inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 375):

Bed

oprollend zich de slaap gevat met
opgetrokken knieën, het hoofd in tussentijd
gestoken door ontbrekend glas, gewikkeld

in donkere vachten, geen gedachte
die mij hier niet wiegt, in deze schemerzee
ken ik mij pas, warm gevouwen deinend

deint alles dubbel, ik lig er
bijna ongeboren bij, dobber in eigen sop tot
de dag er op volgt: 'goeiemorgen'

ontrollend mij weer openbreekt, uit-
strekt en rekt en op de benen zet

------------------------------------------------------------------
Uit: Hoe zij zoekt, 1998.

Schrijver: Lidy van Marissing
Inzender: L.G., 4 december 2003


Geplaatst in de categorie: lichaam

2.0 met 147 stemmen aantal keer bekeken 32.844

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)