Laten we vooral begripvol mild zijn Naar de wappies, de woppies, de weppies Of hoe ze ook genoemd mogen worden Ook zij hebben niet om het leven gevraagd En zeker niet om een Corona pandemie Laten we vooral geduldig mild blijven Zeker als we zelf weten ‘hoe en wat’ Hoe er doorheen te komen En met wat voor middelen In deze zo pijnlijke Corona…

Ik zit te wachten en kijk om me heen ja daar landt een Kraai boven in een nog kale boom, hij is alleen Hij draagt een tak die drie keer groter is als hij zelf tussen zijn snavel wat gaat hij daar mee doen, transport voor een bouwkavel? Kijk,… ik denk een nest bouwen, want het is bijna maart met zo’n grote tak, maar ja een kraai is niet zo fijnbesnaard…

ik voel me besprongen genomen toen ik op knieën de laatste bollen in de grond pootte overweldigd onder timide aarzelend natuurlijk gezang een eerste vlinder fladdert voorbij en ik verbeeld me bedwelmende geuren ze heeft m’n gemoed al flink ingepakt nog voor ze er echt is … die heerlijke lente...…

Leven, zoals oude bomen groeien. Diep wortelen in voedende grond. Getuige worden, zoals uilen leven. Domweg ritselen in de stilte, zoals bomen in parken doen. Slimweg gelukkig worden, samen met jonge blaadjes, in het groen.…

Vanmorgen trok ze haar ochtendjas aan. De vroege winterzon streelt warmte over het land. Ze staat op de drempel om op stap te gaan maar blijft besluiteloos staan en sluit haar ogen, raakt met haar hand een onzichtbare poort aan. Balancerend op een Koord tussen nu en wat komt hangt een fractie van tijd. luttele seconden lijken wel een…

Maan openbaart zich Haar ronde schijf reflecteert Ze beroert mijn hart. Wanneer opkomende maan met rustgevend geluid weerspiegelt in het water, geeft ze stuk voor stuk prachtige schakeringen van allerlei kleuren maar ook haar vlakken en bewegingen laten zich meestromen met de golven van stilte en expressie. Dat schaduwen van enige ongeklede…

Ik was als meisje niet als iedereen Van jongs af aan voelde ik dit meteen. Spelen met de jongens was leuk en oké Met meisjes spelen daar kon ik niets mee. Bij de jongens voelde ik mij op mijn plek Het waren mijn maten dat voelde ik direct. Meiden met hun gegniffel en geteut Als ik wat zei was ik direct de pineut. Altijd mij maar katten…

Buren ze leven met je mee of met je tegen. Ze zijn een vloek of een zegen. Buren kunnen je in nood omarmen. Je met hun vriendschap innerlijk verwarmen. Buren zijn beter dan die verre vriend. Het is de buurman die je vriendschap verdient. Want oordelen en veroordelen is makkelijker dan je denkt. Het zijn toch de moeilijke tijden waarin je…

Wat in haar borst klopte vermoedde ze niet mogelijk was ‘t toch wel een kloppend hart Of wellicht was toch iets dat gevoel verried voor de rest was ze nog harder dan keihard Zo vaak had ze de ander sekse erin geluisd door te lijken dat wat ze nooit was geweest Liefst gingen jongens voor haar op de vuist jawel hoor, dan genoot ze dus ’t allermeest…

Ik zag een vrouw Ik voelde wouw En al gauw Sprak ik haar aan Een open gezicht Als een open toneel Waarvan het doek niet valt Sprak ze ook mij aan Ze vertelde over rouw En die bleef rauw En ruw ook na 17 jaar Om haar verloren man Ik leefde mee met Die emotionele, intieme Bittere spontaniteit Welke tijdloos lijkt te blijven Maar…

In het nachtelijke donker, in de stille uren, drijven mijn gedachten mee over de grote levenszee. Ik vaar reeds lang in kalmer water, met hier en daar wat averij, door hoge golven, woeste baren. Ik stuurde af en toe wat bij. Soms is er nog wat deining, een lichte rimpeling… als mijn gedachten wijlen bij een lieflijke herinnering. De…

Ik merk het Het blijkt me blijkt me nu al te zijn ontglipt alle werkelijkheid, wezenlijkheid Mijn geest die vreest verschrikt dat ik de wereld straks nog nipt kan onderscheiden van de aan elkaar gebreide beelden daar beneden ben boven de realiteit aan het zweven zelfs boven mijn lichaam, er verwijderd van en tevergeefs trachtend meer vast…

Vuur en zout geeft spirit aan ons leven. De spirit die onze plaats in de samenleving markeert. Ons lichaam leert dat de ziel op het water blijft drijven door het vuur en het zout dat aan de water oppervlakte balanceert. Vuur en zout. Een vlam die op het water waakzaam brandt. Bestand tegen de spanning van het zoute leven. Het zout…

Dansend over de koppen, brandend in de hel. Mijn ziel lichterlaaie, toch vond ik je wel. Daar lag je dan te wachten, onder een graniet verdriet. Zonder enige emotie, veel hoop had je niet. Gestorven nog voor je geboorte, bang als je was. Te leven, gewoon te leven, op te staan uit je graf. Met brandende zolen, verdovende pijn. Gejaagd…

Ben ik oud, als mijn knieën knakken, als ze knakken, als ik loop op de trap? Ben ik oud, als mijn kaken kraken, als ze kraken, bij het gapen? Ben ik oud, als mijn kam zijn tanden verliest, als steeds meer haar, de vrijheid verkiest? In m'n hart ben ik jong gebleven, laat de ouderdom bibberen en beven. Want zolang men me nog nafluit…

de lente fluit iets onverwacht de vogels vroeg op t' liefdespad ik wandel stappen in het zacht genietend, van het bloeiend blad geen weg is mij te lang op een dag zoals vandaag geen gezeur alleen gezang ik vang het licht... zo dol zielsgraag mijn trein komt aan op tijd naar Brussel in een hel geraas ik voel dat deze dag ons…

Elke dag sterker. Door alles wat je ervaart krijg je dat geklaard.…

Ze vraagt zich af wanneer het ouder worden is begonnen en of het leven wel levensecht is? In haar vergeten momenten verwateren de beelden en verdampen in een traan terugblik naar haar oeroude zielsbestaan... Ze verbergt zich in de stilte waarin de dag haar blijft schaduwen zoals de zon die leert haar donkerte te omarmen in de maan…

Het antwoord van de dokter kwam als een mokerslag Het klonk zo van plan maar je sterfdag. Helaas kan er niets meer voor je worden gedaan Ik schudde mijn hoofd en dacht zo kan het vergaan. Je bent in een vergevorderd stadium, het is te laat Je hebt nog minder dan een jaar voordat je doodgaat. Alle zorg door corona uitgesteld Maakt dat mijn…

De mens leerde praten, schelden vloeken heet communiceren blijkbaar de mens leerde lezen, schrijven kleuren heet zich ontwikkelen zo schijnt? Toch hoorde en las ik zelden: zo ongekend veel vloeken en verwensingen als in deze idiote nare tijd, de mens is het gewone taalgebruik een beetje kwijt? Want praten zonder krachttermen is welhaast…