inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.691):

Oud land

De landweg weifelt in de schemering,
de akkers schijnen reddeloos
en in hun onmeedogend zwart
kiemt een verwachting van paniek.

De knecht schuift grendels voor de staldeur,
de pomp blijft steken met een snik
terwijl het oude-kratten-vuur
onder een bladerdek verstikt.

Kaninefaten bouwden hier
eens bedden voor hun doden.
Konijnen mijden angstbestoven
de plekken waar de stenen rusten.

De zon gaat schreeuwend onder en
mijn stem slaat op een venster stuk!

----------------------------------
uit: 'Op het nachtslot', 1985.

Schrijver: Marcel Koopman
Inzender: mjl, 23 november 2018


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 9.698

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)