inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.510):

Afscheid

je drijft van me weg
in de kleur die zo goed aan mij hecht

ik herinner me hem vooral in mijn armen:
nog altijd ben ik van hier

ik hoor nergens anders
als in die boot doordrenkt met blauw

met mijn hart aan de mast
wapperend zwart samen met jou

of jij het zo ziet
weet ik niet

ik zou jouw omhulsel ook graag als
het mijne willen erkennen

maar de reis heeft mij bevrijd
van de tirannie van één

mag licht zo zacht glippen
zand zo zorgeloos vallen in bogen

mag huid zoveel zeggen
in de identiteit van woorden?

huid heeft vele kleuren in Afrika
het hart vele vormen

niet de kleur van je huid
maar de kleur van je hart

(als we in het water kijken
schrik ik van het wit dat zo blijft zitten

en de waarheid alwetend probeert aan te stippen)



------------------------------------------
uit: 'Kleur komt nooit alleen', 2002.

... vertaler: Robert Dorsman ...

Schrijver: Antjie Krog
Inzender: jb, 23 juni 2021


Geplaatst in de categorie: wereld

3.5 met 25 stemmen aantal keer bekeken 14.191

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Lucas Saan
Datum:
28 maart 2009
Prachtig. Vooral het schrikken van het wit dat zo blijft zitten....
Zie voor meer Antjie Krog ook dingenvanalledag.blogspot.com/

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)