inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 114):

Amsterdam

’s Morgens vroeg
het is nog schemer
als ik langs de Amstel rijd
zie ik al die prachtige gebouwen
die ik vanaf mijn jeugd ben toegewijd

Carré, er speelde menige klucht
Ik ruik ook nog de circuslucht
En weet nog hoe het vroeger ging
Het gegalopeer van paarden
langs de eerste ring

Even verderop HET hotel
Met zeer markante vormen
Parel aan de Amstel al sinds lange tijd
Blijft in mijn herinneringen
Raak ik nooit meer kwijt

Boten langs de beide waterkanten afgemeerd
Mensen die er nu in wonen ,
schepen die het varen hebben afgeleerd

Dan de Magere Brug
symbool naar beide kanten
met een dagelijkse sleur
’s morgens heen en ‘s avonds terug
broos van vorm
maar met grandeur


In de verte zie ik dan de toren
Hoog boven alles rondom zich verheven
Daar begint de toekomst
Daar leven andere gevoelens
Mijn gevoel, dat kan ik haar daar nog niet geven.

Maar zeker komt er eens een tijd
dat er weer een ziel doolt langs de Amstel
die ook aan haar zijn dichtkunst wijdt.

Schrijver: E van der Stoel, 16 december 2001


Geplaatst in de categorie: emoties

3.1 met 19 stemmen aantal keer bekeken 5.586

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Naomi
Datum:
25 maart 2002
Email:
naomidanahotmail.com
HaY, dit is echt een heel mooi gedicht, zelf ben ik ook dol op Amsterdam en ik zal er ook nooit genoeg van krygen...mooi gedicht, een TIEN!!!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)