Mij aan de regels houden zonder mij aan de regels te houden door daarheen te gaan waar de regels niet meer van toepassing zijn. Ik zou mij ook daar aan de regels kunnen houden door ze toe te passen op wat van grote afstand kan lijken op waar de regels over gaan Maar waarom zou ik dat doen, om iemand die mij van grote afstand ziet niet in de war te…

Een hondje rent over de kade. Het moet een Portugees hondje zijn, Dat daar over de kade rent, Heen en terug en onzichtbaar, terwijl het kwispelt Met zijn kleine bruine staart. Onzichtbaar rent het hondje, Onzichtbaar schiet het onder kranen door. Dan springt het mee met een vorkheftruck, Dan trippelt het langs containers die wachten In het…

Openbaar aanklager heropent na jaren de zaak tegen vermeende moordenaars met nieuw materiaal: het aanhoudend warme weer, de mogelijke klimatologische veranderingen, duizelingwekkende luchtopnames van Vietnam, de oprechte twijfels achteraf en spijtbetuiging van een bommenwerperpiloot, seismografische metingen, olie- en gasboringen…

Onderaards krioelen, gericht op sjouwen van immense korrels zand, rotsblokken, mieren, bladluizen, honderdpoten. Dit is de tweeledigheid der schepping, op en om, vervolgens op en nogmaals om. Zandberg, zanddal, stoffelijkkheid migreert. Onder en boven lopen, woeker, woeker, op het karkas van arme geelkuifkaketoe. --------------------…

Als men terugkomt is men een ander denkt men terwijl men het huis sluit het licht ingepakt de zomer verzegelt het tuinhek prijst om zijn ijzer deze slak op de drempel zal er nog zijn de ijskast zal blaffen de hitte blaten de hond zal zuchten en zijn sterven hervatten als men terugkomt denkt men ------------------------------------- uit:…

Het laatste woord trok op zoek naar het voorlaatste en vond het niet. Toen trok het laatste woord op zoek naar het eerste dat net naar het laatste onderweg was. Het eerste en het laatste woord trokken zwijgend verder, arm in arm. Zij waren eenzaam, misten iets, maar wat? Waren verliefd, maar wisten niet op wat. Alle woorden die tussen hen kwamen…

Het willen van dood de dood zo groot treedt binnen laat zich zien van alle kanten showt een dikke kont en spierballen, een hoog, hoog voorhoofd ------------------------------------ uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

Hij stierf niet zo bijzonder, heel gewoon. We maakten nog een paar mislukte grappen waarna ik zei dat ik weer op moest stappen, en ’s nachts om vijf uur ging de telefoon. Hij was aan ’t einde zo ontzettend licht nadat zijn bij elkaar gerookte kanker hem uitgedund had, elke week wat slanker. Maar zwaarte meet men niet aan het gewicht. Dat…

Wie zal de nacht in strikken binden? Je naam heb ik nog niet vergeten, maar op het zachte weefgetouw geweven, zoals een roos bloeit in de wind. Ik heb je naam goed opgeschreven en aan een wit papier gehangen waar kinderen mee spelen kunnen, zodat je naam in hun verlangen bewaard zal blijven voor de wind. De slanke dansen van verdriet heb ik…

Ik kijk liever naar de maan dan naar de mens. De mens, ik word er zó moe van. Dat roepende, smekende, lachende, verlangende, niet wetende, willen wetende ik hou van jou zeggende, of denkende, op schoenen of op eelt lopende, van de een naar de ander rennende, met sieraden en muziek beklede mens. Ik kijk liever naar de maan die altijd hetzelfde…

Wetende en toch steeds weer verbaasd dat het vertrek van de trein die naast je staat je stilstaand rijden doet. Dat uit het fototoestel dat de vader achterliet, hoe hard de grimas ook een lach betracht, geen vogeltje vliegt. Dat het verwijderen van een tegel, jaren geleden in de tuin gelegd, toont hoeveel leven zich aan het oog onttrekt.…

Wanneer je soms iets naars beleeft Je mag niet uitgaan door de regen Of slaande ruzie hebt gekregen Met iemand waar je veel om geeft Als speelgoed door een mankement Niet meer zo leuk is als tevoren Je kwartje ergens is verloren Kortom, als je verdrietig bent Dan komt de vogel met een lied Je hoort hem maar je ziet hem niet En als hij…

Hield jij ooit mijn hand vast? Niet bij dokter of tandarts, maar wie weet in een museum of kerk, wees je op de stigmata, wonden die anderen later door een wonder kregen Op je voet een zwarte vlek die niet verdoofd kan als op een opgegeven boom, een vlek op de maan, een nietsziend oog. De arts grijpt een mes en ik je hand Het oog opent zich…

's Namiddags zagen we haar staan aan de drukke hemel, boven de helle daken: verdwaald, lauw en flets had de maan, het dient gezegd, toen allerminst iets van een baken. Misplaatst als een kikker op een racefiets, een smeltende, vale, in een dof laken gewikkelde bol kaas, hinkend naar niets via zenit en nadir, geenszins blakend. En later,…

goeden nacht mandarijn uw gouden mantel werd vandaag gebracht en ook de blauwe van uw schoonzoon en de witte van uw jongste dochter het papaverveld is voor de helft omgeploegd de witte hond heeft eindelijk wat gegeten rijst en pindaboter, maar hij wacht nog op de naam die hij zal dragen in kwangsi heeft het zwaar geregend er was een hevig…

Sneuvelland is de uitgelezen bestemming om triest te zijn en de melancholie te koesteren, om je onder te dompelen in een roes van intens verdriet om wat de wereld je aandoet waar je de debacles van de mensheid betreurt en rouwt om alles wat ooit ten grave is gedragen. Ja Sneuvelland, beste lezer, daar likt de ongelukkige zijn of haar wonden en…

ik leg mijn handen op het water, voor jou bega ik sneeuw, die naderhand gevlogen, snijdt tot op de huid, de riem van wind, aangetrokken en smal het bed van slakken, de natte voeten onderin, de lucht die warm en zwart, vol van ijzer, aanbreekt - als - weleer. ------------------------------------- uit: 'Vlammend Marmer', 1984.…

Hazenschedel. Zonder oren. Tot het bot teruggebrachte waakzaamheid. Onvindbaar verstopt aan een slootkant. Herinneringetje van zilver. Kristallen druppel hemel. Logeerliefde. In het zwembad van mijn pink gegleden. Eeuwen ongezien onder het tuinpad: munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw. Verloren bij een weddenschap. Lorgnet. Messing. ovale…

Hoeveel manieren van dichten kent de wereld, of hoe weinig maar: superieur ingenieurswerk met woorden, de kosmisch bewogen gevoelige snaar, de inktvraat van het onttoverd citaat of schaarse woorden in een wit ravijn. Men kan ook met minder omhaal. van de taal een werkplaats maken, verzen hup in haken hangen, kloppen aan ritme en vijlen aan…

Mijn moederke, ik kan het niet verkroppen dat gij gekromd, verdroogd zijt en versleten, zoals een pop waarin een hart zou kloppen, door 't volk bij 't heengaan in een huis vergeten. Ik zie uw knoken door uw kaken steken en diep uw ogen in het hoofd gedrongen. En ik ben gans ontroerd en kan niet spreken, wanneer gij zegt 'kom zit aan…