Het gedicht is eenzaam
Het gedicht is eenzaam
de mens is eenzaam
de gemeenschap het ordentlijk alfabet
de marcherende wereld de kreupele waarheid
die jankend neerligt en dagelijks
door de leugen wordt ingehaald
en getrakteerd op dorst
ik val langzaam uit mijn gedichten
zoals mijn lichaam zijn woorden afscheidt
er komt geen goud bij te pas
in zulke termen ben ik ondeugdelijk
voor de firma
onkoopbaar, onomkoopbaar
van weinig waarde
het vliegtuig dat opstijgt met een weemoedige
inhoud aan vernietiging
stort neer en mijn stilstaande witte schaduw
verbrandt
er blijft niets over dan het gat in de lucht
waar vogels zonder ophouden
in- en uitvliegen
en waar god niet doorkomt
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - -
uit 'De stem op de derde etage' (1960) van Gerrit Kouwenaar (1923)
Inzender: E.J., 26 januari 2003
Geplaatst in de categorie: literatuur
het spreekt me aan
ik denk dat ik dit gedicht ga gebruiken
voor een bespreking in de klas
dank u