Ach god, Verdomde eenzaamheid Gij snijdt en rijt Mijn tweestaltige constructie uit elkaar Geliefde tweestrijd Als innigen in hun doodsomhelzing Zingen doodse smarten Tot onzinnigen die het lot tarten Blik die leidt tot niets Een liefdevol gebaar naar stilte die Geen stilte is Want stilte Is het luid verkondigen Van gemis.. Maar…

Hij zag haar zich ontkleden bij het meer Haar lijfje een en al beweging Hoe fraai was dat in zijn beleving Al wist hij zijn conditie klote weer. Frustrerend om daar zo staan loeren Zijn rampenjongeheer echt niets meer waard Die rottenis door ouderdom verklaard Dus nooit meer hoeren en/of snoeren. Kort zag hij zich weer als een jonge hengst…

er zwaait een tuinhek open door de wind een vergeten grendeltje voor een verdwenen kind dan mompelt een oudje o lieve heer en slaat weemoedig haar ogen neer er klinkt geen lach geen schoentjes op het grint het is slechts het tuinhek dat zwaait door de wind…

Langzaam schuifelt hij door de straat: de lange, smalle grotestadsstraat. Zijn haast hangt - afgedaan - tesamen met lang verstorven kinderstemmen tussen de huizen die, vermoeid van het lange staan, zijn gang langs de opengesperde monden van de portieken gadeslaan tot hij het zijne vindt. Met een sleutel duwt hij traag de…

Klein meisje, onbevangen Zo puur en zo sereen Een traan voor wat verdween In andermans verlangen Haar kinderlijke pracht Genomen door de wind Geen vrouw maar ook geen kind Gevangen in de nacht En 's avonds huilt ze zacht Tot haar dromen haar bevrijden Uit haar wanhoop en haar lijden En laten zweven in de pracht Ze wil alleen maar schrijven…

Niets van dat Al En zo meer... Onbruikbaar Oeverloos Moeras. Veters Zitten los. Naast me Boven me Onder me Breit Men voort Aan de trui Die niemand Draagt.…

de oostenwind wuifde naar mij in zwoele vlagen hij vertelde over het jonge kind ik had toen nog niet tot tien geteld, laat staan dat ik zware stenen kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleenzijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat…

verstrikt in een web gestrikt in jouw bed jouw leugens de woorden uit je mond verstoorde mijn denken de woorden zijn waarheid doorboorden mijn waarheid onwaarschijnlijk pijnlijk om de seconde ruzie een nieuwe wonde gezonde pijn een lijn tussen ons bedriegt ons laat ons weten wat we proberen te vergeten weg te stoppen laten…

Nachten rijgen zich aaneen worden uren, minuten in voorbij gaan seconden tellen zich heen, één voor één de slaap is ten einde gegaan Nachten waarin dromen niet bestaan gedachten vol en soms verdrietig zijn weer een nacht die is heen gegaan waarin geen rust mocht zijn Nachten lang wakend lijden waarin vreemde hersenspinsels ontstaan die…

in het gewichtige van dit moment dwalen wij in duister licht zeggen gaat niet onze blikken erkennen de ontkenning eer de mond het aanbiedt dat wat wij niet willen weten maar aldoor is dag en nacht zijn we er door bezeten…

Pas op Zoek de nacht niet in duisternis als schaduwen zachtjes dichtbijsluipen je verrassen in onwetendheid Neem enkel niemand in vertrouwen en verlies niets uit het oog Alsjeblieft…

'T was die keer dat dokter Veen op schoot had zijnen kater Doch voelde hij zich erg alleen de dag begon steeds later Maar toen zijn hoofd toch draaide op zijn immer rechte rug Zag hij dat 't buiten waaide de kater zag hem nooit meer terug…

Te zoete limonade drinkt ze terwijl haar ogen donkerder worden en ouder Ze drinkt nog steeds ranja met een rietje in het huis waar het altijd veilig is geweest Maar het kind in haar verjaagd De kamers leeg De geur van het kind verdwenen De sporen van de kindervoetjes weg Langzaam komt er weer leven in de kamers Maar het is niet veilig…

Badend in het zachte nachtlicht voel ik de avondbries langs stromen ik zie alles met mijn ogen dicht langzaam drijf ik door mijn dromen Door de duisternis ben ik omgeven ik lig hier machteloos en zonder wil weg van de zorgen in het echte leven hier vind ik rust hier is het stil Niet gevangen in het besef van tijd voel ik me alleen…

Heftige emoties breng je niet in zinnen; Zomerzon en zachte wind voeren ze dan mee. Korte woorden kun je niet beminnen; Geesteskracht scheidde de rode zee. Ik liep door duizend kamers heen, allen hun eigen schat bewaard, Met muren hout tot hard als steen uiteindelijk toch wit gestaard. En ik wilde ze forceren; lopen door de straten van…

Langzaam verdrink ik in de wereld van geluidloos lawaai ik zie monden bewegen maar beheers niet hun taal hun lachen scheurt de trommelvliezen van mijn ziel ik speur het zwerk naar de oorzaak van pijn, zoek in mijn gerafelde binnenkant langzaam terugkerend naar de wrede stilte van het niet erbij horen de hoofdse schelpen aan…

vind me schenk me rust, geen eenzaamheid breek de spiegel vergeet de functie van de tijd leg je ogen in het duister zie! de gloed die schijnt ga voorbij het gefluister red het leven dat verkwijnt…

Geen vaderland Een vreemdeling Geboren nooit en toch bestaan Een naam gekregen hier ver vandaan Dagenlang nog hoop gehad en niets gekregen Nog steeds geen land De weg weer terug Maar welke kant Wie kent de weg naar Niemandsland...…

balanceren op het randje van vandaag waar een V van vuurvliegjes langzaam danst bestrijken schaduwbeelden morgen met hun zacht trillende glans weggestopt in papieren droomgezichten sluit god de deur en donker bedekt de ramen wat als de wereld valt…

Hard als steen en sterk Uit diepe gewelven Stof en gruis van het zware werk Eeuwig rots delven Donker en koud is zijn bestaan Van aarde is hij een slaaf Met pikhouweel gehard van het slaan Een zware opgaaf Altijd op zoek naar glans Gesleten steen Een ritmische dans Al slaand om zich heen Wilskracht is hem niet vreemd Waar is de zon…