Grootmoeder

Haar hoofd een stad te vol
om er weer kind te kunnen zijn.
Maar in dat labyrint stond nog gegrift
een vaderhuis met vele woningen;
toen raakte zij op drift.

Alle dimensies werden in haar wit,
getallen cijferden zich weg uit reeksen
en elke volzin weigerde te zijn.

Zij werd een interlinie tussen dit
en dit terwijl haar ogen keken
naar een gestorven vader, die niet zit
achter een ontbrekend
raam.

Toen werd zij nog alleen maar pijn.

Toen nog alleen maar naam.

Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl

Schrijver: Theo van de Wetering, 8 april 2003

tjootje26gmail.com

Biografie van deze schrijver

dementie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 82 stemmen 41.239