zoals alle mensen heb ik de meeste prijzen op deze wereld niet gewonnen heb ik de meeste boeken niet gelezen er nog minder van geschreven heb ik de meeste kinderen niet gebaard de meeste mensen nooit ontmoet de meesten niet eens gekust dat stelt mij voor vandaag gerust ------------------------------- uit: 'Ik ben mogelijk', 2011.…

Alles kun je dichtmaken, fiksen, heel houden, redden wat reddeloos, her- stellen wat ontsteld tot op de kern niet meer in orde wil. Niet opgelapt, behoed, genezen. Orde is maar een haar waaraan je hangt, nagel geprikt in je kist, vezeltje over been, houdt niks niet tegen. Wat stuk is, koester het niet langer dan het vraagt. Laat het alleen…

Een dichter was je net als ik, geen dichteres en lange tijd was je hier onbekend. De wetten van je vader teên die swartmens hielden ook jou apart – van ons met name. Totdat je werk, dankzij Mandela, eindelijk openging. Wij zijn familie, hebben voorvaders en strijdbaarheid gemeen, wij spreken zustertalen. Over het wonder van de jouwe ben ik…

vlak bij de Meir loop ik Veerle tegen het lijf bruin haar scheve baret laarzen jas hoe gaat het? ze vertrekt haar mondhoek even maar alsof het er niet toe doet haalt haar schouders op en knikt we groeten en lopen ieder een andere kant op ik kijk nog eens om maar ze is al verdwenen gewoon tussen de anderen als de anderen en niemand…

wakker zijn, boven de stad klokken een regenbui en een kom met melk niet de fluistering van wind hoor je maar het langdurige zuchten van wat onderhuids vuur vasthield, oppookte ------------------------ uit: 'Bezonken', 2014.…

En vannacht, in de stenen stilte van mijn kamer, het huis op het eiland, onder het web van sterren, de palmen roerloos, kwamen die andere stemmen, Auden en Frost en Elisabeth Bishop, Pound en Cummings en Sylvia Plath, woorden op mijn schouders, in mijn haren, tegen de ramen, dichters, gedichten, droombeeld, verhaal, getijden van toen, ooit,…

Ik ben een tango en vul mijn danszaal met eigen klanken en dans op eigen muziek door eigen lichaam door eigen heelal. ----------------------------------------------------------- uit: 'Hee hoor mij Ho simultaan op de brandtorens', 2014.…

De man van vroeger heeft geen zin in poëzie: dat zwembad van ongehoorde kreten, die zandheuvel vol begraven stokjes. Hij gelooft niet in de kracht van lyriek. Hij ziet dichters als sudderlapjes, zielloos garend in een braadpan. Trage stakkers die je negeren mag. Een gedicht is een stopwatch die loopt, dan staat de stopwatch weer stil.…

Het was weer eens zover: Herbie Hancock moest de wereld redden. Maar eerst was het tijd voor zijn ochtendgymnastiek. Toen hij daarmee klaar was deed hij het en daarna vroeg hij zich af: heb ik nu tien diepe kniebuigingen gemaakt? of heb ik er, omdat ik in gedachten onwillekeurig bezig was met datgene wat ik na mijn ochtendgymnastiek…

Ik ben een tango en vul mijn danszaal met eigen klanken en dans op eigen muziek door eigen lichaam door eigen heelal. ------------------------------------------------------------ Uit: 'Hee hoor mij Ho simultaan op de brandtorens', 2014.…

Hij kent de weg, hij veegt zijn voeten niet, neemt zonder vragen als vanzelf sprekend de beste stoel, zet zich breeduit. Dan komen grijsverteld de verhalen waarin altijd hijzelf de hoofdrol speelt, vol avonturen uiteraard. Ja ja, knik ik. Soms valt hij stil, dan worden wit zijn knokkels op de leuning, hij hijgt, zijn ogen zoeken…

Laten we de oude brieven verbranden, al die mooi verregende zongebleekte woorden en regels in vlammen zien opgaan maar schaamteloos hun inhoud behouden. We hebben geluk gehad, o wat hebben we - Laten we straks andere steden verkennen, door nieuwe straten met muzikanten en slapers op banken slenteren, wennen aan weggaan…

Twee halve gezichten heb ik. Twee halve gezichten. Doe wat je Vader zegt, zegt de sleutelhanger, en je zult veilig zijn. En het lege slakkenhuis? Het schimmelende brood? Het doosje condooms? Het muizengif? Het jankende feestmasker aan de muur? De blakende sinaasappel op het dressoir? Het kammetje van het merk Unbreakable? Haar handschoenen…

Wat ze ook willen, die dolle honden in mijn kop hebben altijd honger, altijd dorst. Niet over praten. Het daglicht weet ze te verjagen, voor even – maar zodra ik ga liggen begint het gedonder, ze krabben me steeds uit mijn slaap, piepend om teven of vlees, willen naar buiten gelaten. Hoe noemt u dat? Bestaat er een woord voor de…

De goochelaar zegt: neem één dag in je gedachten, het geeft net welke en ik neem één dag in mijn gedachten, een willekeurige dag, geen wereldschokkende dag, en ook geen zwaarwichtige of lichtzinnige dag, zomaar een dag ik knijp mijn ogen dicht en herinner me die dag, de zon schijnt, ik bel aan en de goochelaar noemt die dag, beschrijft…

Als 's morgens het licht door de gordijnen dringt smelten je laatste dromen. Er klinken geluiden uit de achtertuinen een buurman stapelt stenen een rammelende kettingkast. Het is vandaag de eerste dag om met iets te beginnen waar niemand aan begon. ---------------------------- uit: 'Een ander pad', 1986.…

Destijds in kinderspelletjes kon je, bv. als je veter was losgeraakt, gewoon 'twee' zeggen, en dan stond je even buitenspel, niemand mocht je dan nog aantikken. Voor jou had dat moeten blijven gelden. Dat je 'twee' zei, 'ik ben even mijn man kwijt', en dat die laatste tien jaar dan niet hoefden mee te tellen. Of dat je, in plaats van…

Je weet nooit zeker wat het is dat door de lucht beweegt zo ver weg ook zoveel hoger je kan alleen maar hopen dat het iets is onderweg naar een mooi plekje een oude duif naar zijn duiven ---------------------------- uit: 'De twijfelaar', 1989.…

Wil jij de enige zijn die beslist wat overblijft van met wie je gesproken hebt, zoals je je eigen handschrift van gisteren niet wilt zien? --------------------------- uit: 'Nog een grap', 2013.…

Hij vouwt bootjes van zijn dromen, blaast zachtjes om niemand wakker te maken hun papieren zeilen vol en kijkt ze zachtjes zachtjes na tot uit het raam hij houdt als de ochtend aan komt rollen de kozijnen en de lijsten rond de foto's op hun plaats en wacht tot alles bedaart en iedereen aan het ontbijten slaat hij houdt de hele dag de kleine…