdat ze op hun manier naaien. Maar in werkelijkheid zijn ze alle (contant of met winkelkorting) uit de hemel…

Kaal en dood is de herfstmorgen de zon wil haast niet opkomen wolken versperren het licht plotseling een regenboog Onheil of geluk? Misschien beide we zijn overgeleverd aan de heidenen nu het grote waaien gaat beginnen de regengordijnen de dag verhullen Men kan als dichter kort of lang lullen eens komt de dag van het einde der dingen als…

Dan zie je dichters wijze dingen schrijven Over de dood, de Ander en meer kwalen, Over de liefde en dat soort spookverhalen - Maar niets daarvan komt bij jou bovendrijven. Misschien is daar die schim van onderlijven Of trekt een lichte geur van slijm voorbij - Maar daar lijkt het dan toch wel bij te blijven. Er komt geen geest uit al die…

De eenden zijn met lucht alleen, zij reikhalzen naar water, zij eten van de lage kant en samen duchten zij de wind. Uit waar ze dreven weggejaagd spant vluchten hun verwachting strak op zoek naar nieuwer water dat zich aan ze koestert, poten bindt. ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1997.…

Ik leg mijn oor in het zand en hoor de zee zo-even aanstoot gevend. De wind ontwaakt en gaat liggen onachtzaam op zijn andere zij. Met ringen van wier om de enkels, zij voert de zee aan in mijn hemd, in haar hand een wepele meeuw. Zacht sluit haar mond mijn woorden af. Ik proef het zout op haar lippen, voel de storm groeien in mijn buik…

Seizoenen vallen, dagen staan weer op, April is zijn geboorte niet meer meester, De aders barsten in de heester, De vogel klimt zijn klankbord op. Maar hier bouwt pijn haar nest in ’t lover, Waar tortels klappen in de vleugels Met de verborgen honger van de leugen. Geluk, geloof, alleen de droom blijft over. Geen antwoord op dit troosteloos…