De violette lucht omsluit een jongen die roerloos in het heden hurkt. Af en toe gaat zijn arm omhoog alsof hij zwaait. Naar niemand. Nooit weggeweest, geen schoenen nodig. Hij hurkt bij zonsondergang in een portiek, neergelaten op aarde als een spin aan een draad. Ik zou een requiem willen inzetten. Er zijn nooit uitspraken over hem gedaan…

Nog geen dag of drie logé geweest of heel mijn heimwee vierde feest. Mijn tante was mijn moeder niet, terwijl ze op haar leek. Mijn vader zag ik nergens meer, mijn oom leek op mijn neef. Ik wist nu niet wie wie nog was en sliep niet meer voor straf. De huiswei bood nog apppels aan de ochtend van vertrek. Ik raapte ze voor thuis en…

Als ik vrijkom ga ik iemand vragen mij aan te raken heel voorzichtig graag en langzaam raak me aan ik wil weer leren hoe het leven voelt ik ben zeven jaar door niemand aangeraakt zeven jaar lang zonder aanraking en ik weet nu wat 'onaanraakbare' betekent... ------------------------------------------------- uit: 'De dag dat je…

Je prikte je aan mijn pen en sliep in, en droomde verbitterd de honderd jaren tussen de werkelijkheid en de prins. Ik trachtte een gat te maken, maar de haag bleek onmenselijk dik, een schuld die groeide en groeide omdat ze geschreven stond op mijn gezicht. Wat ik had weg te snoeien was ik, dit koude, dienstdoende masker dat liefde bewijst…

Zestien is altijd zonder vader een zoektocht naar de zondeval. Wie vindt mij verschrikkelijk Afwezig? Zestien is altijd zonder vader, voorschrift, evenwicht. Wie klopt er aan mijn ribbenkast: Houdt huis in al mijn drift? Zestien is een worggreep naar de engel, de verrukking van het vallen vader van de wens en altijd zonder toekomst…

Zij hebben ons hart ingepikt, Onze groei, onze poppen genekt, Onze tuin op de trein gezet, Ons verblind met hun lichtende as. Zij hebben de zwarte zak Van hun afwezigheid strak Over ons heengetrokken En toen onze oren verpest Met de ruis van hun hemelse spraak. Dus waar ik vandaan kom, daar Moet je die opgebaarde Nog lichtjes blozende…

Hoe dingen binnen hem bestaan. Planken boordevol wasverzacht linnengoed. Als uitgedroomde zeilen schurken lakens tegen elkaar aan. Op stijve stapels rusten nog in overijverige vouw gestreken zakdoeken van voor de wegwerptijd. Het gespaarde uit de magere jaren schuilt in een mandje achterin: een mistige bril, te slanke ringen,…

Er valt niets te verwachten, alleen adem beweegt en die stokt als een ezel op onwillige poten. Er zou geritsel moeten komen uit bomen. Het open meer zou moeten rillen. Maar niets, niets verroert zich het water is onhoudbaar te oud de wind allang de dood ingevroren. Er valt niets te verwachten niemand is jarig geen mens hangt zich op…

schrijvend met in mijn hand mijn hart en in mijn hoofd het intens beleven maak ik de lezer deel en part van de scherven uit mijn leven waar beelden gaan vervagen en in mistige gedachten over gaan zullen mijn woorden tot het einde der dagen op het netvlies blijven staan…

Ik heb je lief zoals je soms gelijk een gouden zomerdag bent nee nee nee ik heb je lief zoals je bent nee nee ik heb je lief zoals nee ik heb je lief -------------------------------------------------------- uit: 'Een leeuwerik boven het weiland', 1980.…

Als ik niet aan je denk of raak Wens ik mij denkend met je te verstaan - Dat is volmaakt - Dat ik niet met je slaap maakt echter Dat ik denken moet je aan te raken Waardoor ik waak - En aangezien ik je niet meer zag Moet ik zelfs volstaan met in gedachten je te spreken - En ik raak van slag Wat de verbeelding niet vermag! Uit niets…

De telefoon opnemen op de grens van het bestaanbare ten einde raad een wildvreemd nummer draaien roepend: ik ben doodongelukkig dood en ongelukkig zeg iets wat mooi klinkt lieg iets wat beter lijkt ik ben doodongelukkig red mij. ----------------------------------- uit: 'Proeftuin', 1953…

Ik wacht bij haar en maak haar laken glad. De grind die in haar adem brak is van het nachtpad weggejaagd. Ik ontzeg mij elke scharnier, ik leg vertraagd mijn wanten af en schik gevallen beelden tot de droogte van haar slaap mij weer in hoeken zet en zij van ver haar lenden draait en schaduw maakt uit draad die gloeit. --------…

Er zit een pad op mijn leven een grote onwrikbare pad die opeet wat ik wil vergeten, opdat de schuld niet ontsnapt. Zo vet en vervuld het verleden, zo nietig de pijn van de dag, b.v. dat ik je lichaam wil strelen, maar niet bewegen kan. Goedenacht. Kon ik een naald in haar steken, werd zij onttoverd misschien, een mens, kon de schuld misschien…

Zij kunnen van elkaar niet worden losgemaakt. Geheimen zijn ongeneeslijk, de duisternis onder haar rokken, de armoedige broek bij haar dood, de knoop in zijn zakdoek gevonden, het machteloos lid op zijn lijk. Oude man levend met het portret van een vrouw, oude vrouw levend met het portret van een man: zoals ze keken in een lens. ------…

De onafhankelijke geest gelauwerd en geprezen wordt in stilte gevreesd als gevaar voor de vrede Nagel aan de doodkist die geweten heet ---------------------------------------------------------------- uit: 'Zout', kwartaaluitgave KPMG december 2005…

papier, wit als een maagd en jij die op de tijd jaagt, soms een werkelijkheid aanrandt zonder dat het bed kraakt, geen kussen dat zich verlegt om je woorden, verlegen word je ervan papier dat de namen vraagt voor witter, geen begin daarmee maak je, je geeft een plant water met zijn eigen bladeren, je verdraagt je geweten in de zee van een…

Zoals die pad, verstopt tussen de lelies: op- gesprongen, pissend, op het geluid van je schaar. Een kleine, grauwe. Stil tegen de grond en stiller tegen de muur daarna, gevlucht voor je hand of daarvan de schaduw. Kloppend tegen beton weggedrukt hard te worden, onopvallend hard als het hardste gevaar. ---------------------------------…

Als ik het boek niet had zou ik ánders leven. In de spiegels van het blad zie ik mijn gisteren. de nacht, het zeldzaam tedere van elk verleden dat niet vervaagt nu ik nog alles weet. Ik ken de plekken waar het landschap tot aan mijn voetzool plooit in veel verborgen geuren, de zon een feest is. Muziek een stortbui uit wijde galmgaten…

En dan ligt de leukste jongen van de avond naast je. Geen camera kan een foto maken van wat jij nu ziet. Zo totaal dichtbij is hij nu ook bij mij vraag je je af. En dan denk je aan hoe mensen de zee in rennen, aan hoe dieren spelen met elkaar, aan een jonge kat die zich verloor in de knopen van jouw bank, aan de mus die in je hand lag. Shocktoestand…