Het is alweer lang geleden dat ze de voordeur hard dicht sloeg de taxi werd voorgereden en een uur later zat hij in de kroeg Ineens was zijn huis leeg het licht van zijn leven ging uit al het commentaar wat hij kreeg zijn hele leven in z’n achteruit En nu na al die lange jaren van eenzaamheid en alleen zijn zit hij naar de klok te staren…

In de luwte van de bomen rookt hij rustig zijn sigaar. Z'n blik gericht op oneindig denkend aan haar. Vele jaren is hij nu alleen, gaat terug naar het plekje waar zij voor het eerst aan hem verscheen. Haar blauwe ogen en heldere lach, daar denkt hij aan terug. Zal nooit de dag vergeten dat hij voor het eerst haar zag. Weemoedig…

Het is midden in de nacht en ik kan weer eens niet slapen. Het is een puinhoop in mijn hoofd, dus ik moet alles weer bij elkaar rapen. Het piekeren gaat maar door en de nacht duurt heel erg lang. Dit komt steeds vaker voor en dat maakt me dan zo bang. Waarom ben ik nu ongelukkig? Blijf ik me zo voelen, de rest van mijn leven? Wordt het…

Ik zet een liter water op en spoel de theepot om. Ik pak een zakje Earl Grey en twee kopjes uit de kast... lepeltjes voor jou en mij, onderzetters voor de kopjes en één voor de theepot.... Oeps... ik mors een beetje. Ik roer de suiker door thee en pak de koekjestrommel. Ik neem een café noir, want die lekkere krakeling is voor jou.…

Wanneer ik uit de tijd zal vertrekken, zal de wereld me met aarde bedekken. Mijn verlangen zal me dragen, naar een eigen hemel, zonder duizelingen en zonder hartslagen. Verheven tot in de lucht, zullen mijn tranen drogen en zal het licht in mijn duisternis worden geboren. Eindeloos helder zal ik zingen in mijn ziel. Lucht en…

Een kleine kamer is haar onderkomen waar ze zichzelf moed in praat de pillen die ze heeft ingenomen tekenen grof op haar droeve gelaat De wereld en al haar onderdanen lieten deze vrouw keihard in de steek niemand ziet nu nog haar tranen elke dag duurt minimaal een week Isolement in een oase van pijn slechts God mag haar komen halen uit…

Een doolhof van doodlopende paden waar de uitgang niet te vinden is. Hoog opgetrokken hagen bebladerd uitzichtloos geen weg kunnen vragen alles is hopeloos. Op weg om mezelf weer te vinden omkijken naar niets blik op oneindig. Toch blijkt niets is zomaar verloren ik ben gewoon ik alles uit mezelf geboren.…

waar vervlogen hoop dromen vult een hart laat smachten in eindeloos geduld knaagt de eenzaamheid door herinneringen verlangens naar wat is geweest voor eeuwig verdwenen als schemerlicht gedoofd waar vervlogen hoop harten berooft…

Ik weet niet wat 't is. Ik zie dingen die er niet zijn. Ik hoor stemmen in mijn hoofd en van binnen voel ik die verschrikkelijke pijn. Was er maar iemand die mij kon helpen. Iemand aan wie ik het uit kan leggen. Iemand die ik zo blindelings vertrouw, dat ik alles aan diegene durf te zeggen. Het hoeft niet begrepen te worden. Alleen luisteren…

Waar is het licht dat de schaduwen van mijn dromen kan verdringen ? Ik zoek de warmte van jouw armen die mijn gedachten kunnen binnendringen. Waar vind ik nog ergens een houvast in de donkere wereld in mijn hoofd ? Ik verlies mezelf steeds zonder hoop, mijn dagen worden genadeloos vermoord. Gewoon een verlangen naar een gebaar, een zachte…

de clown keek in de spiegel en zei wat zie je er belabberd uit en schilderde zichzelf maar weer een rode snuit later in de voorstelling zagen de mensen niet hoe hij van binnen huilde en het verdriet verborg achter steeds weer een andere lach alleen het kleine meisje was het die het zag…

Voel je je niet vreemd wanneer je zo alleen bent zo anders dan de rest. Voel je je niet alleen wanneer je vlucht naar eens plaats die niet en door niemand te bereiken is Wanneer die dreigende tonen van de eenzaamheid op je inslaan Vlucht je dan voor jezelf of voor de harde realiteit?…

waterval van woorden overstromen gedachten als ik met je praat in eenzame nachten zoveel te vertellen struikelend over zinnen omarming van de nacht waar ik wil beminnen intense herinneringen zo waardevol en warm beroer de lege plek heel even met mijn arm…

de nacht berust in zachte dromen haar levenslust werd nooit ontnomen het verlies was groot tranendal diep haar snik gesmoord intens verdriet ontwaakt in een lach verborgen tranen kust heel zacht haar baby gelaten…

Ik wil je lippen teder op de mijne voelen, Terwijl jouw handen hartstochtelijk door mijn haar woelen. Je dieper dan diep in je ogen kijken, Een gevoel in mijn lijf dat alles hiervoor moet wijken. Ik wil dat de klok stil blijft staan, Zodat het uren en uren door kan gaan. Maar dan ineens uit het niets, Gebeurd er iets. Ik begin te ontwaken…

In verlaten vlaktes verliest de eenzaamheid haar verzwolgen echo Verloren in stervende ogen ontstaat er uit haar tranen een ontzaglijke stilte In schamende nachten verspreidt zich haar donkere vrees Kolkende schreeuwen druppelen door haar vingers naar een langzaam einde In harde tranen sluipt de dood in haar kreunende handen…

eenzaam, alleen dwalend en dolend in een leven dat jou nooit verlichting geeft wat is de zin van jouw levenszin? ga je vanzelf door het leven gegeven of worstel de strijd van een zijn zonder doel? is jouw geluk aan een ander gegeven als het leven voor jou nooit vanzelf wil gaan? onmacht en opstand wat wil je nou echt jouw…

ik zie je staan bleek en verward je mompelt een woord maar ik kan je niet horen je kijkt me aan met zoveel pijn je opent je mond maar er komt nog geen geluid je draait je om je lichaam schokt ik weet dat je denkt: zij zal het ook niet snappen glazen wand ik kan je zien ik wil je helpen maar ‘k mag niet binnenkomen…

in haar ogen lag de toekomst diep verborgen in een traan wondermooie wensen één voor één liet jij ze gaan verlangend en vol vragen hoopvol naar een lach is er nog een morgen aan het eind van de nacht…

De dood heeft me gestreeld, ongeboren mijn roze huid beroerd, verradend in mijn adem gezocht naar een verleidelijk bederven. In het vruchtwater van mijn zuurstof, rimpelloos in mijn longen, spreidt zich een blauwe ijswolk uit van een bevroren sterven. Een pijnlijk wurgen, een ijskoud doodshemd camoufleert mijn purpergevlekte huid, donkere…