In een zeer, zeer te grijs verleden tijd stond ze ooit onaangekondigd voor mij Ik raakte hals over kop uiterst verliefd ja die schone maakte mij oprecht blij Eerst gingen we een knokpartij voeren met, die ons huwelijk niet zagen zitten Echter liet ik ze lullen en ouwehoeren; ik had aan elk maling; lag fijn te pitten Eindelijk bleek onz’…

'DE POORT GESLOTEN MAAR DE GLEUF BLIJFT OPENSTAAN' is een gemaakt gezegde van mij als bedenker Met de poort doel ik op seksuele geslachtsgemeenschap en met de gleuf de portemonnee Zeg maar de seksualiteit versus de liquiditeit Het komt natuurlijk ook voor bij mannenrelaties. De pulppublicaties staan er vol van.…

‘Married at first sight’ Een moderne actuele Onderhoudende wijze Van uithuwelijken Ik sta erbij, ik kijk ernaar Ik denk er wat van Ik zeg echter niks Ik laat het gaan Niet de ouders bepalen Maar de wetenschap Voorspellen, dokteren Een schappelijk huwelijk De voltrekking is Als een sprookje En als het mis gaat De scheiding ook…

De stille stilte van een enkel ogenblik laat mij naar mijn gisteren toe dwalen Het verleden zorgt dat ik welhaast stik als ik terugdenk aan al de diepe dalen Het vele wachten op mijn meisje lief die als regel alleen van overspel leeft Mijn ‘lieve schat’ bleek erg primitief tijd heeft haar thans voorbij gestreefd Op een donkere avond…

Aangezien ik enige tijd in het ziekenhuis heb doorgebracht heb dit gedicht pas nu kunnen plaatsen. Op 27 januari had het moeten worden geplaatst. Doch dat lukte niet Hier is het nu dus: ZESENVIJFTIG JAAR GETROUWD Na een zwaar halfjaar hebben we rust die laatste loodjes wogen zeker zwaar Na de brand werd bij ons veel geklust doch eindelijk…

Van de meeste relaties spetteren de vonken d'r niet vanaf Ze zijn als een brandende kaars waarvan de vlammen er ook niet vanaf vliegen Maar de kaars dooft niet de kaars brandt van zichzelf op!…

Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, door ’n land van onzekerheid. Waar witte rozen bloeien, die niet sterven in de strijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, naar het vuur van de oneindigheid. Haar vlam zal altijd blijven branden, ook al komt ooit onze tijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, over de weg die wij samen…

Vroeger draaiden we een koordje voor onze knikkerzak, om te knikkeren in de pot. Mijn moeder wou heel zuinig zijn en gaf ons dan twee draadjes. Maar na een paar keer strikken, was het ding alweer kapot. Want voor een sterker snoertje, zijn drie draadjes nodig, zo wordt beweerd. maar wist zij veel, dat had ze niet geleerd. Want draai je…

Het is te zwaar, Je gewicht dat op mijn schouders rust Je eigenwijsheid is niet altijd even wijs, Maar je impulsiviteit vleit mij soms, maar niet altijd Je donkere gedachtes over mij zijn vaak niet hoorbaar Zoals sterke tegenwind die je niet hoort waaien Het dondert dan gelijk in je hoofd en je laat Alleen je bliksemschichten zien Die ik niet…

Voortschrijdend inzicht Gaat niet snel Het gaat langzaam Het schrijdt!…

Vaak verschijn je in mijn dromen, we varen dan op zee. Jij bent dan de kapitein en ik vaar met je mee. Ons bootje is maar klein, de zee onstuimig, wat ik niet prettig vind. Maar jij staat aan het stuur, en houdt hem op de wind. Al is het slechts een droom, eens voeren wij zo met z’n twee, in ons huwelijksbootje over de grote levenszee…

Als twee mensen in de echt zijn verbonden zijn ze echt verbonden Die echt moet dan eerst groeien om te verbinden want echte verbondenheid is meer dan de liefde met elkaar bedrijven toch kun je aan een ander denken Ben je dan nog echt verbonden en bestaat echte verbondenheid dan nog wel?…

Thans is ‘t de zevenentwintigste januari en waarachtig alweer zo’n heerlijke dag Ik heb wederom zo’n overheerlijk alibi, dat ik als altijd ‘t gedicht schrijven mag Vijfenvijftig jaar zijn we thans getrouwd het mooie meisje is nu nog even schoon Zij wordt potdorie absoluut nimmer oud ‘t is mijn voorrecht dat ik bij haar woon Vijfenvijftig…

Ik stel mij zo voor Dat na het beloven van mijn trouw jij voor mij staat, de mooiste vrouw. Op mijn blote knieën dank ik God voor Zijn meesterwerk en mijn lot. Dat ík mag zitten op de rand van dit bed. En Hij mijn achternaam achter jouw voorste zet.…

Er streek een vreemde vogel neer op de drempel van mijn huis. Ik heb hem weggejaagd, maar telkens kwam hij weer. Ik wilde hem leren kennen, want ik zag hoe mooi hij was. Zijn ogen en zijn verenkleed erbij, het liedje dat hij zong, alleen voor mij. Het vertederde mijn hart. Ik kon hem niet verjagen en zei het hem: “Kom blijf bij mij.”…

Impulsief en onvoorwaardelijk. vroeg je mij ten huwelijk, die dag. Tussen twee zoenen, klonk het antwoord zacht: “Ja ik wil, maar ‘k poets niet jouw schoenen.” Ik hoor nog steeds jouw schaterlach.…

blik stem oog vonk vuur geur lach dag vuur dier zoen ziel bloed zaad twee saam sleur zeur zeep serie kind kat één twee eenzaam zonde zucht bonk schonk schaam streek praat traan haat straat drank nacht wond zout koffer deur hap slik over uit…

Als ik neerhurk in het roodgekleurde avondlicht mij de tranen druipen langs ‘t gezicht Ga ik als een volwassen bruid naar mijn geliefde uit Zo vurig heet dat ik mijzelf vergeet de hemelgloed die alle heiligen stralen doet…

Ik zou toch zo graag eens willen weten waar jij je in al die dagdromen bevindt Droom je van mij, in diep stilte gezeten of droom je wellicht van een zwerfkind Droom je soms over die hemelse dood welke we beide ook mogen verwachten Over de hemelse stilte in ’t avondrood in zo’n wereld uit licht, zonder nachten Droom je van ons twee, levend…

Altijd als ik naar bed ga, dan lach jij me uit. Dan mopper ik op je: “Grijns niet zo, jongetje.” Elke dag weer, tot besluit. Jouw foto op het kastje, hij staat er al een jaar of elf. Dicht bij mijn bed. Zo heb ik hem neergezet. Elke dag opnieuw hetzelfde ritueel. Ik praat dan nog wat met je. Het wordt me nooit teveel. Soms ben ik…