Voltooid maar niet gevonden

Een schaduw van stof en nietigheid
in gedachten
zonder een verlossende ontmoeting
of een gebaar dat de trieste sporen uitwist
van het wachten

dat ze niet meer vroeg
of wilde dragen
met haar lichaam dat alleen nog sprak
in een taal van een onzichtbare koude pijn
en een stille wanhoop van

omkerende momenten
en een wakend besef
dat ze wilde tekenen en bewaren met
haar bevroren
woorden die haar dwalende dromen
zochten

en hulpeloos bleven zwijgen
omdat niemand
haar vroeg hoe ze
nog een keer
afscheid wilde nemen.

eenzaam wachten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 394