Als ik bij je was zei ik tegen je: doe mijn kleren uit maak mijn sieraden los, leg ze voorzichtig neer. Om je te helpen til ik een voet op, houd ik een arm omhoog; kleed mij langzaam uit, neem mijn schaduw af. Als ik bij je was zei ik dat tegen je, terwijl mijn schaduw zich dan links, dan rechts van mij verstopt. --------------…

wat heb ik moeten lachen vandaag over de diepten van mijn lijden zo blij was ik van binnen uit het diepst van mijn hart terwijl mijn stille geest klapwiekt over de oceanen zonder te botsen tegen de deur tegen het raam het plafond van mijn woede zonder voorstelling van de dood zonder na te denken over de verslaving van de luxe…

In de doolhof der dialecten ben jij in je stem door mij herkend - als dan de adem op gekoelde ramen de semantiek van onze namen tot één teken ketent en tezamen voegt wat eens gescheiden was, geneest wat genezen moest alras. --------------------------------- uit: 'Van het wolkje af', 1980.…

Zoals een blad dat valt, zo viel jouw naam. Jij lieflijk Jiddisch meisje, verrast door een kus, verast door een kus op de Kouter. Gas verzandt in je mond. Je liep hem nog na, je tong proefde gulzig het slib van zijn lippen. Jij Judith, hij Judas. Je as dwarrelt neer, je witte bloed zindert en zoekt zich een vrijplaats, een plein…

Een vissersboot. Op het strand getrokken. Netten liggen opgerold op zand. De boot is leeg. Het water is weg. Wolken drijven naar een andere kant. Zo liggen wij naast elkaar. Jij en ik. Je liep langs de tafel naar het raam. Je kwam terug. Je legde papier weg. We werden woorden en vloeiden samen. -------------------------------------------…

Ik dacht dat het niet kon: dat iets wat je niet ziet je alle dagen draagt en sterker maakt. Alsof je spieren krijgt van liefde. En kijk, het klopt: Het hart van oma slaat nog altijd over als ze opa ziet. Maar nu hij oud is en te bed, misschien nog net de hemel haalt, loopt oma sinds een poosje krommer en vraagt ze vaker om…

Geluk is ineens, zaterdagmiddag in de trein naar Amsterdam, weten dat het niet voor jou is weggelegd. En daar hoe dan ook erg rustig van zijn. Goed, dat weten we dan, dat hoeft niet meer gezegd. Er vallen tenslotte nog andere dingen te beleven. We gaan naar Amsterdam kijken, en niet naar elkaar. En er is een voorzichtig-zijn met wat je even…

Ik heb je lief, ik lieg. Je geur bedwelmt me. Kom niet nog nader, je geur stoot me straks af. Nu heet je zo, morgen heet je anders. Ik vlucht omdat je bent wie je bent, lijfelijk, lawaaierig, te jong. Ik heb je niet lief, ik lieg. -------------------- uit: "Tijd", 1986.…

En ook des morgens in het nieuwe licht Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht. Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt, Maar met een snelle vleugelslag ontkomen Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen, Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt, Dan…

En door de dag als met geheime schatten Gaan bloemverkopers in het wit gehuld, Met al de bloemen, opgerold in matten, Waarvan het Hooglied geurt en is vervuld. Soms draagt er een al Sarons rode rozen, Hoog op zijn schouders in een rieten mat; De open weerschijn doet de mensen blozen Die hem geheven kruisen op zijn pad. Dan denk ik aan het…

Nog voel ik soms uw borst tegen mij aan, Uw knieën aan mijn knieën, schoot aan schoot; Een vlinder die zijn vleugels samensloot, Kan met zichzelf niet nauwer samengaan. En als wij na de eenheid der voltooiing De leden lieten zinken uit elkaar, Dan was er niets van scheiding in 't gebaar, Dan was 't als van een vlinder de ontplooiing.…

Ik ben al bijna dood, en ik zal nooit aan mensen wennen; zo meen ik ook geen ogenblik je werkelijk te kennen, maar soms, tezamen in het huis en in één bed tezamen, met het behoedzame geruis van regen langs de ramen, heb ik wel eens een kort moment gedacht dat ik doorgrondde hoe ondoorgrondelijk je bent, en dat al veel gevonden. ---…

ik ben even weinig experimenteel als een ijsschots als een veenlaag als de mist al denk je het lezer in je stoel op de grond van hout ik ben even weinig experimenteel als het warme bed en de gedekte tafel als het lachen en de vriendschap ik ben heel gewoon en ik hoop dat jij gewoon bent dat er in jouw ogen geen afkeer is ik ben een van het…

Een nieuwe waslijn uitgehangen. Ik houd van je. Twintigduizend nieuwe manieren van voelen. Een schreeuwend kind in het vooronder. Ik houd van je. Je bent gekomen. Je bent mijn tentamen van het leven. En ik zal slagen. Ik zal. Veeg je voeten. Doe het licht uit. En kom bij me. ------------------------------ uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

Ik ben nog nooit zo geweest: na een en dertig jaar zo klein als een schelp en zo moe als een oud huis, waarin spoken tekeer gaan, onvermoeibaar, Géén schelp, geen huis. Wel het vluchtend omhulsel van het sidderende dier, levensgroot verschrikt, dat mijn naam draagt. Maar de naam liefde? Zo dikwijls die naam en zo zelden die stilte. Ik heb…

liefste ik roep naar je over de bergen liefste ik loop naar je over het water liefste ik leef naar je onder de zon jouw handen hebben mijn huid doen smelten jouw vogels zijn door mijn haren gevlogen jij woont in mijn handel en wandel ik wil je boot door de nacht zijn ik wil je strand overdag zijn ik ben je schaal wil je mij…

Je bent liever dan de nacht, en ook liever dan het afweergeschut dat de nacht blij maakt en opgewonden. Je bent liever dan het vuur van de zon en de schaduw van 't zonlicht op straat. Je bent liever dan 't water in de zee en nog liever dan de opkomst der maan en haar ondergang, moeilijk als ook bij een paard, eb en vloed, als dat sterft…

Mijn boot was schroot. Tot ik de zon op de vistrap zag – brak in duizend manen. ‘Ik tentakel je wel op. Nu ben je mijn mantel en mijn kraai, jij babbelaar maar verliefd zijn en gelijkertijd ook koken – neen.’ Ik: ‘Groot veulen knikte goedendag naar de trein daar tussen Luik en Leuven. Nar op een beer. Wolkengloed als goud op blauw. Vuurbal…

Je bent ook een stuk fruit dat ik van de schaal pluk jonge mooie man. Vrolijk en wel schil ik de sinaasappel waar ik je voor aanzie. ---------------------------- uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

ver als de horizon ben je in de glazen kist van het weer geborgen beukend op de blikken deksels van het najaar ik zie de bliksem langs je lichaam trillen en de regen loopt onrustig door je ogen ik kan de afstand die mij van je scheidt in lichtjaren tellen en in de meter van het geluid zoemen de seconden mijn handen opnieuw in gebruik gesteld…