inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.621):

Ademnood

Onze Vader zo ver
of wat ons gemaakt heeft
geef ons heden en morgen
en vergeef ons onze schuld
zoals ook wij
wij ook.

Wij zullen begrijpen
proberen te begrijpen.

Hoezeer verminkt wij
voortmodderen en kruipen
en bijna stikken
van woede
al om het kleine:
waar is de viool van papa?

Ingepikt
het land, koffieplantages
zelfvoorziening, -beschikking.

Gasmasker, schuilkelder.

Breek mijn staf.
Geef mij lucht.

Schrijver: Remco Ekkers
Inzender: emma, 31 maart 2018


Geplaatst in de categorie: welzijn

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.993

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)