inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.018):

(in de hal)

Ik ben op handen en voeten vergaderd,
volwassen als een baby, volwassen als een aap.
In deze houding wordt alles onwezenlijk.
Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast:
andermans armen en andermans romp
schieten daarboven jagend voorbij.
Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht.
Zo vliegt de dag de tijd vooruit
en is de slang het meest volwassen dier:
rollend, kruipend, de huid verruilend.
Dit denk ik, liggend op de deurmat.
De tijd is één vogel. Voor ons geroofd.
Eén man is het centrum van de vlucht.

------------------------------------
uit: 'Laatste metamorfose', 2004.

Schrijver: Paul van Cappelleveen
Inzender: bvz, 25 september 2006


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 7.785

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)