Keert zich een paar keer voor de spiegel heen en weer zoals een vogel voor een andere vogel doet bekijkt zichzelf als voor het eerst schikt en herschikt aan schouder, kraag, likt aan haar lipstick, tuit, fluit als een vogel, rekt zich van graagte strekt haar nek, lokroept in zich, giechelt, vliegt. -------------------------- uit: 'Zoals…

- voor Maja - ik ga eventjes werken zegt ze tegen de kinderen eventjes moeten jullie me niet storen en de precieze beelden die ze maakt zijn de schrijnende en levenslange bronsgeworden veelheid van gevoel van iemand die als ze het niet langer uithoudt eventjes in de auto voor de deur alleen moet zitten zijn. -----------------------…

Wat is een gastvrouw een wondermooi ding van ver. bijna een hoofd dat zoetjes ronddraait in een kraag. het kopje grijze thee vaart naar de overkant; twee lepels flirten - zo plesant in deze schemer. -------------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Schitterende groene ogen glinsterend ros haar perzik fluwelen huid rijke ronde borsten venusberg vurig rood universitaire studies doctorstitel en toch alleen.…

Ik moest de Hema in. Voor vruchtentaart. Goed en goedkoop. Want junior verjaart. Als je nou kijkt wat daar los loopt aan vrouw dan wil je wel naar huis. Naar die van jou. ------------------------------------------------------ uit 'Voor de goede orde' van Anton Korteweg…

I Haar armen glad en blank in 't lome van donker tule, veel parfum en lippen van karmijnrood - ik zie de tippen van haar borsten deinend gaan en komen. II Winkel schemering, veel stoffen op de toonbank Zij buigt voorover in begerig kijken Ik zie haar blouse soepel open wijken en ben verzonken - diep en blank. III Haar benen lang en glad…

Ik zag het als mijn opdracht haar van alle onheil te ontdoen, van alle ongemak te zuiveren haar te verpuren tot het klare, mijn leed te logenstraffen, haar in mijn leven tot die ene te maken, tot die ware - ik zag haar als mijn lot. Zij, wel gemaakt van spier en bot, leek mij op water stromend uit een beek of kraan en haar…

als een stille bruid stapt de witte pauw door het zand witgekoust witgekroond en witgetooid zo ongenaakbaar en trots misplaatst eigenlijk en al met de blik van ontevreden vrouw in de koele ogen die schichtig bewegen in mijn richting getroffen denk ik m'n spiegelbeeld van zo lang geleden alleen, ik mis de angst in haar blik als…

Nooit wacht er een man op een vrouw. Een man gaat naar zee of hij vecht of hij komt in een afgrond terecht. Mannen gaan altijd weg. Op een balkon speurt een vrouw, de hand aan haar slaap, de horizon af: Komt hij gauw? De wacht zet zich voort op luchthaven, kade, perron en bij de gevangenispoort. Eerlijk, het wachten viel licht als hij…

Deze theedoek scheur ik bedachtzaam doormidden Het vaatwerk laat ik achteloos op de vloer te pletter vallen De bak met zeepsop keer ik rustig om boven het vloerkleed Met ons nieuwe broodmes snijd ik zorgvuldig de zitting van de bank aan repen De gordijnen bevielen me allang niet meer Uit de keuken komt de geur van verbrand voedsel…

Rondom mij woekerden de rozen toen hij kwam sloegen ze als donkere sprookjes in mijn gevouwen handen dicht ik was gelukkig maar zonder schaamte bracht hij het lichaam waarin ik droomde als een diefstal aan het licht zijn schanddaad werd ontdekt en hij moest vluchten: buiten blafte een hond ik deed of ik sliep nog even streelden zijn…

Zoals zo dikwijls aan haar denkend, sluit ik het boek, waarin ik las; en ogenschijnlijk aandacht schenkend aan blauwig bloeiend juligras wil ik 't geheim - haar goedheid - weten. Ik vind de woorden, die ik zoek in een klein, oud, bijna vergeten versleten catechismusboek. Grijsheid, waarin we soms ontwaken, modder en mist, en brand en as…

Alle roekoemeisjes van vanavond alle toedoemeisjes van vannacht wat zeggen we daar nu wel van? Niets. We laten ze maar zitten maar zitten maar liggen maar slapen maar dromen van jajaja.…

Hoe zij zich voorbereidt op de thuiskomst van haar man: zij schuift een stoel tegen de zon, wrijft haar lichaam soepel, stemt haar inwendig orkest, legt onder haar korte zomerjurk een geur van naaktheid uit. Zij schudt haar hormonen op. Diep in zichzelf kijkt zij of de tijd haar niet teveel heeft aangetast. Zij droomt zich een pose, een opgetild…

Voor L. Mijn zilverharige vriendin en ik zijn als twee grote appelbomen steviger en heerlijker dan ooit in bloei, voor de bongerd gerooid wordt. Wanneer wij elkaar spreken, bijvoorbeeld over het best-bewaarde damesgeheim aller tijden, of over hoe wij ons voegen naar de wet van de wereld, almaar, en waarom, zegt zij mij: wij zijn bang…

Een vrouw past een jurk waarom haar man weg is weet ze niet het passen van de jurk vrolijkt haar op een man passeert de winkel ziet haar draaien in de ruit de vrouw trekt de jurk uit hier daar ginds lopen jurken met vrouwen erin geen een past ------------------------- uit: 'Glazen jas', 2008.…

Aan elke heer die bellen blies in haar hoofd van waspoeder en zeep bood zij haar mond van eeuwen aan, haar hele ziel in ondergoed, opdat zij niet voorbij zou gaan. Maar debuterend in de malle troost van kinderneuzen vol met snot, heeft zij voor eeuwigheid geen tijd. Het regent, maar zij blijft gezond, gezond zoals een moeder moet…

Een dag duurde eeuwen. Verveling stond chic. En het gebaar dat je maakte om te geeuwen werd gerecenseerd op zijn ornamentiek. Ook machteloosheid moest zich beperken tot een elegant in onmacht vallen op karpetten waarbij je vooral op de positie van de pink hoorde te letten. Niets gebeurde. Werken kwam neer op zich op het voorhoofd betten…

Zwemmen moet je leren. Het vaste omzetten in vloeibaar. Veren op de steunzool van het water. Liggen op het water. Zwemmen is loslaten, drijven, meegaan met de stroom. Maar wat is vliegen? Vliegen is dit alles niet. Vliegen valt niet te leren. Je kunt het of je kunt het niet. Alle vrouwen kunnen het. Ze zijn het soms vergeten. Vliegen is…

Versteend sta ik op deze aarde met lange rok en omslagdoek die hij strak rond mijn borsten speelde, omdat dat van de wereld moet. Zo ben ik opgevoed. Mijn ogen hebben iris noch pupil. Dus kijk ik maar naar binnen, wil al wat buiten voorvalt binnen horen. Van wat ik waarneem ligt rondom mijn mond een lach bevroren, die daar maar vriezen…