inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.572):

Het einde

Vreemd pizzicato van verre gitaren,
Hoorden we buiten reeds de vogels zingen -
De zon kwam door de kieren van de zware
Gordijnen in de stille kamer dringen.

Maar ons gezicht en alle dingen hingen
Nog in 't vermoeide licht der kandelaren -
En tussen ons, als grote spoken, gingen
Waanzin van woorden, wanhoop van gebaren.

Dit was het einde van de laatste nacht.
De zon viel strak door 't raam. Tegen het glas
Leunde ik mijn voorhoofd - jij, achter mij, rilde -

Wat tussen ons bestond, werd omgebracht.
Laten we niet meer denken aan wat was.
God heeft met ons gedaan wat hij doen wilde.

---------------------------------
uit: Nieuwe gedichten (1934)

Schrijver: Martinus Nijhoff
Inzender: Redactie, 18 februari 2018


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 3.543

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
P.G.kluit
Datum:
29 mei 2021
Dit gedicht is niet uit Nieuwe gedichten, maar uit Vormen, de eerste bundel van Nijhoff

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)