Met het Vliegtuig naar Spanje Dronken van Amsterdam naar Malaga Door naar Torremolinos In een vijf sterren hotel Dus ga ik niet zitten treuren Met mijn privé Sponsor en Privé Chauffeur kan niets gebeuren Want wil je met Danny van Strien worden gezien Dan hangt daar een prijskaartje aan…

Zo zacht Haar fijne lach Zo zacht Ging ze heen In de herberg Vol van leven Klopte hij aan Nog één keer Samen dansen Dol van verdriet De ziel uit Onze melodie De herberg sluit Voortijdig…

De kroeg loopt langzaam leeg Naar buiten, waar het lichter is Zwarte koffie valt zwaar op de maag Maar je leert ermee leven Dag, Geert…

Wakker worden, opstaan, lachen en een glimlach. Het zonnetje dat mooi schijnt. Dit alles is onbetaalbaar. Het is het leven wanneer je kunt opstaan en glimlachen naar het leven.…

ik trek me terug tussen mijn tenen naar daar waar het zo heerlijk schimmelen kan ...…

de gaten in de blokkendoos van het verdriet zijn veel te klein we geraken er onze blokken niet in kwijt…

een rij poppen op de kast netjes naast elkaar het babypopje bij de mammapop een rij autootjes op de plank netjes naast elkaar samen met de pappapop het meisje kijkt naar de poppen ze pakt de autootjes het jongetje kijkt naar de autootjes hij pakt de poppen ze spelen vadertje en moedertje het meisje wil de vader zijn het jongetje…

Waneer wordt een mens Een ding Waarop je bommen Mag droppen Zonder stoppen Tot iedereen dood is Wanneer wordt een mens Een ding Die je mag schrappen Als ze geen rol meer Spelen in onze Economie Wanneer wordt een mens Een ding Dat kan worden afgeprijsd Dat mag worden ondermijnd Dat moet worden afgevoerd Dat er niet meer hoeft…

stille tranen getuigen van verborgen verdriet huilende gedachten daar waar niemand het ziet verlangen druppelt naar binnen vermengd met heimwee ooit is er het weten ooit is er rust ooit ga je mee…

Dichterbij voelde verderaf Verderaf van wie ik wilde zijn Wie ik wilde zijn voor jou Verderaf van wie ik was geweest Wie ik was geweest zonder jou Nooit meer alleen Maakte me eenzaam Dus wees niet kwaad En wees ook niet bang Als ik weg wil Naar waar de ruimte is Waarin ik, en ik alleen, wil overleven Geef me die ruimte Dan…

​ Ik heb weer zangles (2025) nu voor het eerst na een halve eeuw (1975) hij is Engelssprekend en jong hij is goed, steengoed als zanger en als docent doch ik de oudere zanger wat een nervositeit, angst wat een ongekende emotie maar ook wat een eigenheid waarachtigheid en echtheid opnieuw te mogen beginnen mijn ademhaling een ramp…

Nu met de afdaling van zijn leven heb ik betere vergezichten en vooral inzichten neem nu de controverse tussen Özcan Akyol beter bekend als Eus en Jan Slagter veelal bekend als de gebeten hond die bijt maar het is de tonende en de tanende de potente en de minder potente het lijkt bijna bij Jan op kutnijd dat wat ik in vrouwen verafschuw…

Met z’n tweeën kun je sparren In je eentje lukt dat niet Met z’n tweeën de knoop ontwarren Bij burn-out en stil verdriet Mocht er een van tweeën vallen door depressie, zwaar getob Samen kunnen zij vuisten ballen Richt de een de ander op.…

Wat je zaait zul je oogsten Lillith, uw woorden zijn en waren afgoden Gods onnoembare naam heeft u uitgesproken tegen alle geboden Neen, de naam Lillith is niet te zoeken in de nalatenschap van Oude, Nieuwe testamenten u droeg en draagt de broek was en bent geen pantoffel(h)geld, integendeel, werd een feministiche aanroepvorm in dat soort…

OMHELZEN In witte wolken lig ik te dromen van toen Van ruisende wind door hoge bomen Van vogels met hun prille lentetonen Toen klonk alles mooi in harmonie en Was er van gemis geen weten Door duistere wolken, zoek ik nu het licht Waarvoor de zon snel is gezwicht In koude nachten zonder zicht Ben ik bij ’t ochtendgloren nog verloren…

Zwarte sluiers over het gelaat, gedachten botsend in de geest. Doolhof zonder uitgang, een ziel gevangen in beton. Verdwijnen in de mist, omdat openstellen moeilijk blijkt. De handreikingen zijn er, maar verdampen in onzekerheid. Deze doolhof lijkt het einde, echter hoop breekt elke muur. Een kleine lichtstraal door de kier, mijn…

Stil bos ademt mee zonlicht raakt mijn open hart ik word weer heel zacht Ik loop traag door het gras, de wind strijkt langs mijn huid. De bomen ademen rustig, hun takken vertellen verhalen. Vogel roept iets wat diep in mij weerklinkt, en ik word stil alsof de wereld even wacht. Zacht zonlicht valt gefilterd, vloeibaar goud door het groen…

Lief en leed Wordt niet gelijk op gedeeld, Lief deelt men ’t liefst, Leed is veel minder geliefd Bij heel velen, Om samen te delen.…

“Tot morgen” Klinkt als een belofte Over de nacht die komt Een belofte aan jou Om morgen Opnieuw op te staan Dat mijn wilskracht Sterker is gebleken Dan de angsten Van die nacht Die mijn geest Als bezeten Naar de dood Deden verlangen…

Zonlicht is zoals vertrouwen het laat je stralen en warmt je van binnen op maar dan gaat de zon weer onder en is alles nog donkerder als te voren…