Gedichten

gedicht (nr. 586):

Een hele opluchting

Ik belde eens, na een wanhoopsnacht
vol angst en liefdespijn,
mijn beste vriend: waar of die dacht
dat mijn Jeanette kon zijn.

Ach! ik had me weer eens op hol gebracht
om niks. Om mijn ziek brein.
Want dáár klonk, slaperig, héél zacht,
Jeanette over de lijn.

----------------------------------
uit: 'Van harte beterschap', 1982.

Schrijver: Lévi Weemoedt
Inzender: mk, 15 februari 2006

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: humor

opluchting

ongerustheid

slaperig

3.2 met 114 stemmen

39.553

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

samra, 19 jaar geleden

Ik vindt het een mooi gedicht, alleen jammer dat het zo kort gedicht is.

linda, 19 jaar geleden

Ik ben simpelweg dol op ironie.
Ik vind deze goed, gewoon omdat je pas als de telefoon weer ligt gaat denken: wat deed zij bij mijn beste vriend?
Toch weer beklemmend.

betty, 19 jaar geleden

wat een bijzonder leuk gedicht,
weer eens iets anders dan kommer en kwel.

Geef je reactie op deze inzending: