Maar ook zonder ons samen draait de wereld wel door, al weet ik niet waarom. Voor vriendschap is verhuizen als de dood. En ik blijf stom omdat ik stoer en sterk moet zijn, zoals wij waren. Maar stil durf ik een onbeholpen woord: enzovoort, enzovoort, enzovoort. ---------------------------------------- uit: 'Van, Als & Och'…

Die zilveren deinende schoot, mijn liefste, dit maagdelijk gave net, dit gruwelijk schone huwelijksbed, dit vangzeil van de dood - ik heb het gesponnen tussen de bomen en tussen de zon en de aarde en al waar ik ontwaarde je zoet-zoemende dolersdromen. Ik vang je op in mijn wiegelend bed O wond in mijn maagdelijk net O liefste verloren in mijn…

Wanneer je soms iets naars beleeft Je niet mag uitgaan door de regen Of slaande ruzie hebt gekregen Met iemand waar je veel om geeft Als speelgoed door een mankement Niet meer zo leuk is als tevoren Je kwartje ergens is verloren Kortom, als je verdrietig bent Dan komt de vogel met een lied Je hoort het, maar je ziet hem niet En als hij…

Soms is men zo oud dat men zijn bezit niet meer bezit verhuizers komen met vervoermiddelen nemen de stoel de tafel de tuinpaden het kinderportret het album met namen de vogel en de kat men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het…

Daar is de zon wat schijnt-ie je verbergt je in het licht pakt je koffer schaduw tegemoet wanneer je weg bent valt de nacht valt wanneer je weg bent niet eens zorgvuldig slijtage is te zien er wordt gegeten gedronken gedanst twee-armigen in blekere tinten je hebt al je vingers tel maar na gegeten gedronken gedanst anderen sterven nog…

De schilderijen van Karel zijn sterk. Ruimtelijk, Decoratief. Mooi van kleur. En met fijn, met echt beeldend vermogen geborsteld en gepenseeld. En wat is er met de compositie? De compositie is origineel. En de etsen van Gerrit en Japik zijn mooi in zwart wit verdeeld, gevoelig van lijn, hun droge naalden zijn als fluweel. En wat is er met…

Verwezen liep ik door de stad, waar alles iets verschoven bleek en vreemd. In V&D Bemerkte ik bij de lipstick Conny, uit 2-havo. Schuchter zei ze 'dag' en sloeg haar blauwe kijkers neer, glimlachte zachtjes, ik werd weer eens vijftien. Ach, wat had ik graag nog eens om haar van Kees van Lint verloren!…

De dag ontvangt mij met zijn zichtbaarheid. De bomen staan in een nadrukkelijk licht. Ik zie de bladeren afzonderlijk en tussen hen fragmenten van de lucht. Ik voel hoe mijn zelfstandigheid verloren gaat en dat er nauwelijks verschil bestaat tussen mijn ogen en het licht. -------------------------------------- uit: 'Ik kijk naar de wolken…

Wanneer ik de armen van sterren had zwaaide ik die door de grote leegte. Wanneer ik benen van sterren had, stapte ik door de grote leegte. Laatst, in onze liefde, schreeuwde je als een zeehond, maar dan mooi. Dat was het begin van de leegte, torn in de tijd. Wanneer ik ogen van sterren had, zwierven die door de grote leegte. Wanneer ik…

tenslotte willen wij steeds opnieuw hetzelfde zien: een huis tussen de bomen zoals kinderen het onvermoeibaar tekenen: een raam, een deur, een leien dak en achter het raam een familie en laten we vooral de schoorsteen niet vergeten waar rook komt uitgekringeld op de lege plekken komen bergen hier en daar een vogel en sneeuw misschien waardoor…

Gearmd en vol geest lopen we richting zon. We hebben contracten te vieren en legaten Die we onze doden vermochten aan te praten. We zijn nu rijk. Echt waar! Alles wat nooit kon Kan nu wel. We bliksemen volleerd als goden, Bestieren hemel en hel. We stelen liefde En planten haar snel diep in onze buik. Mijn lief, de Koning benijdt ons. We zijn…

Ik schreef eens een gedicht en het gedicht stond op, deed een stap achteruit en bekeek mij - argwanend en hooghartig zoals alleen een gedicht kan kijken bekeek het gedicht zijn dichter. Vliegen zoemden, stofjes dansten, precies zoals ik geschreven had, en de deur ging open en op de drempel stond - maar dat had ik niet geschreven, dat…

De sterren zijn met veel, vanavond. Grote ogen in de nacht: een meisje zwiert haar rok tot bloemen op een dansfeest aan de gracht. Een jongen wankelt door de stad. Zijn benen slepen uit de maat. De stoep ligt slordig langs de straat. Hij heeft zijn flessen leeggedacht. Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt;…

zijn familie en wij buren ineens allemaal tegelijk op bezoek in zijn kamer de spullen onder ons verdeeld. alleen de brief in het linkervakje van de zelfgemaakte groene, houten kast durven we weg te gooien noch te posten of te lezen een week later loop ik onder het erfstuk, zijn paraplu door zijn regen…

Op een avond komt ze aan in het huis van de bewoner alles is van glas de deur de tafel zijn hoofd is van glas zijn voeten rinkelend karkas hij wil drinken uit een glas ziet haar niet komen ze draagt een glazen jas love you tintelt hij ping! ---------------------------- uit: 'Glazen jas', 2007.…

Ik, die de zon als een gouden horloge las en de grote ogen van Homerus geloofde en verlangde uit te stijgen boven dat dorp, de bossen van de wereld en mijn dood, sta nu tussen de dichters, de opgewonden standbeelden, nog een en al enkelvoud in onze versteende kleren, nog helemaal koud van drank ondanks de septemberochtend, te poseren in…

De ultiem hoogzeegeboren favoriet Michieltje beklom de trap van de Jacobstoren en hij ging bij de spits buitenom. Zijn rug naar alle folklore en het complete koedierendom blaast het knechtje de horen. Hei nu ik Jacob de bruidegom. Na de horkig horlogerader werk is plaveidiepgeplet alree het bijbelschooltje vergaderd en naar hare hoogheid…

Liep augustus op zijn einde, sloot de badmeester de hokjes af, fietste neuriënd september in. Niemand was er dan ook bij dat ik de plank betrad. Ik was geblinddoekt als een deserteur. Dit zijn de stappen bang bang bang. In het Bospad op de hoge zweet men het peentje bangverlang. De zon stond even laag als ik en stond op punt van zakken…

Ik had juist vriendschap gesloten met de wolken, broederschap met de regen gedronken en me verzoend met een leven van herfstige kleur toen als een allang niet meer verwachte gast stralend en majesteitelijk, sierlijk als een oosterse danser, de zon lachend in het strijdperk trad sindsdien beijver ik mij onophoudelijk bossen rozen te kopen…

Over God denk ik maar zelden na. Straks, als we dood zijn, zullen we 't wel merken. Hoewel: hoogstwaarschijnlijk merken we niks. Fini is 't kortstondig feest. We zijn er gewoon geweest.…