ik had haar gevangen in mijn zoomlens, een fractie van een seconde. woorden schieten tekort, oog-ver-blind-end, oog-ver-blind-end! doch, de opname catastrofaal, LEEG. ik was teveel bezig met het moment, maar, te weinig met de opname!…

ik kus mijn lieve en vertrek al vroeg naar de polder, nog gehuld in de nevel loop ik in dit schijnbaar desolate landschap. ik zie mezelf in de onmetelijkheid van dit doek dat nog geen penseelstreken en kleur bevat. ik hoor mijn voetstappen in de grijze asfaltlaag dempen. ik ruik de muffigheid van dit verstild beeld. ik voel de rijpheid voor…

Verscholen in het groen, een camera geklemd in je hand, je glimmende flits gericht op een vogel aan de waterkant. Uiterlijk zo rustig, maar van binnen slaat je hart een balts van verlangen om hem op gevoelige plaat te vangen Je wacht, met engelengeduld, op dat volmaakt moment dat hij jou in het aura van de zon zijn schuchtere blik…

Het herfstbos,rijk en vol leven tot de rand laat zich nog even in de zintuigen zaaien. Onder de bomen voelt het vochtig, paddenstoelen pulveren en spuiten sporen in de lucht, duizenden levensmoede bladeren krullen en dwarrelen neer in cadans met het gekrakra van de kraaien. In een vijver diep in het bos komt wat rotte eierengeur los, onverteerbaar…

Dat ik nog steeds Van je hou Ik heb alleen nog Een foto van jou En in gedachten Denk ik nog Aan de slapeloze nachten En toch.. Die foto zal ik Niet verscheuren Jou liefdevolle blik Nee, nu niet treuren Hartzeer Ja, dat is waar Steeds weer Denk ik aan haar.…

Hij was geeerd hij was beroemd zijn naam werd fluisterend genoemd zijn weergave van feiten was ongeevenaard de kleurstelling en vakmanschap onvervaard maar toch er was een groot gebrek hij zag alles door de lens dat was zijn lek bekrompen in karakter leeg in gesprek vervolg van deze tragedie in kort bestek hij kreeg het door hij vond geen…

Een mooie foto is als een gedicht, maar dan geschreven in schaduw en licht.…

in tegenlicht heeft niemand een gezicht…

Staaltje vliegkunst vogels slaan gezicht in elkaar even zag ik jou…

Je loopt ergens gewoon ergens je ziet iets iets dat je boeit iets dat je leuk vindt. Je pakt je fototoestel bekijkt het beeld door de zoeker zie je. Je drukt op de ontspanknop en je ontdekt iets de camera was fout ingesteld.…

Jaarlijks sterven 10 miljoen mensen De hongerdood. Op de wereld is meer dan voldoende Voedsel: mondiaal gekloot De negenjarige Zeeshan, Pakistan Aardbeving. Arm-amputatie Tal Afar. Noord-Irak. Pijn, verdriet en Woede. Hopeloze situatie Samar Hassan: wereld/macht/dood…

(in beeld & beweging) stilleven met appels stilleven met één appel... stilleven…

---van ruim drieëntwintig jaar Bepalend tot-en-met vandaag - Is er een hogere macht? - Met vijanden? - Honger door armoede? - Ziek van rijkdom? Dat is de vraag! ---van inmiddels bijna 39 jaar 1990: 10 nov.tot-en-met 17 dec. - NEE! Is mijn stellige overtuiging - NEE! Logischerwijs dus in geen geval - JA! De westerse wereld moet zich schamen…

zij heeft zich gehecht aan mail de foto springt er meteen uit pret koket op hare snuit passie beklemt ‘m de keel is zij pin up of pretty thing? weer gekeken als in spiegel steeds geliefder haar giechel oh ja zij is meer dan lekker ding fijne sproetjes ogen in mascara het hoofd getooid met ‘n tiara zij straalt liefde voor het leven z…

Verankerd in donkere aarde Voorvaderlijk grillig vergroeid Veilig veinzend bladerpracht Verstrooit verneveld strelende stralen. Om stil bij te staan Tijdelijk geen woorden.…

ik leg je vast in het hier en nu wat later vroeger is zodat ik kan zien hoe mooi je was toen ik je nam op dit moment…

ik denk dat ik naast je zou staan in een kamer aan een raam je niet aanraken je bent te dichtbij in welke sluitertijd pas jij mijn huid voelt jouw warmte je sluit de vitrage doet de gordijnen dicht ik maak mijn ogen open zie jou dankzij het licht…

jezelf laten gaan, ontdekken je bloot te kunnen geven past bij eerlijk zijn we kleden ons netjes aan lezen in elkaars ogen voor anderen verborgen we matigen ons niets aan blijven nog steeds verbazen over hoe wij samen zijn…

Het gaat wel lukken zegt ze de verschillen zijn zo klein Het is goed zeg ik en zweef onmerkbaar zacht door het plafond van bestaan Op mijn gemak maak ik de foto van echt geluk, tel één, twee, drie, vier, vijf Het ziet er veelbelovend uit morgen wacht een nieuwe tijd…

Twee pianisten van groot formaat, mocht ik eens ontmoeten, en luisterend naar hun pianospel, met die lach op hun gelaat, dacht ik die wil ik straks begroeten... Hun improvisatie- talent was groots Het waren goeie vrienden De een was klein de ander groot; en het waren- oudgedienden... Toen hun spel beëindigd was Liep ik met…