het voelt alleen... al heb ik mensen om me heen mensen, die me zo lief zijn het doet pijn... ik geef om hen maar toch het gevoel dat ik anders ben dat gevoel van eenzaamheid raak ik niet kwijt ziek... en toch ook weer niet en daarbij het gevoel van verdriet ... ik wou dat gedicht niet bestond, ja, want dan was ik helemaal gezond...…

Zoals jullie weten, zat ik dood in mijn stoel ik heb er helemaal niets van gemerkt vanuit de hemel kan ik nu alles overzien op aarde voelde ik me vreselijk verlaten iedere gedachte aan mijn kinderen maakte me eenzamer ze reageerden nooit zoals ik verwachtte tijd konden ze nooit voor mij vrijmaken het was altijd druk druk en nog eens druk vanuit…

ik denk ik ben alleen, ik denk ik ben lelijk, ik denk ik ben stom, ik denk ik ben dik, ik denk niemand me wil, ik denk ik ben hopeloos, ik denk ik heb geen vrienden, ik denk ik niemand ben, ik denk dat ik niet leef, ik denk aan alles ik denk negatief, maar andere denken anders.…

Altijd als ze voor haar spiegel stond voelde zij zich enkel onzekerder zijn Innerlijk bang als een geslagen hond was zij aan het einde van haar Latijn Een lelijke draak zag haar altijd aan één die haast stierf van onzekerheid Zij met in het oog die eeuwige traan wie was eigenlijk die vreemde meid Altijd voor het naar school toe gaan toonde…

Wie zich in niets kan herkennen zal zichzelf niet leren kennen het meeste avontuurlijke je eigen zijn je eigen brein het meest natuurlijke blijft schone schijn tenminste als je uiterlijk meezit!!!…

Venijn in het zijn wat voel ik mij klein de dageraad keert weer een dag verschijnt de duisternis verdwijnt de haat verscheurt intens het is de plaaggeest van de mens maar blijft een onuitwisbaar feit het leven staat bij ons in het krijt verdoemden doemen steeds weer op getallen groot met vele cijfers radicaal, funest in grote ijver plotseling…

Leeg is mijn hart vol is mijn hoofd. Waarom ben ik uitgedoofd? Moet ik nog langer zoeken naar de waarheid? Immers, niemand wil de waarheid.... Schamelheid voor in de eeuwigheid, waarom ben ik op aard? Ben ik dan niets waard? Ach...wat zeur ik ook , en keek omhoog naar het grote heelal. Ach ik snap het al...... Geen bal......…

de pijn die in mij snijd, is hard scherp en kil het mes die sneeën maakt heeft geen verschil die liefde die alles verzachten moet is er niet die warmte die alles moet laten vergeten is verdwenen het enige dat er is is een hart met sneeën een hart dat bloed en pijn leidt niets kan het helpen of genezen alle medicijnen zijn al gebruikt niets…

Des avonds als ik moet gaan slapen, Dooft om mij heen het licht. Lig ik daar met open ogen, Staar in het donker zonder zicht. In een donk're kleine wereld, Een kleine wereld vol geluid. Waar is ze toch gebleven... De vergetelheid die jij me gaf Dat ik zo heerlijk kon gaan slapen In de kromming van jouw arm In zo een diep vertrouwen, Zo…

Het frustreert om te ervaren Te zien wat het mij doet Dat mijn geloof in heel veel mensen Die ik ooit eens heb ontmoet Mijn oprechtheid doen beschamen Mijn sceptisch zijn weer voedt Ik ben gekwetst en niet zo´n beetje Je blijft verlangen Dat mensen zijn zoals je hoopt Het doet zeer te constateren Dat het telkens anders loopt Je sluit…

verloren geld zonder waarden in verdorven ruimten kansloze gesprekken arme woorden verstoorden wat was wat zou zijn de liefdevolle armen die zich niet stoorden aan wat iemand zegt die hun eigen weg zouden volgen tot het einde komt en iemand opsomt optelt hoeveel het waard was wat is gebleven jou en mij was gegeven door te gaan…

Tussen deze woorden drupt er pijn omtrent liefde en daarvan 't gemis En wat in feite nog had moeten zijn maar wat ooit in de tijd verloren is Zo melancholisch klinkt mijn lied daar ik soms even in toen verkeer Alles vergeten ach dat lukt mij niet mijn hart kruipt steeds naar weleer Hoor toch eens wat stilte mij zegt van heimwee over wat…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

Alles achterlaten en opkrassen Duizenden kiekjes opbergen en passen. Het was erg mooi, maar dat is vervlogen tijd Een nieuwe weg inslaan, hoop maar tevens strijd. Liefde in alle vormen, in het hart gebrand en verzegeld Heel erge, diepe pijn heeft alles ontregeld. Dat grote en tedere bed werd een folterplaats 't Geborgen nest werd een droeve…

Weg van hier, met dromen die op mensen jagen als stootwind in de rug geslagen. Knokkeltenen die drempels zoeken en vallen over horizon; zij zijn als paarden die aan dode mensen trekken, bizar. Nog voor zij volledig de andere kant op kijkt, voel ik me al verlaten, verloren als manke in een lopersland. Mijn handen uren uitgestrekt,…

Kon ik nog maar even bij je zijn Kon ik maar weten waar je nu bent Het doet me zoveel pijn Alles zou ik er voor willen geven, elke cent Kon ik je nog maar even zien Kon ik je nog maar even vasthouden Alles van ons samen zal ik onthouden En ooit zal ik je weer terugzien, misschien Kon ik maar.. Kon ik maar.. Terug naar de tijd Samen…

Ik verlang.. Naar lieve woorden Ik verlang.. Naar een arm om me heen Ik verlang.. Naar de woorden: alles komt goed Ik verlang.. Naar jou…

Leren leven Het leven gaat aan je voorbij; als duizend winters zij aan zij waar te rusten of geordendheid te vinden, als gesnoeide linden op een rij. Het leven gunt je echt geen rust gejaagd leef je voort gehaast en bijna eeuwig doe je alles zoals het hoort. Je verliest jezelf door de druk verantwoordelijk voor de ander zijn en als…

ik hoor geluid, ik luister ik zie een schim, ik kijk ik voel liefde, ik voel maar toch weet ik zeker, dat het niet is wat ik denk ik zie,voel en hoor van alles maar ik weet dat het niet waar is ik weet dat het niet kan ik weet dat er geen liefde is in mijn hart…

Ik zit hier stil te dromen denk aan de tijden van weleer begrijp niet hoe het is gekomen maar het doet nog altijd zeer eens was jij voor mij een wonder maar helaas het was niet echt nu moet ik het doen zonder en dat bevalt me erg slecht.…