12 resultaten.
Van alle mensen hou ik het meest nog van apen
gedicht
2.0 met 39 stemmen 14.773 Van alle mensen hou ik het meest nog van apen.
Ik voel zij zijn mijn voorouders die uit het gezicht verdwenen
en de kinderen waar ik vergeefs op heb gewacht.
Ik voel hen onder mijn hand,
ik voel mijn hand op hen, aan hen,
en hoe een vacht pas echt
een lichaam tastbaar maakt.
En hoe stil ook kijkend blinken hun ogen altijd altijd van leven…
Grote Beuk
gedicht
3.0 met 26 stemmen 9.393 Hij is het zwijgen rechtop de hemel in;
de wind, de hitte en regen hieuwen zijn stam
en takken, zijn wortels als houten fonteinen
wellend uit de bronnen. Alle seizoenen
krijgen kwartier, hij is het opgetaste
korte en lange jaar, in de zomer fluistert
nog de witte sneeuwjacht in zijn blad en bronzen
herfst omarmt stormend zijn schors in de meimaand…
Jardin des Plantes
gedicht
2.0 met 23 stemmen 10.220 Grootheden van zeer klein kaliber: flits
van de kantjil als de wind zo gejaagd.
De zwarte panter gaapt zijn kort bestek
van messen bloot, alsof natuurlijke dood
niet allang was bedacht.
Ik sta als Orpheus voor de nacht,
een schim, kantjil in een panterpupil.
---------------------------
uit: 'Thule', 1991.…
Amoebe
gedicht
3.0 met 113 stemmen 28.819 Van alle dieren
de gelede, de potige,
de insecten, de mieren -
heb ik het liefst
de vormeloze
de weke -
eencellig,
oneindig,
veelvormig.
Eenvoud in hun liefde
die wiskunde lijkt:
delen door twee
is gelijk aan voortplanten,
is vermenigvuldigen.
Zo wil ik ook wel wiskunde.
Zo wil ik ook
de liefde.
-----------------------------…
Biologie voor de jeugd
gedicht
3.0 met 58 stemmen 24.009 Hoofdhaar is een knolgewas.
Jij hebt knolletjes in je huid,
Taai en herfstachtig gras
komt daar geregeld uit.
En ieder knolletje is een knoest
van o wel duizend cellen.
Studeerde je histologie
dan moest je die allemaal tellen.
Ik echter zeg alleen maar dit:
dat onder haar en schedelbeen
een buidel hersencellen zit,
en dat daarvan één cel…
Wioe-Wioe!
gedicht
3.0 met 43 stemmen 18.598 Op een van de tafels
In de transparante kantine
Ligt een appel zonder thuis.
Op een van de tafels
In de kantine van de verte
Ligt een appel zonder bewustzijn,
Zonder de wens om te worden gegeven.
Kek-kek-kek! Kek-kek-kek! Vie-bie!
Kauw-kauw-kauw! Kek-kek-kek! Kittiweek!
Kie-urr! Kie-urr! Kauw-kauw-kauw! Tsju-ik!
De appel spreekt met…
Stoel
gedicht
3.0 met 9 stemmen 5.266 Ik stond naast een tafel en het verontrustte mij dat ik zo
alleen was en opeens hoorde ik het kloppen erg
zachtjes weliswaar maar iets maakte zich kenbaar.
Het was zo subtiel dat ik moest knielen, zo vond ik de
stoel en ik raakte het hout zoals je een tong raakt, ik
legde mijn vinger in een nerf, het begon onmiddellijk te
schemeren en dieren stonden…
hou moed
gedicht
3.0 met 5 stemmen 5.830 een apelazarus neergezegen papzak
plet zich een omgekeerde tent in het woud
dan traag een zwart pluizige arm
door ondoordringbaar bamboeriet
van tak naar mond en mond naar tak
op dood gemak een boeddha op een berg
op dood gemak één boeddha in een bos
zou de panda weten dat hij met tweeëndertighonderd is
en stel dat er een constante hoeveelheid…
Het denken en het meisje
gedicht
3.0 met 7 stemmen 5.466 Weilanden en huizen verglijden in mijn ooghoek
terwijl ik me probeer te concentreren op het meisje
dat tegenover me zit. Er past veel in een ooghoek.
Een huis dat ik herken een sloot een koe en zelfs
het grazen en verloren turen van het dier dat de nek
strekt gespannen van een onbekend geluid.
Of wacht het strammer op een teken?
Dieren vermenigvuldigen…
Kleef aan
gedicht
3.0 met 16 stemmen 14.118 Einde winter, het ontvroren gras
wilde nog niet erg, zagen we tegen
donker in de sloot de nieuwe. Twee
witte. Ze voeren
langs de korte kant zo vanzelfsprekend
of ze van het dode paar het werk
hadden opgekregen. Naar het meer, de brug en
terug om bij de steiger stil te zitten.
----------------------------------
uit: 'Voorlopig verblijf',…
Flos Susannae*
gedicht
2.0 met 27 stemmen 7.913 De mooiste vlinder is de orchidee.
En deze vlinder, in de vlucht gevangen,
voorgoed aan blad en stengel opgehangen,
is hagelwit; de vleugels van een fee.
Of beter nog, een witte negligé,
wijd golvend en de rand omzoomd met lange
frivole franje, teken van verlangen
naar wild en nachtelijk plezier voor twee.
Aleen de bijen komen snoepen, overdag…
Vroege herfst
gedicht
2.0 met 26 stemmen 10.573 Het lijkt geluid dat nooit afwezig was:
de beurtval van de peren in het gras.
De wind haalt nog maar adem, maar die zucht
voorspelt de gang van kan niet op naar sober.
's Ochtends nog september, 's avonds diep oktober
trekt in augustus al het najaar door de lucht.
Of 't blad nu is verzameld aan de voet
of zich als dichte kroon verheft,…