inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.117):

De grote tuin

De grondwet van de aarde
is langs de kanten
van wegen en paden
nu al uit planten
en bloemen te raden:

waarom hier dit gras?
Omdat iemand zo pas
of ooit, zeg maar ooit
een eeuw geleden
langs is gereden
en zijn bakje as
had leeg gestrooid.

Waarom daar die planten?
Daar heeft een tante
op een deken gezeten
en bessen gegeten.

Hier was gehoest,
hier gebloed, daar geroest
voor onze aarde
de vrede verklaarde.

Waar vroeger de muren
van steden stonden,
verstomd zijn de monden,
verstomd hun culturen,
worden figuren
van bloemen gevonden.

Sierlijke vlagen
van wind en regen
zullen de wegen
als water vervagen,
maar eens zal dit kleed
van bloemen misschien
van verre gezien
die tekens vertonen
alsof wij nog wonen
op deze planeet.

--------------------------------
uit: 'Tweede Verschiet', 2003.

Schrijver: Leo Vroman
Inzender: tg, 14 juni 2016


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 3.982

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)