Een duinpan
Een duinpan was onze bedding.
Daar had het glimmende helm
geklapwiegd, ons in slaap gesust.
Daar werden wij wakker, wreven
het zand uit de ogen, zagen
een vogel hoog boven ons bidden,
wisten ons prooi van wat dwingt.
In de verte morde de donder.
Een komen en gaan van krijsende
meeuwen. Een hond sloeg aan. De
auto's op de snelweg raasden.
Niets werd gestild.
En door de regen terug naar
huis. Verdreven. De kust
was onveilig geworden.
--------------------------
uit: 'Kindsbeen', 1995.
Inzender: jc, 21 november 2016
Geplaatst in de categorie: landschap