Angst die ons vernedert. En het gevecht geen lange heldenzang. Een dierenangst, sidderend en duizelend, een redeloos bijten in leven, hopeloos op de grens van het bestaande. Wij, voer voor de ruimte, ketting- reactie, kralensnoer van de zon, wij verbeelden ons niets meer, zien met onze ogen niets meer, horen onverstaanbaar geluid,…

Herinneringen - Nooit alleen maar positief: Minstens bitterzoet…

Een somber man dus vaker blijer dan een ander die bij het verkeerde uiteinde begon want aan schone verwachtingen zit geen reinigbaar handvat wie misgrijpt houdt voor eeuwig vuile handen daarom de argwanende tanden liever gezet in de pech het neehoofd voortvarend geschud zo oefent hij soms een trage maar toch aanstekelijke danspas tussen…

Ik hou van mij hoor je nooit zingen Ik hou van mij wordt nooit gezegd Maar ik hou van mij ga ik toch zingen Want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt. Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen Ik hou van mij, van mij kan ik op aan Ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan.…

in mijn twijfels ligt verscholen een verlangen naar verloren tijd door het door lege zalen dolen op zoek naar ziel en zaligheid in mijn twijfels ligt vergeten een herinnering aan hoe het was sust mijn hart mijn eer, geweten ligt mijn gemoed niet waterpas in mijn twijfels ligt verborgen een gevoel van haat en nijd maakt van iedere nieuwe…

door de beslagen vensters van mijn geest zoek ik naar vaste vormen naar waarden en normen en hoe het is geweest door de bestofte kamers van mijn hart dool ik door honderd hoven van onwetend naar geloven en voel mij zo verward door de bedauwde draden van het web verstrik ik in hersenspinsels van waarheid en verzinsels en verlies…

Mysterieus wanneer voetstappen klinken hol en leeg sporen die je achtervolgen als je alleen in het donker slechts verlicht door het flauwe schijnsel van de maan geschrokken omkijkt maar van tevoren weet dat er niets is en toch dat onbehaaglijke gevoel langs je rug kruipt lopend door donkere, verlaten straten…

die huis lê vanmôre so kalm, stil. So ook die mat waaroor my naakte sole gierts-gierts gaan vandag is hier niemand op die Sondagmôre en ek voel hoe die kriekies, barste in die mure, die kraak in die meubels met my gaan my lewe is so onstuimig woes my liggaam voel oud gedaan soos ‘n sinkplaat wat teen die herderson lê en roes hierdie…

Pa sal nie vir jou kan gee, 'n groot saal baie mense, gaste lang tafels met stoele vele, glinster dekorasies. Pa sal nie 'n "speech" kan maak op sjampanje glase nog minder sal Pa kan bekostig die monster met die oog die band wat rol die kliek-kliek van kameras. Sien, Pa het nie die gelerentheid of die geld om 'n grootse affêre…