Gedichten

gedicht (nr. 3.457):

Die Studam

Daar staan 'n man in die son
langs die blou water van 'n dam.
So eenvoudig het dit begin,
net so skryf ek dit hier neer.

Dit is in 'n suidelike land
en voor die seisoen begin.
Die man hou in die wind
sy hoed vas met één hand.

Die ander hand is gelig, miskien
'n gebaar om my te groet.
Wie anders kan hy bedoel?
Daar is niemand anders te sien

op die verlate terras
halfpad teen die helling
van die berg met 'n rusplek
wat nuut lyk maar waarvan die verf

reeds afdop. Daar staan stoele
onder verbleikte seil. 'n Wipplank,
twee swaaie. Die valwind
is koel en maak ringe wit

skuim in die water ver onder.
Ek vra vir die man: ‘Is u van hier?’
soos wat mens met 'n vreemde
sou praat. Hy knik en bly tuur

nog 'n tyd na die water voordat
hy sy hand weer lig in 'n groet,
en bedaard na die dorp toe
die afdraend vat.

'n Boerse man van omtrent
vyftig jaar. Vir 'n wyle
bly hy in my kop voortbestaan
as ek ook met die pad langs loop

maar na die ander kant
toe, na waar ek tuisgaan.
Dan raak hy weg, voorlopig,
onder landskappe, tale en slaap.

---------------------------------------------------------

Dit eerste gedicht uit ‘Die studam’,
een vertaling naar het Afrikaans
van de elfdelige cyclus ‘De stuwdam’
van Willem van Toorn verscheen in Tirade 428,
die geheel gewijd is aan vertalen.

De vertaling is van Heilna du Plooy.