Gedicht in spiegelschrift
Hij raakt verdwaald in een doorsnee park,
ontdekt een vijver die langzaam ademt,
veegt het roet van een zwarte zwaan
en valt daarna in slaap van geluk.
Dit moment vormt een schiereiland
in de duur van zijn bestaan.
Er loopt een barst door zijn denken.
Hij ziet een gat ontstaan in de lucht.
Zijn voet weegt zwaar en schreeuwt
om woorden, die grijnzen in de spiegel.
Hij kijkt doorheen zijn tansparante hand
en voelt hoe de wereld
aan een zijden draadje hangt
en rolt.
----------------------------------------
Uit: 'De tijd hapert in de spiegel', 2000.
Inzender: bvdb, 28 juli 2007
Geplaatst in de categorie: emoties