Tik, tik, tak, zegt de pendule, 'k voel me zwak, zegt de pendule, ik ben bijna van echt goud, maar ook zoveel eeuwen oud. Ik ben oud en ziek geworden en dus echt antiek geworden. Ik loop uren achter, maar niemand kijkt daar werklijk naar. Vroeger zag ik kaarslicht glanzen, mooie dames deftig dansen met een generaal of vorst…

Spreeuwen kwetteren dat het lente is de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren die een autostrada aanleggen op ons terras Later, binnen, het strijklicht over de anemonen rose en paars gloeiend in de lenteavond ik dacht: God is een natuurkundige formule die het licht over de bloemen breken laat Nog…

En toen, gifmuze, kroop hij in mijn blik: een man, klein, dik, met onbemand gezicht die keek alsof hij Ron of Ruud moest heten. En alles wat hij dacht was mij bekend: belasting, voetbal, Emma, missverkiezing, broccoli, koffiefilters - heel zijn mond een dunne brief vol blanco levensdrift. En ik was in verwachting van een scheef gedicht, wou…

van dichtbij is alles anders niet noodzakelijk mooier of beter lelijker of meer of minder interessant maar anders of dat op zich niet - man, wat kan jij zeuren - al meer dan voldoende is --------------------------------- uit: 'planeet jeugd', 2003.…

De harpen hangen als koude koorden in al te naakte bomen en schuifelend aan mijn oor het schuchter snarenspel van bloemen op de akker de krokus wordt geboren de wind hangt zeilen uit. Wat wij zelden horen het rillen van de huid het geuren van de liefde als een blank boeket camelia naar méér nog of in elk geval naar evenveel. --…

De wijze die zei dat van alle schilderijen ooit gemaakt maar een klein deel bleef bewaard dat het werkelijk genie schuilgaat in wat voorgoed is zoekgeraakt. Zo met alles. De doden, de gebeurtenissen die niemand onthield of net niet aan de oppervlakte kwamen, zij vormen ons schaduwtheater. ------------------------- uit: Raster, 2003.…

Maar toen ik in een krant een foto zag van een in Zuid-Amerika vermoorde guerrillastrijder, achterover liggend met halfgesloten ogen, vreemd ontspannen, onder het opengesjorde hemd het gave bovenlijf tot aan de navel naakt, voelde ik iets in mij verschuiven alsof een ander lichaam in het mijne zich onverhoeds bewoog, de ogen even opsloeg en…

Aan de waterkant rust een duif (zijn vleugels glanzen). Een duif is een edel dier (in al zijn gedragingen; vooral ook overvliegend). Een duif die eet (oppikken noemt men de wijze waarop duiven het voedsel tot zich nemen) koert (niet veel later). Een voorbij wandelende duif (en-toeval?-nog een; grappig). Duiven hebben geen oren (althans…

Verwijt mij niet dat ik niet steeds dezelfde ben. Ook de wilgen met hun fluwelen kronen staan straks weer als geheven vuisten aan de gestolde vaarten. En ik, nog loom en zoet van jonge wijn, dwaal straks tot op het bot geknot, met vertwijfeld witgetrokken knokkels, door de vallei waar nu nog onze rodondendrons bloeien. --------------------…

Gij maakt mij wilder, wilder dan gras en bloemen, ik die al wilder dan water ben hoe zal ik u in mijn hartstocht noemen u die ik nauwelijks ken. Zal ik u lief en beminde noemen in hoeveelheid namen vloeit gij mij uit nooit stond een zomer zo te bloeien in al zijn linden, in al zijn kruid. Hoe zal ik u in mijn kamer noemen als gij schreiend…

Zoals het lijden niet is te Vermijden, het is gegeven, zo voel Ik een verdriet dat als een spoel uit Een machine in mij losschiet: ik dacht Nooit aan de weg, ik dacht aan het doel. Als ik trappenhuizen van flatgebouwen Zag, die als verlichte ritsen in een Onzichtbare jas gestoken stonden In de nacht, dan waren het ritsen die Ik opentrok. Ik…

Wie hier verdwaalt zoekt tevergeefs een steunpunt. Het water lokt tot verdrinken. Dagen nu al dwaal ik langs het water. Waar zal ik belanden? Ik zie geen overkant. Als het water wegtrekt zie ik sporen van leven: wier, mosselschelpen, gruis.…

Geen geld. Geen vuur. Geen speed. Geen krant. Geen wonder. Geen weed. Geen brood. Geen tijd. Geen weet. Geen klote. Geen donder. Geen reet.…

Op een dag zal ik weg zijn en wat dan? Verdwenen zonder een teken te geven of te nemen en het puin dat ik achterlaat is niet langer lachwekkend. Want wie als ik nooit heeft gebouwen laat niets achter dan verwachting en verwarring en wat dan? Wellicht in uw herinnering zal ik stollen verstijven, niet lang meer blijven maar verbleken…

Lamme smeerlap, met je baard, dor van geest maar dicht behaard, die ons daar stond aan te staren of wij huursoldaten waren. 'k Weet nog alles, luizig dier, ook al zit je ver van hier, teruggetrokken en stokoud in een blokhuis vol met goud. Dat je er Stein hebt uitgetrapt nadat hij je had verklapt hoe je schatten kon verdienen met…

'k Kan niet lezen en niet schrijven. 'k Ben de langzaamste in vlijt. Maar het allerdroevigst ben ik in sociale vaardigheid. Nooit kan ik iets leuks verzinnen! Sta ik voor een mooie meid, ach, dan schiet mij slechts te binnen dat ik dood wil. Heel de tijd. ---------------------------------------------------- uit: 'Vanaf de dag dat ik…

Even van opzij aangelicht zodat blonde haartjes telbaar worden op de wang van een meisje dat nergens speciaal naar kijkt en dan in een supermarkt verdwijnt nog even trilt haar gestalte in het staatbeeld na Kinderen dansen zichzelf naar de dood elegant precies spelenderwijs gebaar na gebaar. ------------------------------------ uit:…

In het gras bij de haagbeuk rond de tuintafel viert het feest De armen – ze liggen op tafel of steken een vorkje gebak af De visite spreekt en eet en is het met acht hoofden eens Die Arno is een hele vent de regering regeert en de aarde wordt warmer van al dat gedraai De visite knikt en slikt en viert dat het verjaardag is ---------…

De stad hing grijze straten uit, suiker briesjes aan de spoorlijn, een nacht. In de lampbol van verre flat: man, wachtend voor miezerige bietenfabriek. Ik gooide mijn fiets aan de kant, wankel en herkende een stem uit een ander vroeger. Hij gaf mij een hand, en zei dat hij het was: eerste pianospeler, sad septembersong. -------------…

De slaap komt, het lichaam leeg. Was ik gordijn, dan ging ik dicht zoals de steen altijd, dan hing ik als gewicht aan klok tik tak, dan steeg het bed in een mum van pijl mijn gaap in. Binnen gaat de bedstee open, mijn gedachte spelt het lichtruim - een hooiberg richt zich naar de vinder: Past de glazen schoen je voet? Kan ik zeggen dat je…