Ze loopt verdwaasd over het strand schopt af en toe een schelp uit 't zand. Haar haren waaien speels in de wind ze merkt 't niet dit verloren kind. Dan staat ze stil tuurt naar de zee loopt in 't water en smeekt zacht neem me mee nu...niet later.…

Mijn geest zoekt een nieuw Lichaam voor mijn ziel, ik leef Al dagen niet meer. Bevreesd zonder hoop, Bedrogen, leeggezogen Door dit vacuüm Waarin ik als een Levensloze zaaddrager Zweef, vol verlangen Wat grond te vinden Om in te kunnen groeien. Maar zelfs de aarde Laat mij niet in mijn Waarde. Ik werd onbewust Geplukt in onschuld…

Je hebt een strijd met jezelf gestreden om de eenzaamheid te overwinnen. Jarenlang had jij geen mensen gezien totdat je met jezelf de strijd ging beginnen. Je hebt je leven aan je voorbij laten gaan, herinneringen aan vroeger maakten je wakker. Je had zo'n heel mooi leven gehad, en je wist; Ik ben niet zo'n stakker. Toen je vrouw was gestorven…

Maak mij niet wakker Als de dood me beschildert Met verstrooide kleuren In een vertrouwd seizoen Neem me niet mee Als een late roos Nog bloeien wil, Vredig in het herfstgroen Beroof me niet Van mijn stenen schaduw Als bladeren vallen, Verdoofd door de wind Laat me rusten In mijn laatste traan, Die de droeve stilte In leven en in…

Er komt een dag voor iedereen verschillend, voor de ene vroeg, voor de andere laat. Dat zij die jou het leven gaf, het zelf weer verlaat. Er komt een dag dat je alleen bent nooit meer ben je iemands kind, Nooit was iemand je zo dierbaar niemand heeft je zo bemind. Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd voorgoed voorbij. En niemand…

Op mijn schouder hangt een zware schaduw. Neergezonken in de biechtstoel van mijn oor fluistert het bloeddruppels, bedelend om gehoor. Zwarte woorden worden doorweekt in rood, een paars gordijn verzacht de stromende dood. Geprevelde tranen knielen gevonnist op mijn mond, rozenbladeren bedekken mijn adem op de grond. Bedelend schuift…

Ik ren de stilte hard vooruit Ik dans, ik zoek, ik vind De nacht is als een spiegelruit Verlangen dat verblindt Maar 's morgens als de stilte wacht Ingehaald door 't ochtendlicht Ben ik bedrogen door de nacht En zie enkel jouw gezicht…

Kinderpasjes in verse sneeuw Kriskrassend over het tapijt Aan het venster een schrille geeuw Met gepeins: waar is toch die tijd?…

je raapt je schriften uit de plas, lachend fietst "de groep" voorbij. vandaag moest je weer ontgelden, dat je anders bent dan zij. elke dag laten ze je weten: jij hoort er echt niet bij! en hoe je het ook probeert, je bent anders dan zij. je hebt sproeten of je stottert, bent homo, moslim of jood. je bent anders dus dan zij…

mijn hemel kust bewogen wolkjes wanneer ik droevig naar de regen staar mijn hemel verzacht de dwaze wind wanneer ik kwijnend in de stormen rondwaar mijn hemel verbergt donkere schimmen wanneer ik stervend door de schaduwen glijd mijn hemel weerkaatst het rustige blauw wanneer ik bleek langs de oevers verdwijn…

ik heb mezelf in morgenstond en bij nacht zomaar in een ander leven gebracht daar lig ik koud in een ander bed en hoop vurig dat ik het red want mijn aarde is nog ongewarmd en toch voel ik mij omarmd door een kracht die in mij is dat ondanks dat ik alles mis met de koele aarde onder mij die me wakker houdt ik vrij en eenzaam waak en zucht…

Ze ziet dagelijks zijn lege stoel waar hij altijd zijn krant zat te lezen, en krijgt een weemoedig gevoel omdat het nooit meer hetzelfde zal wezen. De kinderen komen soms thuis, maar zijn er alleen op bezoek. De rest van de dag is ze alleen in huis, staart voor zich uit naar die lege hoek. Het eten smaakt niet meer lekker nu hij niet meer…

In eenzame uren van de nacht schrijf ik letters neer, donker en zacht. In mijmerende woorden kan ik een wereld verzinnen, vredig en soms onverwacht. In strelende zinnen kan ik de liefde bespelen, onbereikbaar in kracht. In schreiende verhalen herinner ik stille tranen, door de tijd gezwicht. In de kilte van de nacht verlies ik…

Een plek waar je alle gevoel van tijd verliest, waar er een blijvende, indrukwekkende stilte heerst een plek waar je een gevoel van leegte ervaart, waar hete tranen je de adem afsnijden een plek waar het in je binnenste woelt, waar je gedachten kunnen vluchten in een beven bang een plek waar een dof gesnik een rustplaats vindt…

waar maanlicht mij laat dromen sterren zacht bekoren het duister niet laat schrikken de nacht verlossing brengt ligt er angst in het ontwaken schenkt de morgen weinig hoop kan de zon dit hart niet raken bloeien wensen langzaam dood van een wereld zonder pijn dageraad in dromen waar ontwaken uit de nacht verlossing naar mij bracht…

Een spel van licht en schaduw Waar duizenden, miljoenen lichtjes De avond troostend bewenen Ik spreek noch hoor de dromen In vermeden nachten Waar tranen worden opgeheven Ik kan mijn eenzaamheid verbergen In bovenwindse stromen Waar ik bewust de sterren heb opgesloten Een spel van stervend licht In een doodgezwegen schaduw … Daar ben…

Iedereen verdwijnt als uitgaande kaarsen, het kleiner worden van de eigenwaarde. Doet me zwoegen en verbazen, toen ik me nog in liefde waande. Nu het schuilhouden van de 'ik' in stilte, dromen over verre lichten, in weemoed en alle prilte, schijnend op die prachtige gezichten. In die donkere hoek waarin ik zit, gedachten waarin ik bid…

Kijk hoe ik hier loop op de bladeren van jaren die eens doodgevallen in een droevig jaargetij nu voedsel zijn voor wat leeft alles zou zin hebben ook dit gedood dat mij laat bezien hoe nietig een zucht is als zelfs het blad dat is gevallen goed is wat loop ik hier dan waarom lig ik niet gevallen uitgezucht en opgenomen in de kringloop van…

Verscheurd ben ik Door jouw bevuilde geweten Een misdrijf gepleegd Op de waarheden Vernederd ben ik Door jouw stug wegrennen Een stem gespannen Door alles te ontkennen Ontwend ben ik Door jouw gespleten geest Een traan teveel Een lach zo bevreesd Angstig ben ik Voor de toekomst Steeds meer falen Leugens die herhalen Geen rustplaats…

Ik ben alleen met mijn gedachten. En iedereen die mijn zo ziet hoeft van mij niets te verwachten. Ik ben alleen met mijn gedachten. Zonder geluid in mijzelf gekeerd, zodat geen enkel mens mij weer bezeert.…