Een commerciële medewerkster van Het Parool belde me overdag, begin van de middag, ik was net aan het wakker worden. 'Meneer Rutgers, ik heb een zonnig aanbod voor u, ik mag u twee weken gratis Het Parool aanbieden, want het is De Week Van De Krant, bent u daar van op de hoogte?' 'Maar, lieve schat, de zon schijnt buiten, meer heb ik echt…

Heeft bewustzijn zin als zin ontbreekt en bewust overschat Zijn het woorden of de daden die zoveel invloed hebben Lijken de wegen vol hobbels en toch is het plat Zegt men weleens dat spreken zilver is en zwijgen goud Toont dit jouw stilte, jouw vorm, gesneden uit hout…

Ik fladder amper, zelfs niet in de nacht, want dan rek ik wel mijn vleugels, maar de ramen houd ik potdicht en de sleutel van de voordeur verstop ik voor mijzelf. Met pit drink ik de goedkope Pitt bier en mijn monnikenwerk plaatst zich even later op het schijnlichtgevende scherm van Apple. Ik tuur ernaar als naar een vurige minnares, die…

Ik kom wat later naar je toe Ik moet hier nog wat doen Maar alles wat ik hier nog doe is hunkeren naar toen. Ik kom wat later naar je toe Mijn hart klopt nog wat door Ik vraag maar niet meer naar het hoe, waarom ik jou verloor. Ik kom wat later naar je toe Ik ben hier nog niet klaar Maar af en toe ben ik zo moe Dan denk ik " Haal me maar…

(bij een kunstfoto van Cindy Sherman) Niet dat ik ze aan wil raken, kneden, verlebberen, opzuigen, tegen mijn wangen drukken, nee, niets daarvan, ze mogen zijn wat ze zijn, adellijke eruditie in chique, duurzame, betoverende, stoere wijvenkledij. Cindy kiekt Cindy in allerlei posen en in allerlei gewaden. Ze is steeds een ander, maar toch…

Als de duisternis een donkere deken legt over het licht Als de zon steeds wat zwakker wordt en uiteindelijk zwicht Als de dag niet winnen kan en zich zuchtend overgeeft Dan is dat wat het leven uiteindelijk te geven heeft…

Een schaduw op de muur is een donkere kopie. Het leven van een persoon dat het licht niet ziet. Iedereen weet van het bestaan maar word niet gezien als bijzonder Maar denk dan eens na vindt je het geen wonder Hij is aanwezig onder alle mensen Heeft echter slechts één ding te wensen... Dat het zich kon tonen in het warmste licht Schijnt dat…

Zo bewust gevoelige snaren raken of kraken Doe ik slechts mits totaal uit het lood geslagen. Je lieve gemeende excuses werden dik aanvaard Pik je mijn verontschuldigingen wel, echt even totaal van de kaart. Geen beeld of klank, eng ook beangstigend zielig, ledigheid Tal van jaren waren we net een paar handschoenen, twee-eenheid. Mijn Engeltje…

je koos om te zwerven, een triest en zielig bestaan je vrienden, die lieten je maar begaan in je leven van verdoken scherven, geen plaats… om liefdevol te sterven. je was echt talentvol geboren maar helaas, kon je de druk niet aan studies verloren, die gingen naar de maan jouw geest was in feite verloren in deze maatschappij, geen…

Ik kijk naar mij met andere ogen Niet die van mezelf Ik analyseer en overdenk Het gaat echt als vanzelf Wie zou ik zijn zonder jou En wie kan mij vertellen Wie ik zou zijn, was ik alleen En zou het me beknellen Als ik gedwongen worden zou Om naar mezelf te kijken Te kijken zonder oordeel, Zonder te hoeven lijken Op een ander en zijn of…

Zo nu en dan droomt ze nog te verdwalen gezeten bij de haardvuur in huis. Bladerend door haar gedachten, begint het dromen In de kamer bij het schemeruur en zijn het haar vergeelde verhalen die komen. Haar thuis is als haar tweede huid, is daar waar haar leven werd geboren en het vlakke kale landschap er om heen ging door de vele seizoenen…

jij praat ik luister ik probeer te praten jij zit erbij te gapen was ik maar met iemand die naar mij luistert ik voel mij alleen eigenlijk ben je een blok aan mijn been alleen praten over jezelf over figuurlijk gesproken over je zere teen je kost mij alleen energie was je maar een beetje sociaal en niet zo asociaal om mij niet uit te…

Zwart als de nacht, Zwart als je op iemand wacht. Ook al weet je dat het nooit zal komen Je blijft en blijft maar dromen, Over de stemmen zacht. Zwart als de zee, Zwart neemt je mee Naar de tijd waar je nooit meer zal zijn En ook al doet dat soms pijn, Soms is dat oké. Zwart als de dood, Als je samen met je lotgenoot de duistere diepte…

De gang en de deuren zijn wit; Gebroken wit zijn de muren. De stoelen staan er nog en een paar lege dozen. Door het venster kijkt de esdoorn, de gele trossen wiegen en wuiven. Ik ben als een gevallen vogel, vleugellam geslagen kamerheer. Ik tel de dagen in het verleden met scherven van poorten en bogen op de versleten straten in een…

Hij keek stil voor zich uit geplaagd door al zijn kwalen De dood zat hem op de hielen en dwong hem niet te dralen. Dus hief hij het glas om nog eens te kunnen proosten met niemand in de buurt die hem zou kunnen troosten.…

Waar ben je nu als wat je bent Wat te zien is is niet gewend Vervaagd door het verdwijnen in de mist Misleid door je schaduw heb ik mij vergist Je contouren leken zo sereen En toch de wolf in schaapskleren als vroeger en voorheen…

Mijn hartendief, mijn suikerlief kan je niet meer innig beetpakken noch omhelzen om je warmte te voelen of met mijn tong naar je lippen zoeken want mijn handen doen pijn mijn lichaam trekt aan me mijn hoofd is bij de pijn in plaats van bij jou te zijn omdat ik denk dat je er altijd bent hoop ik dat je op me wacht als ik weer uit mezelf…

(voor Danielle Collobert) Je floreerde als Franse dichteres, je hart maakte geestelijke bloemen en je genoot van een rode lijsterbes. De bijen zaten om je heen te zoemen, omdat je schoonheid nectar bezat. Je werkte bij Galerie Hautefeuille, terwijl je grote inspiratie had en meestal een lege portefeuille. Je was geobsedeerd door de dood…

Na een leven in dienst van het communisme sloeg de klok ineens niet meer aan, terwijl het laatste uur toch geslagen had. Haar man, de schrijver Paul Lafargue, beet op zijn droge lippen, sloeg enkele keren tegen de stomgeslagen klok en laadde bibberend het oude pistool, terwijl Laura nog gauw wat spullen recht zette. Haar haren schudde. Laura…

(voor Lore Berger) Je ouders waren gezellige leraren en jij studeerde aan de universiteit van Basel om schrijfkunst te vergaren, want je wilde je literaire ei kwijt. Je vermagerde jezelf en je was down, in de oorlog diende je bij het leger en Basel werd een zeer duistere town, dus pende je een boek, heel integer, maar je zware depressie…