Ik hou van fietsen Niet van nietsen Ik fiets overal en Nergens naar toe Ik word niet moe Laat mij maar gaan Ik zie mijzelf Nu al weer staan In een vreemde laan Van een dorp of stad Maakt niet uit.....wat…

Moedig angstig. Angstig moedig. Niet langer hoeven vluchten. Niets meer verdringen. Wie moedig lijkt is angstig, in meer of mindere mate. Wie angst in de ogen durft kijken, is moediger dan leeuwen zijn. Is wijzer dan een uil…

Het is april en op de fiets heb ik mijn handschoenen gemist Het zijn de krokussen en hyacinten de bloemen in velerlei tinten die zeggen dat ik mij niet in het jaargetijde heb vergist De hoge huizen de torens de ijzeren hekken in de waarschuwende straten en al wat daar te gronde ging Zij die meer uitdeelden dan toebedeeld kregen…

Overal zien we je, je raaskalt er op los en het voelt als een onvrijwillige inbreuk op de persoonlijkheid van de mens die jij in het totaal niet kent of misschien juist wel en doe je dit omdat je bang van ze bent Jarenlang al ben je zo bezig met maar één doel je wilt overal gezien worden met je versluierde woorden laten zien…

Ik ben wat ik ben Precies hoe ik dat erken Ik ben impulsief Soms voelt dat lief Soms voelt dat stout Dat is maar net Hoe je dat onderbouwt…

Soms ben ik nostalgisch, gewoon even mezelf een ouderwets plaatje brengt me daar: waar ik wil zijn. Soms maakt het me weemoedig, gewoon even mezelf omdat het me brengt naar: terug in de tijd. Soms ben ik een beetje wee- en talgisch die bestaan niet eens, maar wel bij mij, als ik luister naar: Muziek van toen!…

jij zwierig zingend langs het zwerk zwevend inspirerend vogeldier ik heb je gemist waar ben je al die tijd geweest jij gaf me zo’n plezier zo klein maar met een wonderlijke levenskracht het doet me deugd je bent weer hier en met je onovertroffen mysterieuze tovermacht breng jij weer nieuw licht in mijn donkere nacht jouw spetterende…

Aaneengeregen woorden dansen in m'n brein steeds rond ze blijven daar dicht blijft m'n mond omdat voor pijn en verdriet maar ook alle mooie dingen in het leven geen woorden zijn alleen tranen en gevoel…

Het hart kent vele kleuren, kent liefde en kent zeker ook de pijn. Wat zou er toch met ons gebeuren als we ze niet meer kunnen herkennen en wij deze kleuren niet meer zijn. We zouden verdwalen in onze tranen op paden die leiden naar donker, kil en zwart. Nee, geef mij dan maar de ware kleuren die ons doen laten stralen vanuit het diepste…

Koele zeewind ontspande mijn gemoed schuimkop en vloed spoelde mijn voetstappen weg ik harkte daar rouwverdriet bijeen witte meeuwen schreven cirkels tegen hemelblauw mijn lief hier vond ik jou ik loop hier alleen met jouw schaduw de zee is ruw.…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

de waarheid is meedogenloos hartverscheurend doet soms zo zeer veel minder eerlijk dan gedacht ontluisterend danst als een dobber op en neer wordt soms hooglijk veracht ze is de kokosnoot die op je hoofd valt je wakker schudt kan leiden tot de dood maar binnenin heeft al die tijd gewacht met eindeloos geduld haar melk zo romig…

Het overvalt je zomaar, heimwee naar wat, vraag je me, nou gewoon heimwee naar wat was! Wat was er dan dat je heimwee hebt vroeg je me daarna ik zei gewoon, nou dat? Het overvalt je bij een melodie of bij het zien van wat zag je dan, vroeg je me? Een traan biggelt over m’n wang ‘k weet ‘t niet, gewoon? ik heb heimwee naar dat! Maar…

Zoveel emoties verstopt van binnen. Telkens de glimlach die weet te overwinnen. Zoveel emoties te vermijden Telkens de glimlach die weet te bevrijden. Zoveel emoties blijven verborgen. Telkens de glimlach die het volhoudt tot morgen.…

wij hebben een liefde een liefde met littekens soms scheld je heel mijn huid vol als het heethoofd dat je bent dan was ik toch nog zo op mijn hoede voor het moment dat je woede wordt aangewend maar je kookt er bijna van mijn arm en hand verbrand…

Hielp het ooit, het spoelen van de mond en een kernachtige kreet zeepsop in een kom en spoelen tot je niks anders meer proeven kon? Hielp ‘t tegen nare uitspraken tegen haat, nijd jaloezie en meer spoelen met zeepsop zodat: je ‘t wel naliet de volgende keer? ‘k Zeg je, ‘t helpt geen barst, niks niemandal ijdele hoop is ‘t gebleken want…

Waarom jengelen of sip kijken, dit haalt geen éne moer uit Tel je zegeningen en je zal versteld staan en glimlachen Mijn tijd is beslist mijn kostbaarste bezit dus goud waard Louteringen lonen; mijn mantra. De tijd van onbezorgde tedere innigheid keert straks weer Met vurige passie die torenhoog oplaait Met lippen die smachtend om elkaar zuchten…

Zoveel gedachten in mijn hoofd Waarvan ik liever heb dat ze worden verdoofd Ze zeggen “je bent het niet waard” Maar hoe waar is dat als de gemoederen zijn bedaard? Ik ben walgelijk, niet goed genoeg en zal het ook nooit zijn Maar is dat waarheid of slechts een spinsel van mijn brein? Alles ligt aan mij en ik doe alles fout Of voelen die…

Woorden komen uit mijn mond, maar ze verdwijnen ergens tussen lucht en grond. Ik probeer te tonen wat ik voor je voel, Maar je begrijpt niet wat ik bedoel. Zelf op papier Vind ik niet de juiste manier. Je kijkt me aan Maar je zal me nooit echt zien staan. Ooit zal je slechts een herinnering zijn, Maar alleen al die gedachte doet me pijn.…

Schakels aan elkaar verbonden voor eeuwig en altijd. Als hij breekt, is het waar dat ons leven maar aan een draadje hangt. Ik heb zo’n ketting. De schakels zijn nog gaaf, de blinkende zijn mijn liefde voor de kinderen die ik baarde. Het zware slot, zijn de armen van mijn lieve man die het loodzware lot torst waar het nodig is. Er hangen…