Het leven is veelal echt onrechtvaardig maar de vraag is en blijft wat doe je daar zelf mee of aan want het leven dat ben je primair zelf je kan aan je leven een eind maken of je kan van je leven iets maken het leven blijft altijd wel een beetje lijden maar als je je laat leiden door het lijden ga je ook voorbij aan jouw geluksmomenten…

(Dit schreef ik voor iemand van de surfers) Gebroken Je stuurde een app, ik ga nog even bodysurfen op zee bij Scheveningen, kijken of het nog een beetje chill is. Het werden je laatste woorden. Verdrietig ben ik, mijn hart huilt, ik zal je missen in de dagen van mijn leven. Nog steeds ben je niet gevonden, het maakt mij onrustig…

vroeg in de morgen... is de kachel aan 't geven warm en knus in huis de kat ronkt... en ik met de voetjes op de stoofbuis!…

Toen ik nog mijn vader diende zoals je ook God de Vader dient diende ik ook graag de samenleving door mijn bloed te gaan geven (1974) mijn vader Gerrit Jan gaf meer dan 25 jaar en kreeg een plaquette ik kreeg een reversespeldkruisje na 5 jaar bloed geven (1979) maar toen kwam aids, hiv (1984) werd ik primair als homo uitgesloten om…

Handjes thuishouden Moeilijk is het niet Je denkt er niet over na Maar je doet veel verdriet Handjes thuishouden Ik zei misschien geen "nee" Maar ben ik daarom schuldig Ik was er niet akkoord mee Weet je nog wie ik ben Weet je nog hoe ik heette Ik weet één ding Ik zal je nooit vergeten…

de wereld van vandaag is zichzelf niet meer de ooit verfoeide boerka is ons eigen masker nu ten strengste verboden is het contact met elkaar corona zet alles op zijn kop met constante dreiging ontwricht het de dagen met abrupte onzekerheid waarin de oogst van angst ons tot eenzaamheid wrijft angst voor het onbekende regeert het doen…

Een jaar geleden zag je uit naar woorden die je opwaarts konden beuren ruimschoots werden zij met je gedeeld je lachte weer, je tanden bloot gelijk de zon doet na het duister stralen van vreugde over wat herwonnen was het voelde als een warme deken maar ging teloor in zeven weken de zware dagen keerden weer opnieuw de vraag; hoe je te…

Onder de rokken van de queen en de raamhoer is er geen verschil...…

rood scherp woestijnzand schuurt en fluit langs oren heen de wind dirigeert... en de Sahara beleeft een wild natuur fenomeen!…

1940 ROTTERDAM, dinsdag 14 mei 1940, kwart over één ‘s middags.... Een zonnige dag een levendige grootse havenplaats een warm kloppend mooi stadshart dan... plotseling… vliegtuigen in lagen bommen die vallen grenzen vervagen een bombardement op Rotterdam huizen in brand scholen in brand winkels in brand kinderen verbrand…

Ik, verbouwereerd toen je plots de benen nam genadeloos mooi, een aanstekelijke... vlam doch... je bleek een lichtekooi!…

Op een maandagavond in mei leek er niets aan de hand. Er is storm aan zee maar ook hoge golven bij de haven van Scheveningen. Het schuim is bizar veel, dat is er lange tijd niet in die mate gezien. Surfers en kitesurfers bedwingen de prachtige hoge golven. Het is altijd een mooi schouwspel, als je ze ziet manoeuvreren op de enorm…

Als je niet meer weet wat je voelt Dan weet niemand wat je bedoelt Hulp krijg je dan niet Want niemand ziet je verdriet Dit gevoel is echt niet fijn Op deze manier wil je er niet meer zijn En toch moet je verder met je leven Ook al is het maar voor even Want ik weet, met deze pijn Zal het einde niet zo ver weg zijn…

Als ik weer ga corona-piekeren ga ik maar weer legpuzzelen 2 x 1000 stukjes leg ik klaar de afmetingen zijn 44 x 68 cm van het merk Puzzel Box Pleasure de kleurrijke afbeeldingen zijn 'een wit paard in een gekleurde herfst' en een 'angstaanjagende tijgerkop' niet geschikt voor kinderen onder de 4 niet vanwege de tijger maar de stukjes…

ze lijken cowboys de mensen in de bussen niet door... rijgedrag maar wel door de mondmaskers die "het land" hen laat dragen!…

Tegen alle afspraken met jezelf in, Val je als een blok haar. Waarom, het had tot nu toch allemaal geen zin? Wellicht is dat nu eindelijk een keer niet waar. Dan de woorden, “Ik zie mezelf niet met jou”. Het hele verhaal tig keer in mijn hoofd afgespeeld. “Had ik nou maar, was ik maar dan zou....” Mezelf toch weer teveel ingebeeld. “ Sorry…

terug van waar ze was de straat met een geur van olie en benzine de pizzeria en kebab en uitlaatgassen en kut alweer de fiets gestolen alles is weer zoals het altijd was passend als haar oude favoriete jas hij loopt weer als vanouds door het altijd eerlijke bos hoort tussen het kloppen van de ijverige specht een overvliegende koekoek…

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

Hoe wij van elkaar verschillen. Vervelend, die onzekerheid. Eerst was er het gerucht dat je met tienen mocht samenkomen, wat de sociale dieren onder ons niettemin hogere wiskunde deed uitvoeren. Wie zouden we dan vragen? Waar zouden we die juist zetten? Met hoeveel meter tussen de stoelen? Dan bleek dat achteraf weer een gerucht. Zouden…

De zee kent zijn geheimen, elke hoge golf is anders. Als de storm toeneemt en je beweegt je in of op de zee blijft het een ware gok. De geheimen van de zee kennen wij niet, maar in Scheveningen zullen ze de ramp die er is gebeurd nooit vergeten. Sterkte aan familie en vrienden met dit grote verlies.…