Ik vlucht weg in een web van denken daar waar geen licht is en donker de tijd verdraaid een gemeen spel zonder angsten het is een weg die mij bevrijdt.…

bang voor leegte en stilte dus hou ik me vast aan herrie aan schreeuwen zodat je terugschreewt en ik weet dat je er nog bent…

Soms Zijn de stiltes In het geschreeuw Pijnlijker Dan de woorden…

Vergeet mijn woorden, mijn tranen en mijn lach. Vergeet wie ik ben en ooit zal worden. Ik verdwijn. Te dichtbij, ben je gekomen, te dichtbij en nu ver weg. Want samen kan ik, mezelf niet zijn. In jouw leven hoor ik niet thuis. Alleen in de stilte kan ik nog wonen, met mezelf onder één dak. Vergeet me en laat me gaan. Ik verdwijn in de…

Met tranen in m'n ogen kijkend naar mijn lichaam overal rood,... bloed krassen,pijn,lijden,...dood. De verwelkte bloemen de donkergrijze wolken hoge muren die dreigend op me afkomen Als een rat in de val. Doodgaan van angst kan niet meer want het verleden heeft mijn ziel allang vermoordt. Gevochten en gestorven in een strijd tussen…

Ik loop door het bos Zonder jas En voel de warmte van de zon Mijn hond loopt hijgend naast me Ik voel haar liefde En ben even niet alleen…

de lucht verft mijn verbeelding, verdraait de wereld op mijn gezicht, doet het einde vragen waar mijn twijfels ooit begonnen het blauw glijdt volmaakt doorheen de wering van mijn sterven, doet elke seconde vertragen waar mijn tranen ooit ontsprongen ketens drijven zwaar aan mijn gestrande voeten, doen lucht en licht verzanden, een wereld…

Dikke donkerheid en laag grijs Niet zoet, niet bitter Waar is de melancholie? De foltering van pijn? Het is het niets, dat brengt me van de wijs Altijd nacht en de maan mijn gezel Zonder lach, licht en vreugde Wie gelooft mij als ik dit vertel? Ik loop, lach, praat Sla armen om mensen waarbij het niet meer gaat Er is niemand die…

geeft u maar ja klikt u maar m'n leven is wat raar misschien was het bizaar maar geeft u maar ik zing voor u mijn lied klinken doet het niet ja klikken maar deze zingende halve zool zingt zich tot gladiool rechtstreeks uit 't riool ja geeft u vooral en dan heel veel ik zing de strot uit mijn keel en u vergeet mij niet want ik…

Naakt voor de spiegel buigt ze zich over donkere kamers, haar hoofd valt diep in de kelders van razernij ze schuifelt offers tegen de rand van dronken walging, haar keel krijst stil in vers, ontvleesde aders pijn trekt een rode streep over de koude, hijgende grond, haar schuld wordt zwart en zwicht voor duizend tongen de dood wacht…

's Ochtends als ik ontwaak, ontbreekt de kracht op gang te komen. Een vreemd iets in mijn hoofd, lijkt mijn handelen te dwarsbomen. De hele dag voel ik me krachteloos, zonder fut of energie. En al voel ik me zo eenzaam, ik moet, er niet aan denken dat ik mensen zie. 's Avonds alleen op mijn kamer, dikwijls stromen tranen over mijn wangen…

Eenzaamheid minachtend, Het roemrucht gefluister bedwongen De grootheid verzachtend de ballade bedachtzaam gezongen.. Tekenen tot algehele waanzin, tot het minimum beperkt... De boventoon komt van binnenin.. Door zijn illusie gesterkt...…

Eenzaam ligt hij daar, de stakker Weggeworpen in de berm Vroeger was hij iemands makker Iemands trouwe regenscherm Zwart verfomfaaid zijn zijn vleugels Een vleermuis met verbogen beugels Was er dan nergens meer een plekje Voor een pluutje met een lekje…

De rimpeling van het water is verijsd in een meewarige statische gebeurtenis gebleven glanzend gevuld met luchtbellen worden donkere diepten aan het oog onttrokken een achtergebleven zwaan heeft imitatiedrang met vallen en opstaan bewijst hij dat de natuur verliest zijn waardigheid bomen zijn geen bomen meer gras is verstopt onder een laag…

Winter is mij gepasseerd zonder blik waardig te gunnen aan mijn verlangen naar de warme zomer Ik stond alleen, verlangde naar de warmte van samen maar de stilte was enkel wat ik krijgen kon Waar was je toch in die lange nachten vol van verdriet en simp'le eenzaamheid Ik wachtte op je lach die als een zachte kaars kon branden…

ze dicht ontroerend gaaf over scheiden en lijden of het sterven in diepe meren waar men uit drinken kan nooit schreef ze over de witte raaf in haar tuin bezijden het musschenkwartier waar toch ook kwartels kwetteren in het lover over kwattarepen of een lekkere zure bom nog niet gesproken van radijsjestaart met slagroom of gevulde…

achter de veilige spiegel ligt het schrikbeeld van de andere wereld vertel me spiegel het meest vreselijke van de andere kant de spiegel omdraaiend gaapt het zwarte gat je groot grijnzend aan fluisterende echo angst voor de angst van je angst je bent maar alleen ook al zijn er altijd mensen om je heen…

Ik maak ons stuk Voordat jij mij Stuk kan maken Dus zeg maar niet Ik hou van jou Want dan zal ik Je verlaten Nog voordat pijn Mij kan bereiken Ben ik allang Bij je vandaan Dus zeg maar niet Ik mis je zo Want dan Laat je me geen keus Blijf maar veilig Op een afstand Doe vooral niet lief Voor mij Want dan moet ik Voor je vluchten…

Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die zijn leven droeg Nu alleen nog een stille getuige De dood kwam voor hem te vroeg Aan de kapstok hangt zijn jas Met de geur van bier en tabak Ver afgegleden van zijn normen Werd hij gevonden in een vuilnisbak Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die niemand heeft begrepen Het laatste wat hij nog…

Te jong stond jij op eigen benen te vroeg wilde je volwassen zijn daarvoor heb je nu de tol betaald je leven in weelde was maar schijn. Berooid ben je alleen achter gebleven met niets meer dan een plastic tas nu kijk je naar je eigen verleden en zou willen dat het anders was. In de kou loop je door de straten en smeekt de mensen om wat…