Ze zit in bus 106 de stad trekt bleek aan haar schouder op de weilanden ligt groen kinderen fietsen in de wind huizen spartelen aan de grond onder de rivieren geen polders maar bossen zomers de Sonse duinen ze kan er niet genoeg van krijgen het land zó uit de zee geschept! --------------------------- uit: 'Glazen jas', 2007.…

Terwijl mijn lichaam jonge dieren opneemt die dartelen in weiden naast club copacabana en naast de graven van naamloze Amerikaanse soldaten blijf jij mijmeren over de frituur die je vader overliet aan je jongere broer. Mijmeren is het juiste woord niet nijd verwringt je gezicht en je nagels krassen zijn naam in mijn witte buik de naam van…

Ik heb mijn handen om jouw schors gelegd en zacht bevoeld, zoals een blinde tast. De diepe barsten in jouw bast betast, het braille dat op stam is ingelegd. Een oud verhaal dat hier geschreven staat, hiërogliefen uit een verre tijd, zo zorg'loos ooit de liefdesgod gewijd; van altijd zomer spreekt dit stil dictaat. Mijn vingertoppen…

Er zaten eens drie vliegen Om het hardst te liegen, Buiten op een balkon, Luierend in de zomerzon. De eerste zei: ‘Met deze poot Sloeg ik vijf olifanten dood.’ De tweede zei: ‘Ik vlieg zo vlug, In ’n uurtje naar Afrika en terug.’ De derde zei: ‘Ik vlieg zo hoog, Nog hoger dan de regenboog.’ Toen werd ’t wat kil en ’t waaide…

Ik heb nog een antiquariaatje van geel verkleurde dromen op de oever van groot failliet. Veel komen er niet, maar die er komen, kopen met tweedehands verdriet. ------------------------------------- uit: 'Bandeloze gedichten', 1996.…

16 mei zal spinvis de tryout doen van zijn nieuwe programma zwaardvis een voorstelling waarin hij streekboekenschrijfster annie schuttersput veldmuis zal begeleiden terwijl erwin olaf een makreel op haar rug bindt ----------------------------------- uit: Daar schrik je toch van, 2008…

Ik dacht ik schrijf je even om te melden hoe het is gegaan, maar de kaart blijft ongeschreven. Er is geen beginnen aan. Ik leef nog steeds - een vorig leven dat me niet is toegestaan, ik fiets nog steeds bij je vandaan met alle lichten tegen. Het wordt later en ik mis je. Je bent inkt onder mijn huid. Het is voorjaar en het regent…

Er is geen poëzie in een te helder leven. Op het behang is altijd een plek die wacht op het vocht. Een vuile bek zoekt in de laden naar onzegbaarheden. Alles wat toonbaar is moet overschreven, ieder gedicht gewassen in inkt die blind van de moerassen zingt, waarvan men ziende niets kan weten. Er is geen poëzie in een te helder leven,…

weet je het nog die fles Moët & Chandon - te mijner ere - op je treurige kamer? je radio dat kale frame alleen wat lampen en verlichte zenderschaal Tombe la neige van Adamo dat ene paar dure schoenen dat je van die oude zwetser had gekregen ik ging met je naar je katholieke kerk dankte God als het orgel de einddreun inzette jong en stom…

Als iemand mij nou maar had opgeraapt en in zijn zak gestopt en daar gelaten had, dat af en toe een hand mij vond, voelde hoe zacht ik was en dan weer losliet. Of op de vensterbank gelegd, op 't nachtkastje, in een rommeldoos. De keukenla! Ik heb nog nooit een reis gemaakt, ik moest zo nodig wortel schieten. Als iemand mij…

Ik ben de herfst. Ik ben de regen. Ik ben de storm. Zoek mij maar op, ik sta in alle gedichten. Houd mij maar vast, ik heb het koud en ik ben moe, en nog zoveel bladeren aan de bomen, nog zoveel bladeren overal. -------------------------------------------- uit: 'Daar zijn geen woorden voor', 2005.…

Met opgetrokken jurkjes giechelend en springend in het uitvloeiende water. Dagen van weleer. Later is er de stille weemoed weer als ik, ver gezwommen keer en zie de kust - thalatta, thalatta! - even, zeer onvermoed en opgetrokken jurkjes bedenk: bij aardrijkskunde mocht ik boven de branding zweven (de leraar droeg zijn riem niet door…

Het stamt uit de hoeve; van rendierhoeders, ergens waar de weg ophoudt en elektriciteit eindigt; uit een noordelijk land. De luxe specialiteit van die herberg is kluizenarij. Er werden stroppen verkocht, te nauw voor de hals. Maar als Noorderlicht straalde daar het wandbord, bol als een drinkend oog, blauwe en rode bloemen op zwart hout.…

Elke dag nog praat ze met zijn grafsteen op het kleine kerkhof aan de overkant uitzicht over het dal met het dunne riviertje glinsterend als een spinnendraad in het Noord-Franse licht sinds hij dood is doet ze minder aan de tuin eens haar trots ze kreeg er nog een prijs voor de senator kwam er voor over helemaal uit Parijs…

Ben ik na jaren nog het kind gebleven dat zich, door lentes toverlicht verblind, liet vangen door de speelse voorjaarswind als hoog boven haar hoofd de wolken dreven? Ben ik nog steeds het argeloze kind dat zich aan zon en wind kan overgeven? Is het dezelfde band waarmee dit leven mij aan een wereld vol geheimen bindt? Weer laat…

vandaag hier en daar een windvlaag die wild wordt van losvast blad, het is een windvlaag die alles losmaakt en weer loslaat, behalve haar woesjwaai met blaadjes morgen kans op een windvlaag met vlinders in de buik ze fladderen rond blaadjes die hun boom loslieten wees alert: de blaadjes springen op vlinderen mee hang ik een zwerfblad terug…

In Lapland is de eerste sneeuw gevallen Zo maakte ons de nieuwsdienst openbaar De winter klopt, en in de rendierstallen Hoort men een querulant gebrul weerschallen De eerste sneeuw. Daar zijn we mooi mee klaar Verstomd, het wandellied van duizendtallen Verstard, de surfplank en de tennisballen Voorbij, het hele zomerrepertoire Zo'n nieuwsjuffrouw…

Hij zei dat zij zei dat hij zei - En toen, en toen, en toen? Het was in de tijd dat de padden dansten. Het was in het Jaar Zoveel. Met meer voeten in de aarde dan je dromen kan verenigt de verteller nonnen en stieren, hermelijn en geweren, karren en kentauren, en wekt bliksem in de melk. En zet een weerhaak in het vel van wie alleen vermoeden…

Maak mij dood van elf tot acht, laat zo weinig van mijn dromen heel dat ik ontwaak alsof ik word geboren en niet met zoveel vragen meer tot leven kom dan waar- mee ik ingeslapen ben. Wat betekenen tenslotte negen uren dood op zoveel geeuwen leven. ------------------------ uit: 'Bzzletin', 1987.…

Wat is zelfgenoegzaam? Regen. Wat is een kapstok? Een stille vriend. Hoeveel gaten telt een knoop? Het dubbele van een knoopsgat. Wat wil dansen maar kan het niet? Regen. Wat wil vuur zijn maar kan het niet worden? Regen! Wat ligt daadwerkelijk stil? Het hart van een dode. Wat klopt het hardst: het hart of de voet van de baby? ------------…