inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 992):

Bis

Mijn grote man. Het feest is zijn toneel.
Op brede voeten staat hij voor de wereld te zien.
Besneeuwt de nacht met rook, zweet zich uit,
zetelt wijdbeens en viert zijn geslacht.

Thuis het tweede bedrijf. Het lijf moet hard
gedoucht, alcohol gewassen afgewerkt.
Al het water verdrinkt in hem.
Grote woorden galmen langs het open gordijn.

Ik droog het nat waar hij niet bij kan.
Druppels tussen zijn schouders, de holte
van zijn knie, het zachte onder aan zijn rug.
Een open doek. Ik maak hem weer klein.

--------------------------------------
uit: 'Vitrine', 2004.

Schrijver: Vrouwkje Tuinman
Inzender: os, 24 augustus 2006


Geplaatst in de categorie: individu

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 5.894

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Yur
Datum:
24 augustus 2006
Eminent existentialistisch gedicht, maar of Sartre zich er ook in had kunnen vinden...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)