inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 142):

ZEE

Als passend kleed glijdt ze
om haar minnaars heen
en proeft hun lijven.

Op het ritme van getij
neemt ze vasteland in
met geweld en
strooit herinneringen
tussen schelpen en koralen.

Als adem van de regen,
in wolken en in nevel
beheerst ze zelf de meeuwen.

Ongestraft als kleptomane
steelt ze het einde van de dag
en verzinkt het licht
telkens voor een nacht,
als kind gewiegd
in haar moederschoot terug.

Schrijver: Rudi J.P. Lejaeghere, 27 april 2002


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 91 stemmen aantal keer bekeken 13.009

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
bob
Datum:
28 mei 2002
Email:
bobkroon12msn.com
ik vind het een goed gedicht beoordeling 9
Naam:
amber
Datum:
30 april 2002
Email:
sille60hotmail.com
ik krijg er helemaal kippenvel van!! zeer mooi
Naam:
Leidje Berg
Datum:
30 april 2002
Email:
ga.willemsenhccnet.nl
Ik heb het wel 10 keer gelezen, ik hoor de zee ruisen.
Schrijf je ook eens een gedicht over de zee bij nacht?
Zo'n warme nacht, met sterren zonder maan.
Naam:
klaas
Datum:
29 april 2002
Email:
flurkie316hotmail.com
tis mooi geschreven meneer: wat brengt je tot dit schrijven ?
Naam:
john grave
Datum:
29 april 2002
Email:
jergravewanadoo.nl
grote klasse, puntgaaf gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)