Aan Ingrid Jonker (1933-1965)
Een dichter was je net als ik, geen dichteres
en lange tijd was je hier onbekend.
De wetten van je vader teên die swartmens
hielden ook jou apart – van ons met name.
Totdat je werk, dankzij Mandela, eindelijk openging.
Wij zijn familie, hebben voorvaders en strijdbaarheid
gemeen, wij spreken zustertalen. Over het wonder
van de jouwe ben ik nog steeds niet heen.
Van afskeid, bitterbessie en die kind, wat
doodgeskiet is bij Nyanga deur soldate.
Dat kind dat nu op reis is langs de noordrand
van je continent, waar jonge mensen overal
hún vrijheid eisen. Terwijl jij voor de tweede keer
Europa doet, glansrijk gedragen door de
Zwarte Vlinders, die je doen herrijzen.
----------------------------------
uit: 'De aarde, de aarde', 2013.
Inzender: dv, 2 december 2015
Geplaatst in de categorie: individu