inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 184):

Ik schrijf je neer

Mijn vrouw, mijn heidens altaar,
Dat ik met vingers van licht bespeel en streel,
Mijn jonge bos dat ik doorwinter,
Mijn zenuwziek, onkuis en teder teken,
Ik schrijf je adem en je lichaam neer
Op gelijnd muziekpapier.

En tegen je oor beloof ik je splinternieuwe horoscopen
En maak je weer voor wereldreizen klaar
En voor een oponthoud in een of ander Oostenrijk.

Maar bij goden en bij sterrenbeelden
Wordt het eeuwig geluk ook dodelijk vermoeid,
En ik heb geen huis, ik heb geen bed,
Ik heb niet eens verjaardagsbloemen voor je over.
Ik schrijf je neer op papier
Terwijl je als een boomgaard in juli zwelt en bloeit.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Uit: "Gedichten 1948-1993", De Bezige Bij, Amsterdam 1994.

Schrijver: Hugo Claus
Inzender: F.D., 21 september 2002


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 82 stemmen aantal keer bekeken 28.463

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Fred Boffin
Datum:
25 juli 2023
Ongemeen sterk naar woord & beeld FIJNZINNIGE CORPUS-TAAL

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)